Walter H. White is leraar chemie op een hogeschool. Z’n 20 jaar jongere vrouw Skyler is zwanger van een dochter en z’n 15-jarige zoon Walter White jr. is gehandicapt aan de benen en verplaatst zich op krukken. Het leven van de Whites verandert drastisch na een urgente ziekenhuisopname van Walter na een hevige hoestaanval op school en duizeligheid resulterend in bewusteloosheid: de scanner verraadt een longtumor en de behandelende arts vertelt hem dat hij nog hooguit een paar maanden te leven heeft. Z’n vrouw en zoon laat Walter evenwel in het ongewisse en hij besluit om zich op de productie van drugs te storten om op die manier z’n familie niet onbemiddeld achter te laten. Via z’n zwager Hank, chef van de plaatselijke DEA (Drug Enforcement Administration), komt hij in contact met Jesse Pinkman, een voormalige leerling uit z’n klas die na een weinig succesvolle opleiding drugs is gaan dealen. Samen besluiten ze om een drugslab op te zetten in een mobilhome die Walter zich voor de gelegenheid  heeft aangeschaft: op die manier kunnen ze tochtjes naar de woestijn maken en er ongestoord en ver van nieuwsgierige blikken koken.

 

 

Walters drugproduct is van de hoogste kwaliteit en dat mag wel voor een chemieleraar, maar het trekt ook de aandacht van Hank en de DEA-mannetjes die tot de conclusie komen dat er een nieuwe speler op de markt is die ze graag zo gauw mogelijk in willen rekenen. Ondertussen heeft Jesse contact gezocht met de plaatselijke dealer Krazy 8 en z’n handlanger Emilio, maar die geloven niet dat Jesse de drugs zelf heeft gemaakt. Hij wordt gegijzeld en verplicht om het duo naar Walter te brengen in de mobilhome. Maar Walter White is niet zinnens om zich door een stel boefjes de kaas van het brood te laten eten en bedenkt een manier om Emilio en Krazy 8 definitief uit te schaken: voor een chemieleraar is het gewoon een keuze tussen een sterk zuur en een nog sterker zuur. Maar Jesse’s pogingen om de drugs zelf aan de man te brengen, leveren nauwelijks geld op en dus besluit Walter dat ze met een hele grote een deal moeten sluiten, maar laat nu ook die van oordeel zijn dat hij twee amateurs als Walter en Jesse bij de neus kan nemen.

 

 

Breaking Bad is in de States aan z’n vierde seizoen toe en het succes van de serie in al die tijd nauwelijks aangetast. Bij ons zijn ondertussen de eerste en de tweede reeks beschikbaar op dvd en alles wijst erop dat de serie een grote en langdurige hit zal worden, zij het dat Breaking Bad cool en bij momenten grappig is met nogal wat sarcasme en zwarte humor, en zich dus niet meteen op het grote publiek richt. In de States is de serie uitgezonden door een kabeltelevisiezender die eigenlijk gespecialiseerd is in bioscoopfilms, maar die met het succes van Mad Men voor ogen de sprong in het ongewisse heeft gewaagd én gewonnen, want de reeks was ontzettend populair bij het in verhouding kleine, maar zeer geïnteresseerde kijkerspubliek. Naast de zgn. pilot telt de reeks maar zes afleveringen als gevolg van een staking van o.a. de scenarioschrijvers in Hollywood halfweg het decennium, maar daar doet dit eerste seizoen z’n voordeel mee, want wat u te zien en te horen krijgt is van begin tot einde ijzersterk. Dat heeft alles te maken met twee perfect gecaste hoofdrolspelers, in de eerste plaats uiteraard Bryan Cranston als Walter H. White, de professor die drugsmaker wordt, een rol die de acteur op het lijf geschreven lijkt. U herkent hem als Stan Grossman uit Little Miss Sunshine (2006), maar hij dankt z’n populariteit in Amerika vooral aan z’n rol als Hal uit de tv-serie Malcolm in the Middle (2000-2006). Hij combineert in Walter H. White op een bijna perfecte wijze de brave echtenoot en wat gedesinteresseerde schoolmeester met de figuur van een keiharde drugsmaker, een man van zestig die in de loop van vier seizoenen steeds dieper in het illegale milieu terechtkomt en zich weet te handhaven. Als zijn perfecte linkerhand (want de figuur is helemaal niet handig) ziet u de jonge Aaron Paul (E.R., Criminal Minds) als Jesse Pinkman, de echte drugsmaker, maar ook degene die met verbazing vaststelt dat z’n aparte kompaan tot veel meer in staat is, niet alleen inzake het aanmaken van drugs, maar ook als het op onderhandelen met keiharde criminelen aankomt die niet malen om een lijk meer of minder. In tegenstelling tot Walter is het evenwel niet Jesse’s bedoeling om het onderste uit de kan te halen. Hij beseft wel dat de oudere man voor het grote geld gaat en bereid is heel veel risico’s te nemen. Dat leidt tot een conflictsituatie, maar die weet Walter perfect te beheersen zodat Jesse – ondanks een paar pogingen – het partnerschap niet kan verlaten, want hij zit er tot over z’n oren in.
 

 

In interessante bijrollen ziet u Anna Gunn (Deadwood, Six Feet Under) als Skyler White, Walters jongere en zwangere vrouw die lange tijd in het ongewisse blijft omtrent de gezondheidstoestand van haar echtgenoot en al evenzeer omtrent diens duistere zaakjes; Dean Norris (True Blood, Lost) is Walters kale en wat te dikke zwager Hank Schrader, politieman en hoofd van de plaatselijke DEA-afdeling, die van het inrekenen van de drugsmakers en –dealers zijn levensdoel heeft gemaakt. In de rol van Walter White jr. debuteert de jonge RJ Mitte, een acteur die ook echt aan een lichte vorm van spastische verlamming lijdt, maar die zoals blijkt uit de making-of niet op z’n mondje gevallen is. En tenslotte Betsy Brandt (CSI: Crime Scene Investigation) leren we kennen als Marie Schrader, de echtgenote van Hank. Ze werkt in een ziekenhuis en verdedigt Walters keuze om zich niet te laten bestralen tegen longkanker, waardoor ze in ongenade valt bij haar zusje Skyler White die haar er overigens van verdenkt een winkeldievegge te zijn. Het zijn stuk voor stuk acteurs die hun sporen verdiend hebben in grote en succesvolle tv-series en die hun personages – zoals blijkt uit de screentests (zie Extra’s) – als het ware vanaf het prille begin onder controle hebben. Het resultaat is een serie die vanaf de allereerste aflevering intrigeert, want de personages zitten elkaar zeer dicht op de huid en het is bijgevolg alleen maar wachten op Walters eerste kleine fout vooraleer de bal aan het rollen gaat. Alleen: Walter ziet er misschien een beetje suffig uit, tegelijk is hij een zeer intelligente man en zowat iedereen vermoedde ooit dat de Nobelprijs louter een kwestie van tijd was. Waarom het anders is gegaan, dat verneemt u in seizoen 1 nog niet.
 

 

Omdat Breaking Bad voor een kabelzender is gemaakt en niet voor het zgn. open net, kunnen de makers zich vrijheden permitteren die anders een schandaal zouden verwekken. Zo is er sprake van nogal wat expliciet seksueel getinte scènes die verder gaan dan wat de networks zouden tolereren en bovendien krijgt u in seizoen 1 flink wat gewelddadige en gore scènes voorgezet met bloed en ingewanden. Een stevige maag komt met andere woorden af en toe goed van pas. Maar de kans dat bijv. liefhebbers van Desperate Housewives (2004) per abuis dit eerste seizoen van Breaking Bad in huis halen is eerder klein. Eventuele ongewenste oprispingen zijn m.a.w. eerder hypothetisch. Voor een gedetailleerd overzicht van de inhoud van elke aflevering kan u terecht op IMDB, maar laat ons zeggen dat u met de hier neergeschreven hoofdverhaallijn een perfect beeld krijgt van wat Breaking Bad te bieden heeft.
 

Zuid-California betekent uiteraard veel zon en blauwe luchten en dat is precies wat u te zien krijgt in Breaking Bad, inclusief de cactussen in de woestijn. Voor de interieurscènes is de keuze op een iets donkerder kleurenpalet gevallen en in de scènes in de mobilhome voelt u als het ware de hitte, met meer bruine en beige tinten. Het huis van Jesse Pinkman – waar Emilio en Krazy 8 aan hun onfortuinlijke einde komen – is spookachtig en duister en dat geldt vooral voor de kelder en voor de plek in het plafond waarlangs de badkuip naar beneden is gedruppeld (!). De print is perfect zonder storende ongerechtigheden of digitale fouten. Het geluid staat in 5.1 en dat betekent dat in nogal wat heftige scènes voor aardig wat kabaal gezorgd wordt. De soundtrack is verzorgd en ondersteunend met heel veel dreunen en verontrustend geruis.
 

De eerste aflevering, de zgn. pilot of pilootaflevering, wijkt in niets af van de andere afleveringen qua aanpak, technische kwaliteit of inhoud. Als eerste Extra is er de Piloot met Commentaar van Makers & Cast, gevolgd door een uitgebreide Making-of Breaking Bad waarin u kennis kan maken met de regisseur en de scenarist en waarin de verschillende verhaallijnen geanalyseerd worden en de personages voorgesteld. U ziet ook hoe sommige CGI-effecten tot stand kwamen en u komt te weten dat Bryan Cranston inderdaad zelf achter het stuur zat van de mobilhome tijdens die ene dolle rit. In de afdeling Screentest/Castingopnames zijn vooral de tests belangwekkend omdat meteen blijkt waarom een aantal acteurs zijn geselecteerd voor de serie.

 

De Documentaire: Inside Breaking Bad is opgesplitst in een aantal hoofdstukken waarin zowat alle aspecten van de productie aan bod komen, van de belichting over de muziek en de make-up/aankleding van de personages. De Verwijderde Scènes stellen inhoudelijk niet zoveel voor, evenmin als de Fotogalerij Vince Gilligan, maar het Interview met Vince Gilligan & Bryan Cranston voor kabeltelevisiezender AMC (de firma die de serie uitzond) is boeiend omdat o.m. de vraag gesteld wordt of bioscoopfilms hun beste tijd gehad hebben en waarom bekende filmsterren steeds meer geneigd zijn om over te stappen naar kwaliteitsseries zoals Breaking Bad, Mad Men, Let Me In e.a., terwijl het 30 jaar geleden net andersom ging.

 

 

De Amerikaanse tv-serie Breaking Bad is zonder meer een schot in de roos. Het scenario is net zoals de acteerprestaties van uitstekende kwaliteit en de cliffhangers op het einde van seizoen 1 laten ons geen keuze wat betreft de aanschaf van seizoen 2. Dat geldt straks beslist ook voor u.