FILM
Dickerson: This is not military issue, airman. What sort of uniform is that?
Adrian Cronauer: Cretan camouflage sir. If you want to blend in with a bunch of drunken Greeks there's nothing better.

Soldaat Adrian Cronauer (Robin Williams) wordt vanuit Kreta naar Viëtnam overgeplaatst om een deel van de radio-uitzendingen voor de Amerikaanse troepen te verzorgen. Met sommige medewerkers, zoals onderofficier Montesque Garlick (Forest Whitaker) klikt het onmiddellijk, maar sergeant-majoor Phillip Dickerson (J.T. Walsh) en zijn kruiperig slaafje, 2e luitenant Steven Hauk (Bruno Kirby) jaagt hij bijna constant de gordijnen in, door onder meer rockmuziek te spelen, kritiek op het leger te spuien en meer onnozeliteiten verkoopt op één uur dan er op een ganse week op radio Bomma - sorry, Donna - wordt doorgedraaid, en de kenners onder ons weten dat dat al niet niks is. Bovendien is Cronauer een rokkenjager, en wanneer hij op straat een mooie jonge Viëtnamese vrouw, Trinh (Chintara Sukapatana) volgt tot in de klas waar ze Engels leert, weet hij niets beters dan de lesgever om te kopen om les te geven in zijn plaats. Trinhs broer Tuan (Tung Thanh Tran), met wie Cronauer vriendschap sluit, raadt hem aan om niet tegen de gewoontes van het land in te gaan, waardoor hij op een date met Trinh ook de ooms en tantes mee moet nemen. De maanden tikken door, meer en meer soldaten worden naar Viëtnam verscheept, en meer en meer berichten over verliezen worden door de censoren-tweeling (Dan en Don Stanton) niet goed genoeg bevonden voor uitzending. Ook wint de Vietcong voortdurend aan aanhang, ook in Saigon, waar de Amerikanen hun centrale commandoposten hebben. Voor Cronauer is de maat vol wanneer een frequent door Amerikanen bezochte bar waar hij juist uitkwam, in de lucht wordt geblazen. Tegen de orders in bericht hij hierover tegen zijn oversten, en hij wordt geschorst, maar de duizenden fanmails maken dat de legertop op haar beslissing moet terugkomen. Dickerson probeert hem een zekere dood te laten inwandelen door hem op een door de Vietcong gecontroleerde weg te reizen, maar Tuan kan hem en Garlick uit de hinderlaag redden. Dan begaat Cronauer een onnoemelijke flater, waardoor zijn job een tweede maal op de helling komt te staan, en hij ook persoonlijk te maken krijgt met de harde realiteit van de oorlog.

Moeders aller landen, ruk de aan-uitknop van uw radio en smijt die zo ver mogelijk weg, want Adrian Cronauer alias Robin Williams is op de mensheid losgelaten. Good Morning Vietnam vertelt deze turbulente fase uit het leven van de echt bestaande Adrian Cronauer, die aan de extra's op deze schijf meewerkte, maar in hoeverre de realiteit strookt met de werkelijkheid laten we aan Uw verbeelding over. Het was bovendien een hele klus om de film te slijten: Paramount bijvoorbeeld gooide de deur toe. Een komedie over de Viëtnamoorlog was ondanks de TV-serie M*A*S*H in 1987 zeker nog onbespreekbaar, want de wonde over het moeten roemloos afdruipen is nog altijd een frustratie waar de Amerikanen niet over zijn. Buena Vista had genoeg vooruitziendheid om te weten dat er nog films zouden volgen waar deze oorlog op de korrel werd genomen, zoals Born On The 4th Of July, dus waarom geen komedie? Enfin, de film kreeg dan toch het groene licht, en feit is dat waarschijnlijk niemand anders dan Robin Williams de rol van Cronauer kon vervullen, want zonder enig script heeft Barry Levinson een groot deel van de film puur opgehangen aan Williams' improvisatietalent, én aan de inbreng van de lokale - Thaïse, de film is geschoten in Bangkok en uiteraard niet in Saigon - bevolking. Dit bracht ook enige problemen met zich mee, zoals het feit dat in het éne land links en het andere land rechts wordt gereden, waardoor de crew soms uren voorbereiding moest treffen voor een shot van enkele seconden. Nu onthouden de mensen die niets van de bekkentrekkerij van Williams moeten weten zich beter van deze film, want in geen ander ding mocht hij zo zijn vrije gang gaan als in deze film, en wie Williams kent weet wat dat impliceert. Anderzijds was deze film ook een beetje een springplank voor iets ingetogener werk zoals het magistrale Dead Poets Society, en bewijzen zijn recente films zoals One Hour Photo dat de man veelzijdiger is dan sommigen kunnen bedenken. Nadeel is wel dat het spervuur aan stemimitaties voor niet-Amerikanen niet dezelfde impact heeft, want ongeveer 95 % van dergelijke gags zijn voor de doorsnee Europeaan niet toegankelijk. De film kent wel een paar mooie artistieke hoogtepunten, zoals de tijdssprong die halverwege wordt gemaakt op de muziek van What A Wonderful World van Louis Armstrong, nochtans een nummer dat pas in 1969 uitkwam terwijl deze film zich afspeelt in 1965 tot 1967, een detail waar de melomane regisseur Barry Levinson anders heel streng op is, maar het nummer maakt inderdaad zo een pakkend contrast met de escalerende oorlog, dat het in deze context feitelijk echt niet kon vervangen worden door een ander nummer. Liefhebbers van muziek uit dat era komen hier overigens ruim aan hun trekken, met nummers van onder meer Them, Bob Dylan, James Brown, The Beach Boys, Perry Como, en een onwaarschijnlijke versie van You Keep Me Hangin' On van The Supremes, vertolkt door drie dode garnalen! Kon de gelijkenis noch treffender?

BEELD EN GELUID
Good Morning Vietnam was voordien al geruime tijd via UK-import verkrijgbaar, zij het dan zonder Nederlandse ondertiteling, en voor deze Special Edition, die ongeveer gelijktijdig werd uitgebracht met die van Dead Poets Society, werd dit gat in de Benelux-DVD-markt weer eens netjes gedicht. Het anamorfe 1.85:1-beeld heeft wat geleden onder de tijd. Ongelofelijk maar waar, er schijnt geen 100 % onbeschadigde kopie meer te zijn van de film. Het beeld is redelijk scherp, maar niet over de hele lijn, en vooral zitten er een paar erg in het oog springende beschadingen van de filmlas in. De kleuren zijn mooi evenwichtig en bieden een goed kleurcontrast, maar helemaal vrij van grain is de transfer toch ook niet. De film bevat wel een layer change op een plaats zoals het bij elke DVD zou moeten zijn: netjes in een fade tussen twee scènes. De originele stereotrack van de film is opgewaardeerd naar een Dolby Digital 5.1-track, en alhoewel dat voor ons niet per se hoeft voor films van 16 jaar oud, moeten we toch toegeven dat deze een goede aanvulling biedt, zoals zowat in elke scène met napalm-aanvallen, helikopters of bomaanslagen, waarbij de subwoofer verrassend diep reikt. Het getater van Cronauer moet nu niet echt per sé kunstmatig harder gemixt worden. Wat opvalt is dat dialoog, achtergronden en muziek in perfect evenwicht zijn gebracht, wat toch aantoont dat de transfercrew hier werk in heeft gestoken. We kunnen niet anders besluiten dan dat de beeldbeschadigingen echt niet beter te krijgen waren dan dit - wie weet hoeveel andere beschadigingen er nog inzaten die er wel uit zijn verwijderd? - en dat er toch wel werk is in gestoken in de opwaardering van de film.

EXTRA'S
Er wordt toch nogal licht met het Special Edition-predicaat omgesprongen. Misschien zijn de extra's hier wel van goede kwaliteit en interessant, twee trailers, een making of-documentaire en een paar minuten verwijderd materiaal zijn nu toch weer niet zó baanbrekend. De twee trailers zijn één teaser en één internationale trailer; één van de twee bevat materiaal dat niet in de definitieve versie is gebruikt. De documentaire "Productiedagboek" van 34 minuten is van erg hoge kwaliteit; er worden veel wetenswaardigheden over het draaien van de film gemaakt, en Adrian Cronauer zélf (de echte) komt ons haarfijn uitleggen dat al wat in de film gebeurt, in 't echt nooit is gebeurd! Maar kennelijk ziet hij de romantisering van zijn belevenissen wel zitten, en blijkt de film opgehangen aan enkele anecdotes, maar de sfeer uit de tijd van toen wordt wél correct weergegeven. Tot slot krijgen we nog 13 extra minuten extra shots van Robin Williams die nog eens een spervuur van extra niet gebruikt improvisatiemateriaal op ons afvuurt, ruim genoeg om Good Morning Vietnam II: Attack of the Vietcong te vullen. Maar wat de extra's betreft: het had wat meer mogen zijn.

CONCLUSIE
Good Morning Vietnam is zeker niet het beste werk, noch van Williams, noch van Barry Levinson, maar je merkt wel dat ze beiden erg hun schouders onder hun project hebben gezet om één en ander goed te laten aflopen. Als je wat rondshopt, kan je daarentegen gemakkelijk voor minder dan 15 euro deze disc vinden, en dat is die wel waard.