FILM 
Met twee iconen als Alain Delon en Jean Gabin kan een film bijna niet mislukken, en dat doet deze film geenszins. Deux Hommes Dans La Ville van José Giovanni uit 1973 is een hard betoog tegen de doodstraf die in Frankrijk pas in 1982 afgeschaft werd. Tot dan vonden talrijke Fransen de dood door de guillotine. Het gekke is dat de regisseur zelf op het nippertje aan deze gruwel wist te ontsnappen. José Giovanni raakte na de Tweede Wereldoorlog in allerlei misdaden betrokken en een resumé van vier veroordelingen had de doodstraf als gevolg, maar dankzij de tussenkomst van zijn vader werd de straf omgezet in twintig jaar dwangarbeid en kwam hij in 1956 vrij.

José Giovanni begon daarna een carrière als romanschrijver, vervolgens als scenarioschrijver en ten slotte werd hij filmmaker. Heel wat gerenommeerde Franse classics hebben een script van zijn hand: Classe Tous Risques van Claude Sautet, Les Grandes Gueules met Bourvil en Lino Ventura en natuurlijk ook Le Clan Des Siciliens van Henri Verneuil. Films die vaak over de georganiseerde misdaad gaan en waarvan hij natuurlijk de inspiratie vond in zijn eigen verleden. Maar voor zijn zevende film liet hij zich inspireren door Robert Badinter, een politicus die tijdens de jaren '70 in de bres sprong om de doodstraf af te schaffen. Deux Hommes Dans La Ville vertelt immers het trieste verhaal van de ex-gevangene Gino Strabliggi (Alain Delon) die dankzij de verdiensten van zijn opvoeder Germain Cazeneuve (Jean Gabin) erin slaagt om te rehabiliteren, maar hij wordt alsmaar op de hielen gezeten door een politieagent (Michel Bouquet) die ervan overtuigd is dat de voormalige crimineel op een bepaald moment wel zal recidiveren.

Aanvankelijk had Giovanni Lino Ventura in gedachten om de opvoeder te spelen, maar Ventura wees het aanbod af omdat hij niet in het karakter geloofde. Ventura vroeg aan de regisseur om het script te wijzigen, maar die weigerde. Nadien werd de rol aan Yves Montand aangeboden, maar ook hij ging niet op het aanbod in omdat deze film niet de richting was die hij toen aan zijn carrière wilde geven. Uiteindelijk kwam men bij Jean Gabin terecht die (na de gage wat te hebben opgetrokken), wel interesse had in de film omdat hij nooit eerder zo'n rol had vertolkt. Wel moest het scenario worden herschreven omdat Gabin toen al vrij oud was, en daarom zou hij een man spelen die op het punt staat om op pensioen te gaan.

Delon was na het lezen van het script wel onmiddellijk overtuigd en hij was er zo enthousiast over dat hij meteen besloot om via zijn bedrijf Adel Productions de film mee te gaan produceren. Delons verknochtheid werd nog eens vergroot toen hij te horen kreeg dat ook Michel Bouquet in de film zat met wie hij samen in 1969 in Borsalino had gespeeld. Ook was er aandacht voor nieuw talent, zo kun je hier Bernard Giraudeau voor de allereerste keer aan het werk zien. En er is ook een onbeduidend rolletje van ene Gérard Depardieu die een jaar later met Les Valseuses wereldberoemd zou worden.

José Giovanni had onmiddellijk door dat Alain Delon door zijn rol van producer zich ook zou gaan bemoeien met de film, en in de eerste dagen hing er een spanning in de lucht, maar dat kwam uiteindelijk toch goed. Maar er was een ander probleem. Jean Gabin raakte met zijn gezondheid op de sukkel en zag er een paar dagen lijkbleek uit. Gabin heeft nooit vertelt wat er toen scheelde, maar iedereen had door dat er iets mis wat met zijn hart en het bleef op de tanden bijten of Jean Gabin de film zou kunnen uitdoen of niet. Dat was van uiterst groot belang, want de film was zodanig gedraaid dat men nog een paar noodzakelijke scènes moest maken met hem om de film rond te krijgen.

Na Deux Hommes Dans La Ville zou Jean Gabin nog twee films maken. Voor Alain Delon was dit het zoveelste succes. De film klokte af op 5 miljoen bezoekers en dat is veel voor dit soort film. Deze policier (als je hem zo kan noemen) is in al zijn facetten perfect. Een typische sfeer die je ook bijvoorbeeld kan proeven in de films van Melville. Geen shot is te veel en met een einde dat je nooit meer zult vergeten. 

Een kleine post scriptum die een zwarte schaduw over deze film werpt, is dat hoewel Delon hier een weerloze man vertolkt voor wie de doodstraf dreigt en wiens enige hoop een vriendelijk gebaar van de president is, zelf in 1981 een open brief schreef waarmee hij hij zich verzette tegen de afschaffing van de doodstraf.

BEELD EN GELUID
Wie Franse klassiekers in zijn allerbeste vorm wil bekijken kan al terecht bij Gaumont, Carlotta en in dit geval Pathé. Deze policier werd in 4K gerestaureerd en het resultaat is ronduit verbluffend. De film speelt zich af op diverse Franse locaties (van Montpellier tot Parijs) en ieder detail is prachtig uitgewerkt. Oogverblindende '70's-kleuren en een godsgeschenk om naar te kijken. De geluidsband is een verzorgde monotrack met een zeer interessante score van Philippe Sarde en naast Franse subtitels, vind je hier ook Engelse op terug.

EXTRA'S
Bij de extra's vinden we naast een trailer een klein filmpje terug waarin Sophie Seydoux de 4K-restauratie van deze film op het Festival Lumière aankondigt. Voor de rest hebbben we een zeer interessant gesprek met filmkenner Jérôme Wybon die alles over de film en de achtergrond ervan vertelt. Tenslotte is er ook nog een interview met componist Philippe Sarde die de score schreef.

CONCLUSIE
Deux Hommes Dans La Ville is een zo goed als perfecte policier van een gewezen misdadiger (Alain Delon) die na zijn gevangenisstraf zijn leven weer op de juiste rails wil krijgen, maar te kampen krijgt met een politie-inspecteur die ervan overtuigt is dat hij opnieuw in zijn oude daden zal hervallen.