FILM
Geheel onverwacht werd in 2006 Crank een dvd-hit en zo gebeurde het dat de studio's op een vervolg aandrongen. Aanvankelijk hadden regisseurs Mark Neveldine en Brian Taylor daar maar weinig zin in. Niet alleen stierf het hoofdpersonage Chev Chelios (Jason Statham) in de eerste film, ook hadden ze heel wat andere plannen in hun hoofd. Na een tijdje besloten ze echter om aan een script te werken dat alle verbeelding zou tarten en waarvan ze vrijwel zeker waren dat het antwoord van de studio's een njet zou worden. Tot hun grote verbazing hapte men echter toch toe, wellicht omdat ze Jason Statham zo ver kregen om weer mee te spelen, want als we de actieheld mogen geloven was dit script het beste wat hij gelezen had sinds Lock, Stock And Two Smoking Barrels. Het zou natuurlijk ook best kunnen dat de verantwoordelijke studiobonzen het script nooit hebben gelezen, want deze sequel is niet alleen veel brutaler dan zijn voorganger, het is zonder twijfel ook één van de meest gedurfde films die Hollywood ooit heeft voortgebracht. Laten we dan ook maar onze lezers waarschuwen voor enkele explicitie seks-, geweld- en horrorscènes. Zit er eigenlijk wel een verhaal in de film? Jawel hoor, maar toch ga je er beter bij zitten want de ziekelijke fantasie van dit olijke duo kent geen grenzen.




De film begint (na een verschrikkelijke intro) met huurmoordenaar Chev Chelios die uit een helikopter valt, recht op het dak van een auto. De held lijkt echter nog in leven te zijn, waarbij hij meteen letterlijk van de grond geschraapt (met een schop!) wordt door de Chinese maffia van Los Angeles. Hun leider, Poon Dong (David Carradine), is immers de honderd voorbij en heeft nood aan een nieuw hart. En wat kun je beter bedenken dan het hart van iemand die de meest verschrikkelijke dingen kan overleven? Het zou logischer geweest zijn om de man na de transplantatie gewoon te laten sterven, maar omdat er nu eenmaal een film moest worden gemaakt, krijgt Chelios een kunsthart van het Avicor-type ingeplant. Het leuke aan dit type is dat het net als een accu geregeld moet worden opgeladen. Waar de Chinezen echter geen rekening mee gehouden hebben is dat de volts niet alleen zijn hart opladen maar dat ze Chelios ook in een moordmachine doen veranderen die zijn weerga niet kent. Uiteraard wil Chelios zijn eigen hart terug want het is geen pretje om steeds op zoek te moeten naar een oplaadpunt. En als er toch geen accu in de buurt is dan is een stevig potje seks ook goed, want lichamelijke frictie zorgt eveneens voor energie. Meteen een goede reden voor de regisseurs om zijn oud liefje (Amy Smart) van stal te halen die hier de hele film in haar blote kont mag lopen paraderen. Behalve het mooie uitzicht is haar rol volstrekt overbodig en dat kun je eigenlijk wel over de meeste personages zeggen. Het enige waar het om draait is hun grofbekkerij en waar ze vandaan komen of wat hun doel is in het verhaal is van totaal ondergeschikt belang.




Vele filmfans zullen zich ongetwijfeld storen aan het hippe karakter van deze sequel, want de regisseurs kozen ervoor om het grootste deel van de film op te nemen met spotgoedkope minicamera’s waarmee je de meest gekke toeren kan uithalen. Het resultaat is een hyperzenuwachtig beeld dat vooral jongeren zal aanspreken die een zwak hebben voor de moderne videoclipkunst. Aan adempauze kom je nauwelijks toe, want het bloed spat er werkelijk langs alle kanten af en als er dan al eens een geweldloos moment opduikt, krijg je er meteen seks voor in de plaats. Het is overduidelijk dat het duo in de eerste plaats wilde choqueren waarbij je je als kijker wel eens durft af te vragen waar de grens ligt. Wie de nodige Japanse horrorfilms achter de kiezen heeft, zal er niet meer van schrikken als iemand met een vlijmscherp mes zijn eigen tepels afsnijdt, maar of de vele homohatende grapjes in deze film nu nodig waren, blijft een andere zaak.




Hersenloos geweld dat wel een anderhalf uur kan boeien, maar dit neemt niet weg dat we middenin deze film het niet konden laten om te denken dat dit nu net niet de evolutie is die we in de filmwereld willen zien.

BEELD EN GELUID
Uiteraard is hier van filmgrain of beschadigingen geen sprake, maar er is evenwel de bewuste keuze van de filmmakers die niet bij iedereen in de goede smaak zal vallen. Zoals eerder gezegd opteerden de heren voor het gebruik van goedkope minicamera's die weliswaar voor een originele aanpak zorgen, maar tegelijkertijd ook voor een amateuristisch beeld. Dat merk je vooral bij stilstaande beelden. Ook moet je voldoende openstaan voor het gebruik van flashy beelden die elkaar in razendsnel tempo opvolgen en storend kunnen werken voor filmfans die geen boodschap hebben aan een dergelijke aanpak. Dit geldt ook voor het geluid. Louter technisch zit alles snor en spetteren de klanken uit je speakers, maar heel de film wordt ondersteund door repetitieve speedmetalgitaren die je na een tijdje de keel uithangen.

EXTRA’S
Net zoals dat bij de film het geval is, stel je je maar beter geen vragen bij de commentaar van de regisseurs die je simultaan met de film kan bekijken. De twee hebben er een gezellige boel van gemaakt en gewapend met de nodige drank krijg je een heleboel informatie die eigenlijk geen hond interesseert. Jawel, mits de nodige reservatie kun je het allemaal grappig vinden, maar of deze zever 90 minuten van je dierbare leven waard is, laten we in het midden. Daarnaast kun je ook twee documentaires bekijken die eigenlijk het beste deel van de Blu-ray uitmaken. Naast irrelevante interviews (die met pornokoning Ron Jeremy bijv.) kun je een kijkje nemen achter de schermen, waarbij je kan zien welke verbluffende stunts de twee regisseurs en Statham hebben uitgehaald om dit vehikel in te blikken. Ook de oorlog tegen de paparazzi is ronduit hilarisch. Ten slotte heb je enkele trailers en zoals steeds de nutteloze bloopers.

CONCLUSIE
Wie zin heeft in een over-the-top-film met veel seks en nodeloos geweld zal smullen van deze film; wie echter meer van een film verwacht dan dit zal deze prent met alle plezier archiveren onder de r van rommel.