FILM
Ieder land heeft zijn schandaalroman. Bij ons roep je best niet te hard dat je Mieke Maaike's Obscene Jeugd op de boekenplank hebt staan en in Italië is 100 Keer Een Borstel Door Je Haar Voor Je Gaat Slapen van Melissa Panarello zo'n taboe. Deze autobiografische roman die in dertig talen de wereld werd rondgestuurd veroorzaakte heel wat commotie. De vijftienjarige Melissa vertelt in dagboekstijl hoe ze op zoek gaat naar perverse seksspelletjes om zo op haar eigen manier aan de dagelijkse verveling te ontsnappen. Natuurlijk jeukten de vingers van heel wat producenten om dit ondeugend schrijfsel te verfilmen. Jammer genoeg kreeg Luca Guadagnino deze job. Geraldine Chaplin mag dan wel bij hoog en laag beweren dat Luca een genie is, toch zie je niks van deze gave in Melissa P., die op bepaalde momenten zelfs tamelijk langdradig wordt.


Eigenlijk is Melissa P. niet meer dan de zoveelste variant op Lolita. Melissa (Maria Valverde) verveelt zich elke dag te pletter en ook op school is ze slechts een grijze muis. Thuis moet ze ook al op niet te veel aandacht rekenen. Haar moeder denkt alleen maar aan zichzelf en haar vader zit als ingenieur ver weg op een olieplatform in de Indische Oceaan. De enige die haar wel enigzins begrijpt is haar dementerende grootmoeder Elvira (Geraldine Chaplin), maar omdat zij meer en meer een last wordt, plaatst Melissa's moeder het oudje in een bejaardentehuis. Na de schooluren sluit het jonge meisje zich op in haar kamertje om er in haar dagboek te vluchten. Als de zomer aanbreekt weet de jonge tiener wat ze wil: haar schoolliefde Daniele (Primo Reggiani) aan de haak slaan. Haar dromen zijn mooi, doch wordt haar eerste seksuele ervaring een vernedering. De jonge Melissa zint op wraak. Iedereen (jong en oud) die het wil kan haar lichaam krijgen. In geen tijd hoort iedere man de naam van Melissa vallen. Wie op zoek is naar buitensporige seks moet zich gewoon in haar chatroom aanmelden. Het meisje raakt verstrikt in een web van perverse spelletjes die met de dag gevaarlijker worden.

In Italië is Melissa Panarello ondertussen een succesvolle romanschrijfster. In een interview liet zij verstaan dat zij de verfilming van Luca Guadagnino maar niks vindt omdat de regisseur veel te weinig de nadruk op het psychologische aspect legt. Dat is een verwijt dat kan tellen, want het is inderdaad zo dat de Italiaan van Melissa P. gewoon een stoute coming-of-age-film zonder diepgang heeft gemaakt. Maria Valverde speelt de hoofdrol wel met voldoende overtuiging, toch verprutst Luca Guadagnino dat talent door zijn eigen onkunde. Vaak heb je de indruk dat Melissa P. niet meer is dan softporno voor arthousefans. Bovendien bezit Luca Guadagnino niet het nodige regietalent om de kijker met mooie beelden te overdonderen. Met een degelijke regisseur aan boord en met dezelfde cast zou Melissa P. wellicht heel wat beter zijn geworden. Een gemiste kans dus.


Sommige moraalridders zullen Melissa P. wellicht net iets te expliciet vinden, maar wie meer gewoon is dan het erotisch gezwets van pakweg Goedele Liekens zal zich eerder vervelen dan amuseren. Nadenken over het feit waarom een vijftienjarige wegvlucht in een wereld van perverse seks doe je in deze film al helemaal niet.

BEELD EN GELUID
Deze Italiaanse productie kreeg een plaatsje in de Sony-stal. De buitenopnames zijn prachtig (ofschoon het allemaal aan Sicilië te danken is), maar eens de camera naar binnen trekt zie je heel wat onzuiverheden. Omdat Luca Guadagnino een regisseur is die blijkbaar het licht schuwt, zijn er vaak veel te donkere scènes waarin niks te zien is. Het geluid is aanvaardbaar, maar wegens het onderwerp hoor je vooral veel gekreun met af en toe in de achtergrond een hitje van Pet Shop Boys.

EXTRA'S
Het bonusmateriaal is zo goed als verwaarloosbaar. Er is een irriterende commentaarband en de documentaire Achter De Schermen leert ons maar weinig over de achtergrond van deze film. Iedereen vindt Maria Valverde een groot talent en alhoewel dat wel ergens waar is, hebben we er geen behoefte aan om dat iedereen te horen vertellen. Regisseur Luca Guadagnino vindt op zijn beurt dan weer iedere medewerker een natuurtalent van jewelste. Deze extra vlug doorspoelen is dan ook de enige boodschap. Wie nadien nog zin heeft in een onbeduidende Italiaanse versie van Anouk zal misschien de video van ene Elisa kunnen appreciëren.


CONCLUSIE
Melissa P. is een zeer matige film die veel beter kon. Over de cast (en dan Maria Valverde in het bijzonder) hoor je ons geen kwaad woord zeggen, maar maker Luca Guadagnino zou in de toekomst toch beter eerst een cursus aan de filmschool volgen. Volgens het boekje zit de film wel vakkundig in elkaar, alleen is het allemaal saai. Kan er misschien iemand Nicolas Winding Refn het boek van Louis-Paul Boon bezorgen?