Baby (Ansel Elgort die als Caleb in Divergent onmiddellijk het jeugdige bioscooppubliek wist te charmeren) is een weirdo eerste klas. Zijn bijnaam heeft hij te danken aan het feit dat hij geen woord zegt. Een kerel met een macaber verleden. Op jonge leeftijd kwamen zijn ouders bij een tragisch auto-ongeval om. Baby overleefde de klap wel, maar hij hield er tinnitus aan over. Om de vervelende pieptoon te dempen luistert de tiener onafgebroken naar zijn i-pod. Voor iedere situatie heeft hij het gepaste liedje klaar. Naast het feit dat hij een wandelende muziekencyclopedie is, kan hij ook als geen ander als een bezetene rijden en slaagt hij erin om bij achtervolgingen iedereen van zich af te schudden. Zeer handig dus als de politie je steeds op de hielen zit. Helaas is het ook een talent dat werd opgemerkt door misdaadbaas Doc (Kevin Spacey). Baby is wel tevreden met zijn eenvoudig baantje als pizzaleverancier, maar de jongen staat nog een tijdje in het krijt bij Doc die hem dwingt om een paar opdrachten af te werken alvorens hij een alledaags leventje kan starten.
 

Het is niet alleen zijn doofstomme pleegvader (CJ Jones) die hem aanmaant om het misdaadleven vaarwel te zeggen, ook zijn liefje Debora (Lily James die een paar jaar geleden Assepoester in de Disney-film van Kenneth Branagh mocht spelen) zou  liever met hem een leven achter de haard willen. Helaas voor onze chauffeur is er geen ontsnappen aan en worden de opdrachten van Doc alsmaar gewelddadiger. Zeker sinds Bats (Jamie Foxx) bij de klusjes betrokken wordt, vallen er alsmaar meer doden.
 

De sterkte van Baby Driver zit hem vooral in de schwung van de regie. Het scenario mag dan wel voorspelbaar zijn en an sich niet meer voorstellen dan pakweg een doorsnee-aflevering van Starsky And Hutch, toch verveelt de prent geen seconde. Dat komt niet alleen door de rake humor die in het scenario verwerkt zit, maar eveneens door de originele invalshoek die deze film kenmerkt.  Je botst wel regelmatig op wat clichés en je vraagt je wel meermaals af wat er met het acteertalent van Spacey is gebeurd (juist, we weten het allemaal), toch is Baby Driver ondanks zijn tekortkomingen (een vaak iets te chaotisch en te lawaaierig scenario) één van de leukste blockbusters die we de afgelopen jaren op ons scherm zagen. Niet in het minst door het respect voor de grote meesters zoals bijvoorbeeld de scène met de overval op het postkantoor dat bij momenten als een perfecte ode aan Heat van Michael Mann lijkt. Naast de twee hoofdrollen van jonkies Elgort en James, valt ook de boeventronie van John Hamm op, een acteur die we natuurlijk kennen uit Mad Men. 

 

Een meesterwerk is Baby Driver zeker niet, wel het prachtige bewijs dat Hollywood ons met zijn blockbusters nog eens kan overdonderen.

BEELD EN GELUID
Van een marktleider als Sony verwacht je qua beeld en geluid het allerbeste, en dat is wat je op deze Blu-ray krijgt. Realistische beelden waarbij uiteraard de hoofdrol aan de flashy auto's wordt uitgedeeld. Zoals verwacht valt er geen foutje te bemerken en oogt alles levensecht. Ook het geluid doet met zijn DTS-HD MA 5.1-geluidsband wat hij hoort te doen. Gierende autobanden à gogo en dat samen met een briljante soundtrack waarin je zowel pakweg de Jon Spencer Blues Explosion, Run The Jewels, Blur of T. Rex in kan horen. Het gebeurt inderdaad niet in elke Hollywood-blockbuster...

EXTRA'S
Hoewel je met de extra's meer dan een uur zoet bent, moeten we de zoekers van meerwaarde toch wat ontgoochelen. Je vindt er de gebruikelijke opvullertjes zoals twintig minuten aan verwijderde scènes, een gallerij van de storyboard waarmee alles begon, een pak promo's en een videoclip. Niets opzienbarends dus, behalve misschien de docu Behind The Scenes die ruim drie kwartier duurt en waar de fan het één en ander kan opsteken van de oorsprong van het verhaal of hoe bijna alles zonder CGI tot stand is gekomen.

CONCLUSIE