FILM
Annie Porter (Sandra Bullock) heeft gebroken met haar vriendje Jack uit de eerste film omdat hij een onverbeterlijke waaghals is, en haar nieuwe vriendje Alex Shaw (Jason Patric) is wat dat betreft al geen haar beter. Alex heeft altijd voorgelogen dat hij een brave ome agent bij de strandpolitie is, terwijl hij in werkelijkheid op een coole motor gangsters achterna zit en daarbij niet kijkt op de daaruit voortvloeiende blikschade. Het botert niet bijzonder tussen het koppel en om hun relatie nieuw leven in te blazen besluiten ze op cruise te gaan naar de Caraïben. Voor één van de passagiers, John Geiger (Willem Dafoe), wordt het alleszins géén pleziervaartje. Hij heeft het computernavigatiesysteem van het schip ontwikkeld maar daarbij een kopervergiftiging opgelopen en nu is hij vastbesloten om zijn voormalige werkgever een hak te zetten. Gewapend met twee bokalen bloedzuigers, twee laptops en een golftas vol explosieven flikkert hij de kapitein overboord, neemt de controle over het schip en is vastbesloten om een aanvaring te veroorzaken met een olietanker. Uiteraard doet hij dat niet gratis: aan boord is een miljoenencollectie aan diamanten die tijdens de captain's dinner aan de rijke madammen worden gesleten en Geiger heeft zich voorgenomen om, vooraleer hij het schip verlaat, de kluis te plunderen. Die vlieger gaat echter voor Alex niet op: zijn politieinstinct komt boven drijven, zelfs al moet hij daarvoor de plannen die hij heeft om Annie dé vraag te stellen, even in de ijskast bergen. Samen met Jango Fett, pardon, eerste officier Juliano (Temura Morrison), probeert hij Geiger overboord te kieperen en het schip weer bestuurbaar te maken.




"De slechtste sequel aller tijden." - "Jan De Bont verdient een nekschot." - "Sandra Bullock kan niet acteren." De critici waren - en zijn - nog altijd niet mals voor De Bont's sequel op zijn megahit uit 1994 waarmee hij een bijdrage leverde aan de heropleving van het actiegenre en vaak in één adem werd genoemd met John McTiernan die Die Hard afleverde - interessant weetje is dat een early draft van dit scenario werd aangeboden als derde deel van de Die Hard-reeks. Blijkbaar was de sequel toch een reden voor Steven Spielberg om gauw-gauw het scenario van The Lost World bij te schaven en er compleet zonder respect voor het bronmateriaal een stuurloos schip aan toe te voegen. Speed 2: Cruise Control is nochtans zoals goeie wijn beter geworden met de jaren, en in een tijdperk waarin zelfs paraplegiepatiënt Stallone opnieuw zijn beproefde recept niet één-, niet twee-, maar driemaal mag uitproberen valt deze prent, die in tegenstelling tot de laatstgenoemde wél nog de actie weet te vermengen met een dosis domme maar effectieve humor, nog reuze mee. Van de oorspronkelijke cast blijft alleen Sandra Bullock over: Keanu Reeves vond zichzelf te goed om mee te spelen en ging liever touren met zijn band waar geen hond nog wat over vernomen heeft, en Dennis Hopper heeft uiteraard het eerste deel niet overleefd. Het negatieve sfeertje rond de film werd ook nog eens gevoed door Sandra Bullock en Jason Patrick, die zonder blikken of blozen in de pers verklaarden dat ze de film alleen maar op hun palmares hadden gezet om met het geld een paar pet peeve projects te financieren, en ook Jan De Bont gaf te kennen dat hij de film alleen regisseerde omdat hij daar contractueel toe verplicht was. Een film die door de de drie voornaamste betrokkenen al bij voorbaat wordt afgeschoten heeft natuurlijk weinig kans op slagen; de enige die zich voor de camera bijzonder goed schijnt te amuseren is Willem Dafoe, die na deze prent in de filmencyclopedie gegraveerd staat bij het lemma over the top acting.




Dafoe is nochtans bijzonder goed op dreef als maniakale psychopaat, een rol die hij later nog eens zou herhalen in Sam Raimi's Spiderman. Het feit dat hij terminaal ziek is en van zijn voormalige werkgever niet moet rekenen op een financiële tegemoetkoming is natuurlijk rechtstreeks gepikt uit de eerste film, maar het maakt zijn drijfveer er niet minder menselijk om. De negatieve teneur die rond de film hangt, doet spijtig genoeg afbreuk aan de kwaliteiten. En die zijn er: Speed 2 is een old school actierollercoaster uit het analoge tijdperk met enkele zeer leuke gags door een anders maar matig grappige Bullock - haar rijexamen is een dijenkletser, alsook de manier waarop ze een kettingzaag hanteert - en een hyperactieve Jason Patric die een stuk minder steriel oogt dan Keanu Reeves - de man is de laatste jaren echter in de B-filmhel verzeild geraakt. Daarnaast zijn de actiescènes overtuigend en het regiepatroon strak. De Bont heeft wellicht een betere film gemaakt dan hij zelf had vermoed.




BEELD EN GELUID
Ik herinner me dat Speed 2 één van de eerste films was die Fox op dvd uitbracht, samen met Speed en Titanic, tegen een standaardprijs die omgerekend naar de normen van vandaag rond de 40 euro schommelde. Voor minder dan de helft van de prijs kan u deze Nederlands ondertitelde versie in zowat elk van onze buurlanden aanschaffen, behalve in Nederland en België. Het is dus een kwestie uit te vissen waar u er het goedkoopst aan kan geraken, en in mijn geval was dat Duitsland. De print is merkwaardig zuiver voor een film van deze ouderdom en de beeldkwaliteit kan wedijveren met recente producties. Het beeld weet mooi een evenwicht te vinden tussen het bonte gezelschap dat zich op een paradijselijke cruise in de Caraïben bevindt en de kille, metallische machinekamers. Het contrast is aangenaam, de randen zijn scherp gedefinieerd en de detaillering spreekt uit scènes zoals die met de overstromende scheepsdekken waarmee de eerste stuurman probeert het schip te vertragen. Een milde laag grain geeft het beeld een authentiek trekje; er is dan ook geen digitale ruisonderdrukking toegepast. Een mooie DTS-HD MA 5.1-track die geschikt samengaat met een film waarin nagenoeg alles ontploft, maakt het plaatje compleet. Ik hou persoonlijk, zoals lezers van deze kolommen wel weten, van een mooi evenwicht tussen dialogen en geluidseffecten, en deze Speed 2 raakt bij mij de juiste snaar. Op de dvd klonk de soundtrack van de hand van Mark Mancina redelijk vals door de PAL-speedup; dat euvel behoort nu uiteraard definitief tot het verleden.




EXTRA'S