FILM
In Hudson Street, achter een onopvallende gevel, ligt het meisjesweeshuis van Miss Hannigan. Tientallen kleine meisjes wachten er vol ongeduld op het grootste moment uit hun leven, namelijk de komst van hun nieuwe ouders. Dat alle kinderen daar zo naar uitkijken is geen verrassing. Het leven in het weeshuis is immers geen lachertje, des te meer omdat bij miss Hannigan de stoppen al lang zijn doorgeslagen. Zij kan de terreur van hopen kleine meisje al enige tijd niet meer aan. Ze zoekt troost – zonder al te veel succes – bij elke man die passeert en bij gebrek aan beter zoekt ze uiteindelijk soelaas in de drank. De kleine Annie, een goedlachse, roodharige krullenbol, woont al in het weeshuis sinds ze zich dat kan herinneren. Ze neemt geregeld haar toevlucht tot muziek om even haar leven te vergeten. ’s Nachts trekt ze zich alleen terug op de vensterbank en terwijl ze naar de sterren kijkt, droomt ze over het leven dat ze zal hebben bij haar ouders, een droom die bruusk onderbroken wordt als een op z’n zachts gezegd tipsy miss Hannigan binnenstrompelt om het lawaai en het gezang te doen stoppen. Bij wijze van straf laat de directrice van het weeshuis de kinderen, weeral eens, het hele gebouw poetsen.

Na de zoveelste aanvaring met Hannigan heeft Annie er schoon genoeg van. Met de hulp van haar vriendinnetjes en van de man die het wasgoed komt ophalen, ontsnapt ze. Daarmee is Annie niet aan haar proefstuk toe. Ze weet dus perfect wat te doen en ze geniet dan ook met volle teugen van haar gewonnen vrijheid. Ze loopt wat rond op de markt en sluit vriendschap met straathond Sandy. Jammer genoeg wordt ze al vrij vlug bij de kraag gevat door een politieman die haar naar het weeshuis terugbrengt. Het spreekt voor zich dat miss Hannigan niet kan lachten met Annies kuren en de komst van Sandy de hond en ze wil komaf maken met dergelijk baldadig gedrag. Annie wordt opgesloten in de bezemkast en Hannigan neemt zich voor Sandy naar de worstenfabriek te brengen. Miss Hannigan lijkt de situatie opnieuw onder controle te hebben, maar op dat moment stopt er een chique Rolls Royce voor de deur die onmiddellijk de aandacht van de hele buurt trekt. Oliver Warbucks, een steenrijke zakenman, heeft zijn secretaresse, Grace Farrell, eropuit  gestuurd voor een weeskind dat een week bij hem mag logeren. Grace valt meteen voor de charmes van de guitige Annie en tot grote ergernis van Miss Hannigan worden Annie en hond Sandy uitgekozen. Van het ene moment op het andere komt Annie in een voor haar totaal nieuwe wereld terecht vol pracht en praal. Onder andere dankzij haar nuchtere houding om ermee om te gaan, wint ze ogenblikkelijk de harten van de uitgebreide huishouding van meneer Warbucks. De miljardair daarentegen is minder overtuigd. Eigenlijk wilde hij een jongen en bovendien is het weeskind volgens hem slechts uitgenodigd voor de publiciteit. Dankzij Grace mag Annie toch blijven en hoewel hij alles in het werk stelt om zijn koel imago hoog te houden, kan Oliver Warbucks niet ontkennen dat zijn hart smelt voor de kleine Annie. Hij wil haar zelfs adopteren. Maar dat ziet Annie niet zitten: ze is er namelijk van overtuigd dat haar echte ouders haar ooit zullen komen halen. Het gebroken medaillon dat ze draag is voor haar het bewijs dat haar ouders haar slechts tijdelijk afgestaan hebben. Warbucks is ontroerd door dat verhaal en hij wil helpen zoeken naar Annies ouders. Hij wil zelfs een aanzienlijke geldprijs uitreiken aan de ouders als ze Annie ophalen. Het spreekt voor zich dat zowat iedereen die deze oproep hoort zich plots een ouder van Annie waant. En ook miss Hannigan blijft niet bij de pakken zitten. Zij weet dat Annies ouders gestorven zijn in een brand, maar ze heeft wel de andere helft van Annies medaillon. Samen met haar al even dubieuze broer Rooster en zijn vriendin smeedt ze snode plannen om Annie te ontvoeren en de buit binnen te halen.

Toen bekend raakte dat Annie in 1981 verfilmd zou worden, bracht dat heel wat teweeg. Annie was dan ook een Broadwayklassieker die al heel wat mensen ontroerd had. Duizenden kleine meisjes stelden zich kandidaat voor de rol van de guitige krullenbol en uiteindelijk viel de keuze op Aileen Quinn. Geen slechte keuze, want eigenlijk doet ze het nog redelijk goed. Het is dan ook niet niks om te moeten acteren, zingen en dansen. Ook  Albert Finney (Warbucks), Ann Reinking (Grace) en Geoffrey Holder (Punjaab) leveren verdienstelijk werk, maar voor ons is de beste acteerprestatie die van Carol Burnett als Miss Hannigan. Maar wat Annie zo’n succes maakt, zijn uiteraard het ontroerende verhaal en de aanstekelijke liedjes.

BEELD EN GELUID
Annie dateert uit 1981. Voor de dertigste verjaardag van de film is de gerestaureerde versie op Blu-ray verschenen en die is best wel OK. Het beeld ziet er acceptabel uit: de beelden op de voorgrond en de donkere scènes zijn zelfs goed. Alleen op de achtergrond valt er nog wat ruis te bespeuren. Het geluid is wat minder. Tijdens de film moesten we meermaals schommelingen in de geluidssterkte vaststellen wat toch wel bijzonder jammer is.

EXTRA'S
Zoals de hoes van de Blu-ray al meteen aangeeft, heeft men voor de 30ste verjaardag van Annie beslist om een karaoke-versie uit te brengen en die is dan ook de eerste extra op het schijfje. Je kan er namelijk voor kiezen om de hele film in singalongmodus te bekijken. De liedjesteksten komen dan duidelijk op het scherm zodat je uit volle borst kunt meezingen. Wil je alleen jouw interpretatie van “Tomorrow” inoefenen, dan kan dat ook. Je kan immers ook alle liedjes apart in singalong bekijken. De tweede en veruit interessantste extra is My Hollywood Adventure met Aileen Quinn. Daarin vertelt de ondertussen volwassen Aileen over haar avontuur bij het filmen en promoten van Annie. En dat levert best wel wat leuke weetjes op zoals het feit dat Aileen een speciale kam kreeg om onder haar constant jeuk veroorzakende pruik te krabben. Voorts vinden we nog een gamma trailers, teasers en tv-spots die voor Annie gemaakt zijn. Een laatste extra is een preview voor Arthur Christmas.

CONCLUSIE
De nieuwe Blu-ray-versie van Annie is dus niet zo slecht. Het beeld is redelijk goed en het bonusmateriaal kan er ook mee door. Jammer van het geluid, maar laat dat je vooral niet te veel aan het hart komen, want hoe je het ook bekijkt, Annie is pure nostalgie.