FILM
Nicole Oakley (Kirsten Dunst) is de verwende dochter van congreslid Tom Oakley, en voelt zich op zijn zachtst gezegd het vijfde wiel aan de wagen, terwijl ze onder één dak moeten leven met haar stiefmoeder Courtney (Lucinda Jenney), die ook net een baby-dochter heeft. Ze verslijt haar broek op een middelbare school in een beter gegoede wijk van Los Angeles. Samen met haar vriendin Maddy (Taryn Manning) laten ze overal waar ze komen een spoor van vernieling achter, en samen verzetten ze industriële hoeveelheden alcohol en drugs. Wanneer ze als straf voor rijden onder invloed als gemeenschapsdienst het strand moet opkuisen, ontmoet ze daar de latino Carlos Nuñez (Jay Hernandez). Carlos verschilt op zowat alle gebieden diametraal met Nicole: hij moet dagelijks twee uur enkele rit reizen om naar school te komen, en alhoewel zijn cijfers niet echt briljant zijn, knokt hij toch om zijn droom te kunnen verwezenlijken: piloot worden. Het koppel wordt verliefd op elkaar, maar hun omgeving reageert bitsig op deze interraciale liefde. Carlos' oude vrienden en zijn familie hebben het niet hoog op met het rijke blanke meisje, en Nicoles vader schrijft maar wat graag een aanbevelingsbrief voor Carlos toe te laten op de militaire school: hoe verder hij van zijn dochter verwijderd is, hoe beter. Tom vindt Carlos wel sympathiek, maar hij is maar al te bekend met de neerwaartse spiraal waarin de innemende persoonlijkheid van zijn dochter alles en iedereen meesleurt, en hij wil niet dat de jongen zijn kansen verspeelt. Met Nicole gaat het van kwaad naar erger, en haar gedrag wordt bij vlagen zo astrant, dat haar vader en stiefmoeder serieus overwegen om haar naar een instelling voor bijzondere jeugdzorg te sturen. Ze zien niet in dat juist de nuchtere Carlos de enige factor in haar leven is die voor stabiliteit kan zorgen.

Crazy/Beautiful is een meeslepend en realistisch geakteerd drama, dat op een erg mature wijze omspringt met thema's zoals racisme, kansarmoede, cultuurverschillen en auto-destructieve jongeren; zelfs rond het thema zelfmoord wordt op serene wijze een verhaallijn gesponnen. De grootste kracht is dat regisseur John Stockwell hierbij nergens de moraliserende toer op gaat, maar op zeer natuurlijke wijze een beeld schetst van de hedendaagse Amerikaanse jeugd, zonder hierbij in clichés te vervallen. Een grote troef hierbij is het feit dat nagenoeg alle jonge acteurs, uiteraard op Kirsten Dunst na, zo goed als letterlijk van de schoolbanken van oost-Los Angeles geplukt zijn, misschien weinig acteerervaring hebben, maar een ontwapenende natuurlijkheid aan de dag leggen. Stockwell heeft ook vaak maar een kader geschetst en daarbinnen zijn acteurs wat laten improviseren met de dialoog, om het geheel zo waarheidsgetrouw mogelijk te maken. Wie een dergelijk project aan een grote filmstudio voorlegt, en daar geld voor vraagt, is ontzettend naïef óf ontzettend zeker van zichzelf. Stockwell valt in deze laatste categorie, want hoe onwaarschijnlijk het ook klinkt, zonder een strakke regie te voeren is dit een erg coherent opgebouwde film, zonder lacunes in het script, en gelukkig is dit geen MTV-achtig vehikel geworden, iets met typisch veel los camerawerk en veel hol geklets, zoals er spijtig genoeg te veel gemaakt worden. De goede keuze van de cast doet natuurlijk ook veel: voor Kirsten Dunst hebben we al langer een boon, maar nieuwkomer Jay Hernandez heeft een al even natuurlijke en eerlijke flair over zich. Het geheel wordt aangedikt met goeie, eigentijdse muziek, die vooral voor liefhebbers van het meer alternatieve genre wel in de smaak zal vallen, gelukkig ook geen groepjes die zonodig gelanceerd moeten worden en daarom bij wijze van publiciteitsstunt vijf seconden in een film een liedje mogen kwetteren.

BEELD EN GELUID
Het beeld is niet altijd even scherp, maar zoals regisseur John Stockwell ons in de featurette toelicht, is één en ander met opzet gedaan, om de spontane reacties van de acteurs in één take te kunnen schieten. De scène waarin Kirsten Dunst 's avonds uit gaat dansen is zo'n typisch voorbeeld: de belichting is niet helemaal optimaal, en er loopt al eens iemand voor de lens, maar alles is heel spontaan gedaan. Afgezien daarvan is dit een meer dan geslaagde transfer, waarbij de lichte foutjes in het beeld er ongetwijfeld op pellicule exact hetzelfde uitzien. De meer donkere scènes zijn af en toe ook een beetje grainy, maar echte noemenswaardige artefacts of beeldfouten hebben we niet gezien. Bovendien heeft Buena Vista eindelijk iets gedaan aan de koeien van letters die ze nogal eens in de ondertiteling gebruiken (behalve dan bij de extra's); alleen is het spijtig dat de Spaans gesproken stukken niet ineens mee zijn ondertiteld. De geluidstrack is duidelijk en gericht, maar echt veel speciale surround-effecten zitten er niet in de film, en al evenmin veel hoge of lage tonen, waardoor het geluidsbeeld een beetje vlak overkomt. Alleen de muziek komt wél goed tot haar recht, en is in perfect evenwicht met de dialogen. Voor een film als deze is het geluidsaspect minder belangrijk, maar alleszins bevredigend.

EXTRA'S
Alsof het nog niet genoeg was dat alle tekenfilms van Disney beginnen met een paar verplichte trailers, begint ook deze release met een promo voor High Heels And Low Lifes en een dubbelbox The Horse Whisperer/Pretty Woman. Als men bovendien in het hoofdmenu kiest om de opties in het Nederlands te bekijken, worden deze op ons afgevuurd met een... Franse dubbing. De taalgevoeligheden zijn Buena Vista blijkbaar volkomen vreemd. Soit, eens we in het geanimeerde hoofdmenu zijn geraakt, kunnen we kijken naar een featurette van een kwartier, "Blurring Fiction And Reality", waarin regisseur Stockwell voornamelijk toelichting geeft bij de casting van de nevenrollen. Hierbij zien we ook fragmenten van de screentests van enkele van de jonge acteurs. Daarnaast zijn er vier verwijderde scènes terug te vinden, allevier goed afgewerkt, op het anamorfische aspect na, die een paar aspecten van het scenario toch wel wat verduidelijken. Ook de eerder vernoemde cross-promotionele trailers en de trailer van de film zelf vinden we hier terug. De voornaamste toevoeging is echter de audiocommentaartrack, enthousiast ingesproken door regisseur John Stockwell en actrice Kirsten Dunst, de gebruikelijke mix van technische aspecten van de film, vermengd met enkele anekdotes. Dan krijgt Buena Vista nog een puntje extra voor het ondertitelen van alle extra's, wat voor de extra's van de DVD net op een voldoende uitkomt.

CONCLUSIE
Crazy/Beautiful is een aardig drama, dat nergens in de klassieke stereotiepen vervalt, met een leuke en dynamische cast, aanstekelijke muziek, en een aardig verteltempo. Zeker eens het bekijken waard.