Ondanks zijn drukke agenda vond Ryan Gosling nog voldoende tijd om ook een film te draaien. De blonde god was ervan overtuigd dat het allemaal zou lukken, maar zijn goede bedoelingen werden tijdens de première in Cannes door de persjongens tenietgedaan. De meeste critici vonden Lost River niet meer dan het product van een acteur die per se een keer achter een camera wilde staan. Na een half uurtje begin je je af te vragen of die “filmkenners” wel dezelfde film zagen, want ook al is Lost River niet echt origineel (je merkt vliegensvlug naar wie Gosling opkijkt), blijft het toch een opzienbarend werkstukje.

 

Het zijn vooral Nicolas Winding Refn (het gebruik van neonlichten!) en David Lynch (de atmosfeer!) die Gosling hebben beïnvloed. Een echt verhaal zie je niet, maar je wordt anderhalf uur ondergedompeld in een spookstad waar iedere inwoner met zichzelf in de knoop ligt. De meest normale is Billy (Christina Hendricks, die je wel uit Mad Men kent). Deze alleenstaande moeder merkt na een bezoek aan de bank dat zij niet langer meer in staat is om de huur van haar krakkemikkige huisje te betalen. Bankdirecteur Dave (Ben Mendelsohn) stelt haar voor om in een Grand Guignol-achtige nachtclub te werken. De bezoekers van deze keet zijn verzot op bloederige scènes. Billy huivert ervan, maar ze beseft dat het de enige manier is om in deze plaats een centje bij te verdienen. Haar zoon Bones (Iain De Caestecker) probeert wat geld te verdienen door koper in te zamelen, maar komt daardoor in botsing met de levensgevaarlijke Bully (Matt Smith).

 

Het zijn allemaal bizarre figuren die je maar beter niet tegenkomt en inderdaad het soort personages die je in Twin Peaks tegen het lijf kan lopen, en zo voelt deze film ook een beetje aan. Deze film, die aanvankelijk de titel 

How To Catch A Monster had, is zeker geen foutloos debuut, maar Gosling heeft wel ideeën (ook al zijn ze een beetje gepikt) die andere regisseurs alleen maar jaloers kunnen maken. Soms verslikt Gosling zich wel eens in zijn verhaal, maar net zoals zijn mentor Refn durft hij wat anderen niet durven en dat loont! Er zit ook een Belgisch geurtje aan deze film, want het is Benoit Debie die ook al voor de beelden van Spring Breakers, Enter The Void en Calvaire zorgde, die cameraman van dienst is. Laat ons hopen dat Gosling niet de moed heeft verloren, want hier zit meer in!

 

Vreemd, maar alweer is deze Cinéart-release alleen op dvd beschikbaar. De transfer is zeker niet de beste, want er ontbreekt heel wat scherpte (de achtergronden, de donkere scènes) en de kleuren zijn net niet lelijk, wegens veel te artificieel (ook al ligt dat wellicht aan Gosling). Het geluid is degelijk, waarvan we vooral de electro-soundtrack met nummers van Chromatics onthouden.

 

Er staan geen extra’s op dit schijfje.

 

Lost River is een modern sprookje dat zich tussen Lynch en Refn situeert. Het is misschien niet wat het grote publiek verwacht, maar wel het bewijs dat er een beloftevol filmmaker in Ryan Gosling schuilt.