SERIE
Met het liquideren van Gus Fring is Walter White (Bryan Cranston) van zijn voornaamste nemesis verlost. De politie denkt dat het Heisenberg-kartel definitief is onthoofd en Walters schoonbroer Hank (Dean Norris) doet zijn best om als laatste taak in zijn oude job het kartel in kaart te brengen. Laatste taak, want door zijn doortastend optreden heeft Hank promotie gemaakt en wordt de nieuwe baas van de DEA. Er is echter nog een belangrijke plooi die moet worden gladgestreken: Gus' rechterhand Mike Ehrmantraut (Jonathan Banks) is nagenoeg van de hele structuur van Gus' operatie op de hoogte, inclusief Walters aandeel daarin. Daarnaast heeft de politie negen medewerkers van de dubieuze wasserij van Fring de gevangenis in gedraaid en het is wachten op de eerste die gaat spreken, wat niet al te lang meer zal duren. De negen blijven echter hun kop dicht houden zo lang Mike op regelmatige wijze geld in hun bankkluis deponeert zodat hun respectievelijke families kunnen worden onderhouden. Walter staat intussen weer aan het beginpunt: op een schamel aalmoes na heeft zijn vrouw Skyler (Anna Gunn) al het geld aan Ted Beneke "geleend" - dus dat zien we niet meer terug - en bij het opmaken van de totaalbalans is het enige wat het echtpaar White aan zijn drugsavontuur heeft overgehouden een niet al te goed draaiende carwash. Wanneer Walter er ook nog in slaagt om met behulp van Jesse (Aaron Paul) en Mike de laptop van Gus onschadelijk te maken, lijkt het erop dat dit hét uitgelezen moment is voor Walter om uit de drugsproductie te stappen.




Maar Walter is intussen danig verblind door het geld én hij is finaal de lijn overgestoken tussen wanhopige kankerpatiënt en meedogendoze drugslord. Crystal meth koken is voor hem een sport geworden en hij wil het milieu bewijzen dat hij, en hij alleen, Heisenberg is, de onbetwiste leider van de crystal meth-scène. Natuurlijk is met het van het toneel verdwijnen van Gus ook zijn infrastructuur verdwenen: Los Pollos Hermanos is niet meer. Daarom gaat Walter een nieuw triumviraat aan met Jesse en Mike: voortaan zullen ze zelf voor eigen rekening meth koken en de koek onder hun drieën verdelen. Walter en Jesse nemen het laboratorium voor hun rekening. Als briljante nieuwe dekmantel nemen ze het bedrijf Vamonos in de arm, een firma die aan insektenbestrijding voor particulieren doet. Als ze in een huis sproeien voor kakkerlakken zetten ze een week lang een tent op, terwijl de bewoners tijdelijk elders hun intrek moeten nemen. Hierdoor kunnen Walter en Jesse elke week hun laboratorium verhuizen. Mike onderhandelt met de potentiële afnemers en zorgt voor de aanvoer van het éne cruciale ingrediënt voor het koken: methylamide. Daarrvoor neemt hij opnieuw contact op met Lydia Rodarte-Quayle (Laura Fraser), een zakenvrouw van het import-exportbedrijf Madrigal, die ook voor Gus werkte. Lydias bereidheid om aan de operatie deel te nemen is een mengeling tussen hebzucht en angst om door Mike te grazen te worden genomen.




De zwakke schakel in het geheel blijft Skyler, die zelfmoordneigingen krijgt. Ze wil niet dat haar kinderen nog langer onder hetzelfde dak moeten slapen als haar man, uit angst dat Walters tegenstanders vroeg of laat voor hen komen. Ze weet Walter te overtuigen om de kinderen tijdelijk bij Hank en Marie (Betsy Brandt) te laten wonen, met als excuus dat zij intussen proberen om hun in het slop geraakte huwelijk weer op de sporen te zetten. Als Hank echter merkt dat de blauwe meth nog steeds de straten overspoelt, blijft hij, ondanks het uitdrukkelijk bevel van hogerhand dat niet te doen, middelen steken in het onderzoek naar de rol van Mike Ehrmantraut, alsook de dubieuze rol van Madrigal. Het methylamide wordt door de DEA getraceerd en - om het volmondig eens te zijn met Williams bespreking van de dvd - leidt dit in de vijfde aflevering tot één van de spannendste wendingen in het verhaal als het trio op zoek moet naar een nieuwe bron van chemicaliën. De zaak ontspoort compleet en er valt een onschuldige dode, waardoor Jesse en Mike zich gedwongen voelen hun rol in het triumviraat opnieuw te bekijken. Walter, die er nu alleen voorstaat, is genoodzaakt om enkele zeer radicale beslissingen te nemen om de politie het spoor bijster te maken en doet daarvoor beroep op de neonazibende van de oom (Michael Bowen) van zijn nieuwe assistent Todd (Jesse Plemons). In de kortste keren wordt Walter als enige brein achter de crystal meth-productie schandalig rijk; Skyler smeekt hem om zich uit de zaken terug te trekken nu het nog kan en te gaan rentenieren. Walter lijkt op haar wens te willen ingaan, maar door één stom toeval waarbij pleelectuur een belangrijke rol speelt komt zijn imperium op losse schroeven te staan.




Het vijfde seizoen van Breaking Bad telt 16 afleveringen in plaats van de gebruikelijke 13, maar om de consument een beetje langer aan het lijntje te houden heeft televisiezender AMC de afleveringen over twee jaargangen van elk 8 afleveringen verdeeld. Ook qua verhaallijn is het al van bij het begin van dit vijfde seizoen duidelijk dat Breaking Bad op zijn laatste benen loopt; bedenker Vince Gilligan en de zijnen hebben niet alleen beslist om het verhaal te laten eindigen in schoonheid, uit tal van details uit eerdere seizoenen die opnieuw opduiken mag blijken dat ze dit einde al van bij aanvang in gedachten hadden. Alleszins kon je de eerste vier seizoenen nog begrip opbrengen voor Walters standpunt en nog enigszins goedkeuren dat hij Gus Fring het hoekje om hielp, want het was hem of hijzelf. Ditmaal vallen er echter compleet onschuldige slachtoffers: een toevallige passant die te veel gezien heeft moet het met zijn leven bekopen en Walter knippert niet eens met zijn ogen. Het drijft ook definitief een wig tussen Walter en Jesse. Breaking Bad blijft een intrigerende en explosieve cocktail van intelligente scripts, doorgedreven acteerwerk en zeer kunstzinnig camerawerk. De reeks heeft gaandeweg een alsmaar grotere aanhang gekregen en doordat de reeks al van het begin op platforms als Netflix te zien was heeft ze bijgedragen tot het concept binge watching: de reeks wordt véél meer bekeken achteraf dan bij de originele broadcast. We zullen het erop houden dat executive producer Vince Gilligan en zijn crew net het gat in de markt hebben gevonden, niet gek véél verschillend van wat zijn voornaamste protagonist meemaakt.




BEELD EN GELUID
Ik heb van dit seizoen toevallig de Amerikaanse versie in huis gehaald, die compleet identiek is aan de bij ons verkrijgbare versie, omdat ik op het moment van de release toevallig in de States was. De beeldkwaliteit van de reeks is uitstekend: de verschillende film-en belichtingsstijlen zijn al even uitgekiend als het scenario zelf. In de gevangenis gaat het beeld gebukt onder een grainy look, terwijl de scènes in het mobiele laboratorium van Walter er haast klinisch uitzien. Qua kleuren voeren groen en geel de boventoon, met vloekende composities zoals de tent van de ongediertebestrijding. Overal is de detaillering buitengewoon goed en in de diverse gelaatsuitdrukkingen zit enorm veel textuur. De DTS-HD MA 5.1-geluidsband is rauw en aggressief. Nogal wat van de reeks speelt zich in een industriële omgeving af, of het nu in een opslagplaats is, in de carwash, in de tent van Vamonos of langs de spoorweg waar Walter en co trachten een treintank te sifoneren: overal draaien er machines, schrapen er roestige bouten zodra ze worden losgemaakt en slaat ijzer op ijzer. De meest memorabele scène in dat verband vinden we terug in de eerste aflevering waarin Walter en Jesse trachten met een zelfgemaakte, uit autobatterijen bestaande, elektromagneet de computer van Gus Fring te wissen.




EXTRA'S