FILM
Omdat Schmidt en Jenko het zo goed gedaan hebben op de middelbare school, heeft de politieleiding besloten dat het 21 Jump Street-experiment klaar is voor een opvolger, maar dan op 22 Jump Street aangezien de oude kerk waar hun hoofdkwartier eerder bevond overgenomen is door Koreanen en ze dus zijn verhuisd naar de overkant van de straat. Geen paniek echter, zoals altijd als er een vervolg gemaakt wordt op een succes, is er meer budget dus dat wil zeggen dat het hoofdkwartier een heel stuk moderner oogt, en ook de technische snufjes die ter beschikking staan krijgen een upgrade. Verrassing van de dag is echter dat de twee niet wederom naar de middelbare school moeten, maar deze keer plezier mogen maken op de universiteit waar recentelijk een studente overleden is na het nemen van een nieuwe drug genaamd "WhY-PhY". De taak is dus simpel en zowat hetzelfde als vorige keer: drugs op school, zoek de dealer, zoek de leverancier. Echter, zo simpel is het allemaal niet. De universiteit is niet echt hetzelfde als de middelbare school, de relaties liggen anders en het basisgegeven van de dealer lijkt ook al fout te zijn. Als Schmidt dan ook nog aanpapt met een studente geschiedenis en Jenko erin slaagt om lid te worden van het footballteam en daar de sterren van het dak speelt, gaat het helemaal de verkeerde kant op.

Meer van hetzelfde, maar met een net iets groter budget. Dat is zowat de standaardformule voor een sequel en dat is dan ook wat je zou verwachten van 22 Jump Street. Gelukkig voor ons hebben de mensen achter de film dat ook wel door en doen ze hun uiterste best om dit gegeven zo veel mogelijk in het belachelijke te trekken en er grappen over te verzinnen. Wat je hierboven las omtrent het grotere budget dat ter beschikking staat wordt dan ook letterlijk te berde gebracht in de film... Grappen en grollen is natuurlijk waar het in 22 Jump Street om draait en het goede nieuws is dat we ons er wel degelijk op betrapten dat we luidop zaten te lachten en dat toch zeker vier keer. Jammer genoeg blijft het wel bij die paar keer want voor de rest krijgen we weer een hoop puberale grapjes te zien omtrent seksuele handelingen en slaagt men er niet in om het niveau veel hoger te tillen. Tatum en Hill doen net zoals de rest van de cast hun best, maar echt schitterend werk krijgen we niet te zien. Het verhaal kan niet echt overtuigen, de actie is wel even leuk, maar het blijft een komedie en de humor overstijgt zoals gezegd het puberale niveau niet. Waarschijnlijk perfect voor een tienerpubliek, maar niet echt voor wie hoopte op toch wel wat meer niveau.

BEELD EN GELUID
Op het vlak van beeld en geluid kunnen we van 22 Jump Street zeker niet klagen. Het niveau van detail is zeer hoog, de kleuren spatten gewoon van het scherm en compressiefouten zijn compleet afwezig. Het contrast is net zoals de zwartwaarden exact zoals je zou verwachten en ook de momenten dat de hoofdrolspelers een beetje down zijn worden perfect in beeld gebracht met een mooi gealigneerd kleurenpalet dat perfect past bij de "state of mind" van dat moment. Het geluid past perfect bij de film, waarmee we willen zeggen dat er nogal wat agressieve momenten zijn waarop de surrounds en de subwoofer wakker schrikken en ervoor zorgen dat je absoluut niet in slaapvalt. Wat wel opvalt is dat dit vooral gebeurt tijdens scènes waarin nogal wat hevige dansmuziek het gebeuren op het scherm ondersteunt terwijl de actiescènes op zich niet zo erg opvallen qua geluid. Zeer goed, en zelfs tot op het niveau dat we het bombastisch gaan noemen, maar net geen demomateriaal, daarvoor zouden we toch een iets meer gebalanceerde mix moeten te horen krijgen.

EXTRA'S
Phil Lord, Chris Miller, Jonah Hill en Channing Tatum zijn present voor de audiocommentaartrack waarin nogal wat grappige verhalen de revue passeren en die blijkbaar de dag na de première is gemaakt. Fans van verwijderde scènes kunnen er niet minder dan 22 bekijken, maar of we daar nu echt op zaten te wachten is maar de vraag. Als het lachen je nog niet vergaan is kan je enkele van de oneliners uit de film opnieuw bekijken in Joke-A-Palooza, waarna de acteurs wat verder gaan dan origineel de bedoeling was in 5 "Line-O-Ramas". Wél grappig is de Dramatic Interpretation of 22 Jump Street, de film maar dan zonder alles wat grappig is. Datlevert een 10 minuten durende film op die gewoon schitterend is omdat er écht niets te lachen valt.

De Zook & McQuaid Scout Reel die we gedeeltelijk in de film te zien krijgen, zien we op de Blu-ray in vol ornaat. De 45 seconden durende Jenko Split heb je mogelijk Al op Youtube gezien, het is een parodie op de Volvo-reclame met Jean-Claude Van Damme. Het grootste blok extra's is niet bovenstaande, maar een - via Play All optie - 50 minuten durende feature waarin verscheidene elementen van de film wat nader bekeken worden. Zo krijgen de regisseurs alsook de hoofdrolspelers wat extra aandacht, wordt er wat dieper ingegaan op de casting, krijgen we weer nog wat uitgebreidere dialogen en finaal nog wat meer over de gevangenisscène met Mr. Walters.

CONCLUSIE
22 Jump Street is een waardige sequel van de eerste film, maar daarmee is eigenlijk het meeste al gezegd. We krijgen wel enkele leuke grappen te zien, maar die gaan een beetje verloren in de overdaad aan puberale humor en voor het verhaal zelf hoef je het ook al niet te doen. Toch een tip: bekijk de eindgeneriek tot op het einde want die is werkelijk magnifiek en slaagt er perfect in om sequelitis compleet belachelijk te maken.