FILM
Voor de doorsnee wereldburger is Memory niet meer dan het zoveelste actievehikel met Liam Neeson, maar voor de Vlaming komt daar een zeer vervelend voetnootje bij, omdat het gaat om een Amerikaanse remake van De Zaak Alzheimer van Erik Van Looy. Volgens velen is dit de beste Vlaamse film aller tijden, wat niet is, want dat is Zaman van Patrick LeBon. Maar goed, dat is voer voor een andere discussie, want met Memory zelf hebben we ook best wel de handen vol.




De verwachtingen waren tegelijkertijd hoog en laag. Onder het nulpunt, omdat Liam Neeson de laatste jaren vooral toonde dat zijn spaarrekening het belangrijkste is in zijn leven, en hoopvol, omdat het om een film gaat van regisseur Martin Campbell, die met GoldenEye en Casino Royale de beste James Bond-films afleverde. Maar om deze de hooggespannen verwachtingen meteen wat te temperen, kunnen we zeggen dat je dit geen seconde merkt, en dat Memory als een zielloze televisiefilm oogt.

Het Vlaamse origineel was geïnspireerd op een boek van Jef Geeraerts en kaderde perfect in de Dutroux-psychose waar ons land destijds het slachtoffer van was. In de remake vind je daar, op de duiven na (wat overigens een eerbetoon aan John Woo is), niets van terug, wel wordt het verhaal verplaatst naar El Paso, wat op de grens ligt van de VS en Mexico. Een leuk geografisch weetje, want veel meer dan een exotische decor creëren en een paar Mexicaanse klootzakjes in het leven roepen wordt er niet met gedaan. Wat overblijft is een huurmoordenaar (gespeeld door Neeson) die aan Alzheimer lijdt, maar nog genoeg bij de pinken is als zijn volgende opdracht het neerleggen is van een minderjarig meisje dat misbruikt werd door een vooraanstaande zakenman. De huurmoordenaar weigert deze opdracht te aanvaarden, en omdat hij van oordeel is dat de politie veel te traag is, probeert hij op zijn manier om de opdrachtgever in de armen van de wet te lokken.




Ook al gaat het om een man die geteisterd gaat onder de ziekte van Alzheimer, valt het op hoe oud Liam Neeson wel geworden is. Voor Jan Decleir was dit geen probleem, maar Neeson toont nog maar een keer wat voor slecht acteur hij is geworden, en hoe hij met weinig tevreden is. Net zoals de film tergend lang voorbij kruipt, toont ook Neeson geen sprankeltje overtuiging in zijn acteerspel, en blijft het beperkt tot wat mensen omverschieten en een gerichte schop in de ballen van zijn tegenstanders. Kijkers uit de Benelux hebben nog een streepje voor omdat ze vertrouwd zijn met het verhaal, maar voor wie dat niet is, blijft Memory één grote zooi. Van actie of spanning is zo goed als geen sprake, en als er al iets positiefs te vertellen valt over dit vehikel, dan is het Guy Pearce die altijd goed acteert, zelfs al stop je hem in de meest slechte rollen. Monica Belucci, die we hier als getormenteerde moeder zien, brengt weinig of niks bij aan het geheel.




Memory is zeker niet slechter dan de meeste rommel die Liam Neeson maakte sinds hij in Taken ontdekte hoe hij het vlugst geld kan verdienen, maar als je in het achterhoofd houdt dat er ook nog zoiets bestaat als het Vlaamse (veel betere) origineel, heb je in feite geen enkel alibi om Memory te bekijken.

BEELD EN GELUID
Net zoals de meeste Liam Neeson-films is ook Memory bij ons uitgebracht bij The Searchers. Hoewel de kleuren net iets te artificieel overkomen en er een te grote klemtoon ligt op grijsachtige tinten, gaat het om een aanvaardbare transfer die de fans blindelings kunnen kopen. De detaillering valt best mee, en qua beeld moet je je aan niks spectaculairs verwachten, maar dat is eigen aan de futloze regie. De geluidsband is een DTS-HD MA 5.1, die naast het gezucht van een stokoude Neeson een paar zeldzame actiegeluidjes bevat.




EXTRA’S
Men had misschien de mening aan Erik Van Looy of Jan Decleir over deze film kunnen vragen (grapje!), maar dit is een kaal schijfje geworden.

CONCLUSIE
Memory is het zoveelste futloze actievehikel van een slecht acterende Liam Neeson, die gewoon op de set staat om zijn spaarboekje aan te dikken, en dan nog met een overbodige remake van een Vlaamse klassieker.