FILM 
Love it or Hate it, dat is het overheersende gevoel bij de meesten na het bekijken van deze controversiële film noir. Bij zijn wereldpremière op het Sundance filmfestival werd The Killer Inside Me door velen uitgespuwd en bestempeld als mysogeen en gestoord gewelddadig. Het geweld (jegens vrouwen) wordt door regisseur Winterbottom grafisch en realistisch (lees: choquerend) weergegeven, op een manier zodat het publiek zich ongemakkelijk begint te voelen. De kijkers die zich geen weg weten met deze gevoelens gaan danlgauw de beschuldigende vinger naar de filmmakers wijzen, schreeuwend dat zij enkel uit zijn op dit choquerende effect. Misschien moeten zij zich eerst de vraag stellen waarom ze het wel OK vinden als geweld op het scherm op een entertainende manier wordt gebracht, maar niet als het waarheidsgetrouw en uncut op ze afkomt. Geweld is rauw en bruut, laat ons dat niet vergeten; en als deze rauwheid ons expliciet wordt voorgeschoteld, dan moet ons dat – hopelijk – ongemakkelijk doen voelen.



Oh ja, er was ook een verhaal.  Lou Ford is Deputy Sheriff in een Texaans stadje in de jaren 50. In die tijd was het een erezaak om als man ook een gentleman te zijn en ook de goedgemanierde Ford hoort tot deze groep.  Of zo lijkt het toch, want dear old Lou heeft een donker kantje. Dat begint zich te uiten als hij de opdracht krijgt om het mooie hoertje Joyce Lakeland de stad uit te sturen. De reactie op Lou's verbannende boodschap vertaalt zich in enkele rake klappen in het deputygezicht. Een man van de wet laat zich echter niet kennen en spoedig bevindt Joyce zich op haar bed, met de billen bloot de striemende riem van Ford trotserend. Spanking wordt stomende seks en een sadomasochistische relatie tussen prostituee en diener der wet is het resultaat. Met deze verhouding (Lou heeft reeds een respectabele verloofde) ontwaakt echter ook de sluimerende agressie bij de deputy. In een poging  om zijn leven weer onder controle te krijgen zonder zijn reputatie te schaden, bedenkt Ford een plan waarbij de lieve Joyce, die hem adoreert, moet sterven. Met een akelige kalmte trekt hij handschoenen aan en slaat zijn minnares tot pulp. Om zijn misdaad te verbergen en detectives die hem op de hielen zitten te ontwijken ziet hij zich echter genoodzaakt om moord na moord te plegen; bij het uitwissen van zijn sporen moet zelfs zijn verloofde eraan geloven. De reeks moorden eindigt met een stevige climax.

 

De bevallige Jessica Alba speelt het hoertje Joyce en Kate Hudson schrijft de rol van de verloofde op haar conto. Alba doet het meer dan prima en de Raspberry Award die ze onder meer voor deze film ontving is volkomen onterecht en doet de geloofwaardigheid van voornoemde awards – als die er al was – geen deugd. Hudson is evenzeer op niveau en toont zich andermaal een degelijke actrice die successen behaalt zonder hulp van mama Goldie Hawn.


BEELD EN GELUID
De beeldband laat ons enkele mooie close-ups zien (het zweet op Fords hoofd), maar bevat ook bij momenten wat korrel en soms zijn de zwarte tinten niet heel diep. Niet storend, maar kon beter!



Bijpassende westernswing uit de jaren 50 klinkt heerlijk door de boxen. Met een (ongewilde?) ironische toets bij het liedje "Shame On You" van Spade Cooley, een zanger die na een ruzie zijn vrouw doodsloeg. Een minpuntje is dat de zachte voiceoverstem van Affleck niet altijd perfect hoorbaar is.

EXTRA'S
Geen extra's.

CONCLUSIE
The Killer Inside Me is een misdaadthriller noir die onder de huid kruipt vanwege het expliciete geweld dat koelbloedig wordt uitgevoerd door een uitmuntende Casey Affleck die glanst in de rol van sadistische psychopaat. Opgelet: niet voor gevoelige kijkers!