FILM
De zeemeermin Ariel (Jodi Benson) is de jongste van de zeven dochters van de zeekoning Triton (Kenneth Mars), en is danig geobsedeerd door alles wat met de mensenwereld te maken heeft. Ondanks het expliciete verbod van haar vader en de chaperonnage van de krab Sebastian (Samuel E. Wright) bezoekt ze regelmatig de oppervlakte, samen met haar vissenvriendje Flounder (Jason Marin), en onderhoudt ze een collectie van mensenvoorwerpen, aan de deskundige expertise (nu ja...) onderworpen van de meeuw Scuttle (Buddy Hackett). Op één van haar trips naar de oppervlakte redt ze de knappe Prince Eric (Christopher Daniel Barnes) van de verdrinkingsdood, en wordt prompt verliefd op de knappe jongeling. De prins herinnert zich van de ontmoeting alleen Ariels goddelijke stem, maar is vastbesloten om zijn redster te vinden en met haar te trouwen. Triton ontsteekt in een blinde woede wanneer hij verneemt dat zijn dochter contact heeft gezocht met de mensenwereld, en vernielt als straf haar collectie met mensenvoorwerpen, waaronder een beeld van Eric. Teleurgesteld zoekt Ariel de raad van de zeeheks Ursula (Pat Carroll), die al langer op de uitkijk zit voor een kans om Triton van zijn troon te stoten. In ruil voor haar stem geeft ze Ariel drie dagen lang een menselijk lichaam. In die tijd moet ze proberen het hart van de prins te veroveren. Als ze daar echter niet in slaagt, verpatst ze hiermee haar ziel voor eeuwig aan Ursula.

The Little Mermaid betekende zowel op commercieel als op artistiek gebied een heropleving voor de Disney-studio's. Samen met Beauty And The Beast, Aladdin en The Lion King vormt deze film het ultieme kwartet van Disney's onbetwistbare topfilms. Een niet onbelangrijk aandeel daarbij kan worden toegeschreven aan Alan Menken, dankzij wiens inspiratie de film niet alleen de Oscar voor beste filmscore, maar ook nog eens voor beste filmsong ("Under The Sea") op haar palmares kreeg. The Little Mermaid kan je ook zien als het archetype van de betere Disneyfilm: gebaseerd op een bestaand sprookje (in dit geval van Hans Christian Andersen), veel beklijvende liedjes - op de soundtrack van de aftiteling nog eens hernomen door een bekend popzanger, in casu de ongekroonde koning van Jamaïca, Jimmy Cliff - een funny sidekick in de vorm van Sebastian de krab, en - why not - gekruid met een vleugje erotiek en een snuifje horror. Al deze elementen zijn bovendien in perfect evenwicht met elkaar, wat maakt dat de film geen enkel moment van zwakte toont. Dergelijke formule is intussen al eindeloos gekopiëerd, maar uiteraard kan niets tippen aan het origineel. In tegenstelling tot de recentere films werd er nauwelijks beroep gedaan op bekende acteurs om de stemmen in te spreken, maar zoiets is natuurlijk ondergeschikt aan het eindresultaat. Op een special edition is het nog een paar jaartjes wachten, wat betekent dat we voor een film als deze ons wel tevreden moeten stellen met de beschikbare versie, altijd beter dan geen natuurlijk. Vergeet ook in één moeite de extreem slecht getekende afgeleide TV-reeks en alle reeds verschenen en nog te verschijnen direct to video-sequels; aan het origineel mag je in een geval als dit gewoon niet raken.

BEELD EN GELUID
De film wordt weliswaar gepresenteerd in de correcte aspect ratio, maar we moeten het met een niet-anamorfische versie stellen, die op sommige meer panoramische scènes toch wat aan scherpte moet inboeten. Anderzijds pleit voor de beeldkwaliteit dat de kleuren spot-on zijn, er weinig compressie-artefacts en al helemaal geen ruis te bemerken valt, en dat, merkwaardig voor een animatiefilm, er zeer weinig interlacing te zien is. Van de Engelse Dolby Digital 5.1-geluidstrack worden we niet echt wild; af en toe haalt men eens lekker uit, zoals bij het vuurwerk op het schip bij Eric's verjaardag, maar daar blijft het dan ook bij. Wie behoefte heeft aan een Nederlands gedubde soundtrack is misschien ook gebaat bij de kennis dat deze slechts in 2.0 is uitgevoerd.

EXTRA'S
Deze disc behoort tot de tweede reeks van 7 Disney-classic releases, samen met Pinocchio, Hercules, Lady and the Tramp, 101 Dalmatians en Jungle Book, die samen werden uitgebracht in redelijk gelijkende versies: geen extra's, tenzij twee pagina's aan statische reclames voor andere Disney-releases. Nu ja, van de verplicht te bekijken openingstrailers blijven we tenminste ook gespaard.

CONCLUSIE
Deze disc is op het ogenblik dat we dit schrijven misschien niet zo gemakkelijk meer te vinden, maar wie zijn handen nog op een winkeldochter kan leggen, haalt deze disc maar best in huis. Tenslotte is de SE voorzien voor 2008, en dát is nog héél lang - zelfs de originele Star Wars-trilogie zal volgens de meest pessimistische schattingen nog eerder verschijnen...