De prostituees komen m.a.w. van de regen in de drop, want Mosca neemt binnen de kortste keren Le Paradis over, schuift Hortense Gaillac aan de kant en eist van de prostituees een percentage van hun winst. Bij gebrek aan een alternatief moeten de meisjes zich schikken in hun lot, want dronken heren van stand kunnen agressief en gevaarlijk zijn en moeten worden ingetoomd en dus is een beveiligingsploeg onontbeerlijk. Als de blonde Rose op een keer een tiental tippelaarsters in de kelder van Le Paradis onderbrengt omdat ze op straat voortdurend lastiggevallen en beroofd worden, krijgt Mosca problemen. Hun pooier, Janvier Corontin, wil z’n prostituees terug, maar als blijkt dat Louis Mosca niet geneigd is om op die eis in te gaan, ontstaat er een open conflict en lijkt een confrontatie niet te vermijden. Dat trekt dan weer de aandacht van hoofdcommissaris Torcy, die in opdracht van de prefect van Parijs een poging doet om de straten van de hoofdstad schoon te vegen en het geweld tussen de bendes terug te dringen. Hij doet er alles aan om Mosca te ontmaskeren, maar als de Slager, de belangrijkste pooier van de Place Pigalle, door Louis Mosca wordt vermoord na een schietpartij in Le Paradis, lijkt die laatste de enige te zijn die de hoofdstedelijke prostitutie in goede banen kan leiden: Torcy moet zwichten voor de druk van hogerhand.

Véra, volgens ingewijden de meest professionele hoer van Parijs, blijft ook in Seizoen 2 het uithangbord van Le Paradis. Jeanne, haar 18-jarige dochter, weet nog niet dat zij haar moeder is, want het meisje is op een veilige afstand van het bordeel opgevoed door Vera’s oudere zus, die wegens psychische problemen recentelijk in een instelling terecht is gekomen. Het is nog maar een kwestie van tijd vooraleer de waarheid aan het licht komt en Véra is bang voor de reactie van haar dochter, want met een prostituee als moeder maak je niet meteen de beste indruk op de buitenwereld. Als Jeanne op een keer verliefd wordt op Bak, de jonge handlanger van Mosca, is het hek van de dam. Véra’s collegaatje Rose is ondertussen een liefdesrelatie begonnen met Louis Mosca, die de jonge prostituee medeplichtig maakt aan de moord op een vooraanstaand politicus. Hun lot lijkt nu voor eeuwig verbonden, maar als Rose toevallig verneemt dat haar minnaar het plan koestert om het ingezamelde geld voor de bouw van de Sacré Coeur op gewelddadige manier in handen te krijgen, beseft ze dat iedereen in Le Paradis in gevaar is en dus besluit ze om daar een stokje voor te steken. De tippelaars hebben ondertussen van Mosca’s zakelijke partner Kertel een nieuwe stek gekregen op de Place Pigalle, want dat gebied staat onder zijn controle sinds madame Hortense Gaillac een goed woordje voor hem heeft gedaan bij politiecommissaris Torcy. In Le Paradis zien de meisjes de bui hangen: als Gaillac en Kertel erin slagen om de baas te worden op straat, dan ligt het voor de hand dat Hortense ook een gooi zal doen naar de controle over het bordeel en dan ziet het er niet goed uit voor hun eigen positie.

In dit tweede seizoen verschuift de spanning van het interne conflict tussen Hortense Gaillac en haar prostituees naar de confrontatie tussen Hortense, de jonge prostituees en de man die zich opwerpt als hun nieuwe beschermer, de aan cocaïne verslaafde Louis Mosca, een crimineel die geen pooier wil worden, maar die Le Paradis als dekmantel hoopt te kunnen gebruiken voor activiteiten die het daglicht schuwen. Doch de sporen van een bankoverval leiden binnen de kortste keren naar het luxebordeel in de buurt van de Opéra en Hortense Gaillac krijgt van politiecommissaris Torcy te horen dat ze maar beter mee kan werken aan het onderzoek om te vermijden dat haar bordeel definitief gesloten wordt. Dat z’n ondergeschikte, commissaris Angelus (Jean-Marie Frin), tegen betaling van een fikse vergoeding Louis Mosca op de hoogte houdt van de criminele feiten die Torcy hem ten laste wil leggen, is niet meer dan een detail in een maatschappij waar corruptie hoogtij viert bij gebrek aan een sterk regime, want ondertussen zijn het vooral de revolutionairen van het eerste uur die zich verrijken door de verkoop van onteigende kerken, kloosters, kastelen en de in de bezette gebieden geplunderde goederen. De bewoners van Le Paradis zien Mosca maar al te graag vertrekken, voor hun part richting gevangenis, maar zonder sterke beschermer is niet alleen het voortbestaan van hun bordeel in gevaar, maar wordt ook hun eigen leven bedreigd en dus zitten ze tussen hamer een aambeeld als Torcy in een volgende stadium ook Véra benadert en haar onder druk zet om bewijsmateriaal tegen Louis Mosca en z’n kornuiten te verzamelen. In het andere geval is hij bereid om dochter Jeanne in te lichten over de ongewone levenswandel van haar moeder.

Gezien de actie zich ook in dit seizoen hoofdzakelijk in het bordeel afspeelt, mag u zich opnieuw verwachten aan heel veel lichtgeklede (en zelfs ontklede) jonge dames en nogal wat suggestieve seksscènes die niets aan de verbeelding overlaten. Maar een bordeel zonder bloot is uiteraard een beetje zoals een café zonder bier (om Wannes Van de Velde te parafraseren) en dus noemen we al die blote borsten en billen graag een essentieel onderdeel van het production design dat met de vele tinten van rood en bruin een perfecte achtergrond vormt voor de bleke huidtinten van de vaak bloedmooie dames van plezier die hun waar zonder veel schroom voor u en voor hun klanten tentoonspreiden. Anne Charnier blijft als Véra uiteraard de sterkste troef van Le Paradis, maar ook Jemima West in de rol van Rose, het liefje van Louis Mosca, mag er best wezen en uiteraard de diepzwarte Fatou N’Diaye, die in dit seizoen als Pauline aan het gezelschap wordt toegevoegd. Van de vrouwelijke acteurs is Valérie Karsenti (Hortense Gaillac) de enige die bij ons al eerder te zien was, met name in het eerste seizoen van Engrenages (2005). Michaël Cohen (La Petite Jérusalem, 2005) zet in Maison Close seizoen 2 een geloofwaardige en sterke rol neer als Louis Mosca en diens kompaan Kretel (Michaël Abiteboul) zag u eerder aan het werk in Let My People Go! (2011) en in Manderlay (2005) van Lars von Trier.