FILM
Fruitvale is een metrostation in de binnenstad van San Francisco dat vanaf oudejaarsnacht 2009 een wrange nasmaak kreeg. Middenin de chaos van de feestdrukte greep een veiligheidsagent per abuis een revolver in plaats van zijn taser gun en schoot de 22-jarige Oscar Grant neer. Omstanders konden het incident filmen met hun mobieltje en het filmpje ging wereldwijd op het net en veroorzaakte hevige rellen, want wederom was een zwarte jongeman het slachtoffer van de agressieve politie. Regisseur Ryan Coogler is ervan overtuigd dat het maken van een prent meer effect heeft dan een vuilnisbak door het raam kieperen en draaide daarom Fruitvale Station. De film werd, zoals verwacht, een lieveling op diverse filmfestivals en op Sundance veroverde hij de juryprijs. Een klein jaartje later ligt het schijfje in onze woonkamer te blinken. Het gevoel is dubbel. Als film scoort deze film op alle fronten, als boodschap is het een eenzijdig relaas.

Coogler schetst de 24 uur die voorafgaan aan het fatale incident. Neen, we geven geen spoiler weg, want de film begint met het dodelijke schot. Oscar Grant (Michael B. Jordan, de dealer uit The Wire) heeft besloten dat hij het komende jaar zijn leven zal beteren. Dat is nodig, want de vader van een 4-jarige dochter heeft net zijn baantje als winkelbediende verloren omdat hij nog maar eens te laat op de werkvloer iarriveerde. Hij belooft zijn vrouw om zich niet meer in te laten met het verkopen van drugs en gooit daarom een grote partij marihuana in de rivier. Samen met zijn vrienden wil hij het vuurwerk in San Francisco bijwonen om Nieuwjaar te vieren. Maar dan gebeurt het onvermijdelijke. Hij wordt herkend door een lid van een rivaliserende straatbende en er ontstaat een meppartij in de tramwagon. De beveiligingsagenten worden opgetrommeld om de gemoederen te bedaren. De jongelui sporen de agenten aan om het zaakje te laten rusten, het is immers een feestdag. De metropolitie weigert en voert een arrestatie uit. Dat leidt tot een opstootje, uiteindelijk kunnen de agenten de situatie niet meer de baas.

Een zeer aangrijpend verhaal dat de kijker bij het nekvel grijpt. De acteerprestaties zijn van een torenhoog niveau, de film heeft een ongelooflijke vaart en de geweldscène op het perron is één van de beste stukjes film dat je verleden jaar op het witte doek kon zien. Alleen speelt Coogler het spel ontzettend vals. Oscar wordt afgeschilderd als een brave jongen die niks op zijn kerfstok heeft. Maar dat is niet zo. Grant is en blijft een gewezen drugsdealer en het is niet omdat hij plots heeft besloten om zijn leven te beteren dat hij daarom een brave jongen is. En wat doe je met die agent? Die wordt afgeschilderd als een racistische bullebak, maar heeft de regisseur er ook maar één seconde aan gedacht hoe zo'n man zich moet voelen als hij zijn job uitoefent? Het is gemakkelijk om alle zonden op de politiediensten te laden, maar iemand moet wel het vuile werk opknappen, niet? Dat is zeker geen reden om deze daad goed te praten, maar het zou Coogler hebben gesierd indien hij zich niet louter had laten leiden door de versie van het slachtoffer. Desalniettemin is Fruitvale Station een zeer sterke film!

BEELD EN GELUID
Het blijft jammer dat A-Film opteert om z'n releases zonder bonusmateriaal uit te brengen. Gelukkig is de beeldkwaliteit vaak van een goed niveau. Fruitvale Station is een goedkope film uit het productiebedrijf van acteur Forest Whitaker, toch gaat het om een geslaagde transfer waarin de kleuren mooi tot uiting komen. Het is duidelijk dat men niet de duurste middelen heeft bovengehaald om deze release te verwezenlijken, maar alle details zijn mooi zichtbaar. Als je een paar hiphopdeuntjes niet meerekent dan is Fruitvale Station in de eerste plaats een dialoogfilm. Het is dus meestal alleen de middenspeaker die van zich laat horen.

EXTRA'S
Jammer genoeg vind je op dit schijfje geen extra's.

CONCLUSIE
Fruitvale Station is wederom het bewijs dat de toekomst van de Amerikaanse film in de independent cinema ligt. Een bijzonder knappe film, ook al is het jammer dat Ryan Coogler net iets te nadrukkelijk de kant van het slachtoffer kiest. Gemanipuleerde straffe cinema dus!