Onlangs bracht Lime-Lights Pictures drie films van Fernandel in de Benelux uit: Le Grand Chef, Le Cuisine Au Beurre en La Vache Et Le Prisonnier. Het was niet de eerste keer dat de succesvolle regisseur Henri Verneuil samenwerkte met Fernandel, zes jaar eerder draaide hij immers met de lolbroek de klassieker Le Boulanger De Volarge; toch waren het La Vache Et Le Prisonnier uit 1959 en de populaire Don Camillo-films die van Fernandel tot ver buiten de Franse grenzen een geliefde ster maakten. 
 

 

Le Vache Et Le Prisonnier vertelt het ongelooflijke verhaal van ene Charles Bailly (Fernandel) die net als drie medesoldaten in een Duitse hoeve als krijgsgevangene tewerk is gesteld. In vergelijking met andere soldaten die naar Poolse werkkampen zijn gestuurd, heeft Charles geen reden tot klagen, desalniettemin kiest hij het hazenpad, want het enige wat hij wil is zijn geliefde Marseille terugzien. De Franse soldaat heeft voor zijn ontsnapping een ingenieus plannetje uitgedokterd: een vluchtroute van 200 kilometer te voet afleggen in het gezelschap van een koe. Charles denkt immers dat hij op deze manier geen enkele argwaan bij de vijand zal wekken, daar geen Duitse soldaat geïnteresseerd is in een man met een koe. Met wat chocolade, enkele koekjes, een tandenborstel, zijn scheerspullen, een kompas en vooral zeer veel moed trekt de gevangene naar Stuttgart. Het is een tocht die niet bepaald op wieltjes loopt en veel tijd om de wondermooie natuur te bewonderen is er al evenmin omdat hij regelmatig moet wegduiken voor voorbijrijdende Duitsers en overvliegende Messerschmitts en dan hebben we het nog niet eens gehad over het feit dat de meelijwekkende Fransman dagelijks zijn leven moet riskeren voor een paar blikjes eten.
 

La Vache Et Le Prisonnier is niet het soort film dat de geschiedenisboek haalt wegens zijn genialiteit. Verneuil is immers een cineast die tewerk gaat als een professionele loodgieter. Het resultaat is vakwerk dat weliswaar geen persoonlijke stempel draagt, maar het is wel met zeer veel liefde gemaakt. In de filmtijdschriften wordt deze prent vaak gecategoriseerd als een komedie, doch richt de cineast zich vooral op het sentiment en dan in het bijzonder op de vriendschapsband die tussen mens en dier ontstaat. De wereldberoemde scène waarin Fernandel het dier plechtig belooft dat hij nooit meer koeienvlees zal eten is dan ook een legendarisch moment uit de Franse filmgeschiedenis geworden. La Vache Et Le Prisonnier is duidelijk Fernandels onemanshow, die wel een tikkeltje gedateerd is. Toch zal iedereen zonder twijfel worden gecharmeerd door de lolbroek.
 
BEELD EN GELUID

Jammer genoeg koos Lime-Lights Pictures voor de (mislukte) gerestaureerde versie uit 1990. Niet alleen zijn de kleuren ronduit afschuwelijk, ook vloeien ze vaak door elkaar en lijkt het povere resultaat op een kleurboek dat is ingekleurd door een vijfjarige kleuter. In de film zitten zeer veel beschadigingen zoals storende krassen en vlekken, alsook een beeld dat vaak op en neer danst. De geluidskwaliteit laat eveneens te wensen over: er is heel wat gekraak te horen.
 

EXTRA’S

Er zijn geen extra’s op deze dvd.
 

La Vache Et Le Prisonnier is een wat gedateerde film die vooral wordt gedragen door de populaire, charmante Fernandel. De afschuwelijke beeldkwaliteit mag dan wel bij momenten de filmpret bederven, toch blijft dit het soort film dat we met plezier (her)bekijken.