Alexandre (Joffrey Verbruggen)  krijgt een uitbrander van zijn roeitrainer omdat hij meer dan twee maanden niet op de wekelijkse training is verschenen. Wegens z’n examens, beweert hij, maar daar trapt Sergi (Sergi López) niet in en hij stuurt z’n jonge pupil wandelen met de opmerking dat hij beter een andere trainer zoekt. Maar Alexandre wil geen andere trainer en hij wordt boos als hij bij een volgende gelegenheid merkt dat Sergi een nieuwe heeft aangenomen: Pablo. Ondertussen kan Aleandre de titel in de Belgische competitie vergeten (wegens een slechte voorbereiding), maar na een verzoening met Sergi komt de titel voor duo’s in zicht, op voorwaarde dat Alexandre z’n wrok tegen de nieuwkomer opzij zet en z’n training opnieuw ernstig neemt.

 

Alexandres probleem is evenwel niet een gebrekkige motivatie of geen zin meer in roeien, maar een gewelddadige vader. Sinds z’n scheiding is Thierry met z’n zoon in een nieuwe flat getrokken, maar hun relatie is vanaf het begin vertroebeld. Waarom is niet helemaal duidelijk, maar een klotebaantje als aanvuller in een supermarkt en een mislukte carrière als wedstrijdroeier hebben Thierrys ambities duidelijk gefnuikt en meer dan eens reageert hij z’n frustratie op z’n omgeving af, in dit geval op Alexandre die wegens een bovenbeenkwetsuur acht weken niet kan trainen en zich dus verstopt voor Sergi en z’n vrienden (inclusief z’n vriendinnetje) van de sportclub.

 

Bernard Bellefroid draait met La Régate z’n debuutfilm en het moet gezegd dat ondanks een aantal tekortkomingen het resultaat beter is dan dat van menig soortgelijk product van bij ons. Vlaamse films worden vaak door de media tot een hype en vervolgens tot een meesterwerk gebombardeerd zonder dat er echt sprake is van een uitzonderlijke of zelfs maar gemiddelde kwaliteit; Franstalige films zijn bij hun release meestal dat stadium (dat van een twijfelachtige kwaliteit) voorbij en mogen zonder meer gezien worden. Dat geldt ook voor La Régate, een professioneel gemaakte film die de feel heeft van een Dardenne-productie en dat zal u niet verbazen als u weet dat de broertjes in eerste instantie als producent op zouden treden, maar dat uiteindelijk niet deden na een meningsverschil met de regisseur over de hoeveelheid zichtbaar geweld in de film. Bellefroid schreef het scenario zelf en er zijn naar verluidt nogal wat verbanden met zijn eigen jeugd, o.a. wat betreft de roei-ervaring. Voor de rest laat hij in het midden in hoeverre de aangesneden problematiek op hemzelf betrekking heeft. In de Making-of vertelt hij een voorkeur te hebben voor een beperkte hoeveelheid zichtbaar geweld en meer van suggestie te houden en die aanpak rendeert zonder dat de geloofwaardigheid geweld aangedaan wordt.

 

Uiteraard besteed Bellefroid heel veel aandacht aan de hobby van Alexandre, want op dat terrein heeft de regisseur zelf heel veel ervaring. De opnamen zijn mooi en boeiend, waarbij geen moeite is gespaard om een roeiwedstrijden onder de beste omstandigheden in beeld te brengen: naarmate de film opschiet, wordt een eerder statische beeldregistratie vervangen door beeldmateriaal van een beweeglijke camera waardoor de spanning toeneemt. Om de kijker zo dicht mogelijk bij de actie te betrekken, kiest Bellefroid voor heel veel close-ups die de inspanningen en de pijn van de jongemannen van op de eerste rij tonen. Soms is daarvoor gebruik gemaakt van een camera op rails langs de oever, andere keren zijn de kano’s doormidden gezaagd en met het drijvend opnameplatform of met een motorboot verbonden. Het effect is in elk geval geslaagd en effectief.

 

Als La Régate toch een beetje hapert, dan is dat het gevolg van een niet helemaal geslaagde karakterisering van de vaderfiguur. Thierry Hancisse wordt nogal uitdrukkelijk aangekondigd als lid van de Comedie-Française, zowat het meest prestigieuze theatergezelschap van Frankrijk, opgericht in 1680 tijdens de regeerperiode van Lodewijk XIV, en voor een Franstalige Belg (geboren in Luik) is dat uiteraard een hele prestatie en een grote eer, maar het scenario biedt de acteur net iets te weinig houvast om z’n rol als geweldenaar met overtuiging neer te zetten: waarom Thierry gewelddadig is, het blijft een beetje een moeilijk punt en de hints van Bellefroid daaromtrent zijn net iets te omfloerst. Hancisse weet wel zeer goed de wisselende stemmingen van vader Thierry weer te geven: soms is hij fier op z’n zoon, andere keren geeft hij de indruk hem te willen domineren en op de vragen van trainer Sergi over de afwezigheid van Alexandre tijdens de trainingen of over diens asociale gedrag, geeft hij ontwijkende antwoorden of verzint hij doodgewoon leugens. 
 

 

La Régate wordt op deze dvd gepresenteerd in de originele Franse versie met Nederlandse ondertitels in een 2:35.1-formaat met een 5.1-geluidstrack. Er is gekozen voor een prachtig kleurenpalet in de buitenscènes en zuinige tinten voor de binnenopnamen die duidelijk verwijzen naar de gebroeders Dardenne (sobere interieurs en weinig extra licht). De technische afwerking van de dvd is goed met een stevig zwartniveau en zonder ongerechtigheden of opvallende beschadigingen. Eén keer is er sprake van een lichte kleurverschuiving in een close-up van Alexandre, maar het is niet duidelijk of dat tijdens de opname is gebeurd of nadien tijdens de transfer naar dvd. Voor de muziektrack is een beroep gedaan op de Luxemburgse Claudine Muno & The Luna Boots, en gezelschap dat grossiert in zonnige en pittige popsongs met een vleugje jazz en folk, muziek die perfect past bij deze sportieve film.

 

Als extra is er een Interview met Bernard Bellefroid waarin de regisseur praat over de lange ontstaansgeschiedenis van het scenario, de mislukte samenwerking met de Dardennes en het casten van de hoofdvertolkers. In de Making of La Régate komt o.a. de keuze van de locaties langs de Maas ter sprake en wordt aandacht besteed aan de roeilessen van de acteurs. Naast Joffrey Verbruggen (Unspoken, 2008) en Thierry Hancisse (Gabrielle, 2005) komt ook Sergi López (Ricky, 2009) aan het woord over de dubbele vaderrol in de film.

 

La Régate is een Belgisch product dat het beslist goed zal doen bij tieners en twens wegens het hoge coming-of-age-gehalte, waarmee debuterend scenarist/regisseur Bernard Bellefoid bewijst dat hij een indringend verhaal op een aantrekkelijke manier kan vertellen en verfilmen. De acteurs leveren een prima prestatie en de technische afwerking van film en dvd is zo goed als perfect. Bernard Bellefoid is een belofte voor de toekomst.