We hebben altijd gedacht dat Romain Duris een voorkeur had voor nichterige personages en de rol van de travestiet Virginia is hem bijna letterlijk op het lijf geschreven. De jonge Franse acteur paradeert met zo veel zwier dat het moeilijk zal worden om dat beeld ter gelegenheid van zijn volgende films zo maar uit te wissen. De andere revelatie in deze heerlijke tragikomedie is Anaïs Demoustier, die samen met Léa Seydoux tot het groepje van de beste huidige Franse actrices behoort. Maar de echte ster staat natuurlijk achter de camera. Zonder dat hij ooit in herhaling valt, heeft de Franse regisseur een eigen filmstijl ontwikkelt die geen seconde van je netvlies verdwijnt. Er is over iedere scène grondig nagedacht en Ozon is één van de weinige hedendaagse regisseurs die snapt dat goede cinema een geheel is van een heleboel elementen (vertolkingen, scenario, decors, belichting, kleuren, noem maar op…) die mooi moeten samenvallen. Als je één element niet goed aanpakt, dan zakt meteen alles weg. Je kan hem misschien wel verwijten dat hij het maatschappelijke thema over travestie niet voldoende heeft aangeboord, maar wie goed kijkt, zal desalniettemin merken dat Ozon in de eerste plaats een vreemd (maar schattig) liefdessprookje wilde maken. Een opzet waarin hij is geslaagd, want Une Nouvelle Amie is heerlijke (Franse) cinema. Op naar de volgende Ozon!