DVDInfo.be - Besprekingen

:: BESPREKINGEN ::

JEANNETTE

Bespreking door: Didier - Geplaatst op: 2019-04-27

FILM
Net op het moment dat je dacht alles te hebben gezien wordt Jeannette, l'Enfance de Jeanne d'Arc van Bruno Dumont je in de schoot geworpen. Volgens critici die een hekel aan zichzelf hebben schept de Fransman hiermee een zeer unieke film die kan wedijveren met de Jeanne D’Arc-films van Cecil B. DeMille (hij deed Joan The Woman), Robert Bresson (Procès De Jeanne d'Arc ) en zelfs Carl Theodor Dreyer (La Passion De Jeanne d'Arc). Apart is Jeannette in ieder geval, maar wel een film die iedere seconde strontvervelend is en waarbij je opgelucht adem haalt dat het kind eindelijk ten strijde trekt om later op de brandstapel te eindigen. Neen, we zijn niet hard, maar Bruno Dumont die ons in het verleden ook al met Camille Claudel 1915 opzadelde dreef het wel zeer ver in deze musical. Je leest het goed, een musical en dan nog wel één met elektrogothmetal van Igorrr en gebracht door kinderen die geen noot kunnen zingen.

Niet dat we zaten te wachten op een historisch drama, want na The Messenger: The Story Of Joan Of Arc met Milla Jovovic hebben we het wel gehad met de perikelen van de maagd van Orléans. En deze headbangende Jeanette stond zeker niet op onze bucketlist. Jawel, headbangen! Doorgaans zijn we lief voor kinderen, maar Lise Leplat Prudhomme kan voor geen meter acteren (en nog minder zingen). Dumont die wel vaker met kinderen heeft gewerkt (bijv. de televisieserie P'tit Quinquin) heeft dit blijkbaar niet gezien.

Alles loopt scheef in deze film. De regie is ééndimensionaal en vooral zeer saai en kinderachtig, de vrome teksten met hun slechte metalgitaren klinken banaal (en vooral storend), er zit geen enkele verhaallijn in deze troep. De choreografie is om bij te huilen (ook al werden ze begeleid door Philippe Decoufflé van Cirque Du Soleil) en Jeannette is vooral een film die gemaakt is voor "filmkenners" of Cannes-gangers (de prent was niet voor niets geselecteerd voor de Quinzaine in 2017) die willen uitpakken met oersaaie films waar ieder normaal mens braakneigingen van krijgt.

BEELD EN GELUID
Jeannette is een gebuisde leerling op alle vlakken. Niet dat er met zo'n drol deliberatie inzat, maar toch wie deze film in huis wil halen dient ook te weten dat het ook qua beeld op alle vlakken fouten gaat. In sommige scènes merk je zelfs blokjes waardoor het lijkt of een YouTube-film in lage resolutie aan het bekijken bent. Vaak zijn de achtergronden niet meer dan wat groene vlekken zonder enig detail. Het geluid valt wel mee, maar de songs zijn zo afgrijselijk gebracht dat je je gelukkig waant dat er aan een televisietoestel ook een geluidsknop zit.

EXTRA'S

Er staan geen extra's op deze schijf. Treuren doen we hier niet om, maar toch hadden we graag uit de mond van Bruno Dumont gehoord waarom zo'n onzin per se moet.

CONCLUSIE
Alles kan en alles moet. We zijn de laatste om dat tegen te spreken, maar Jeannette maakt van film kijken een marteling.