FILM
Nick Van Loo (Wietse Tanghe) geraakt maar niet aan een vaste job: wanneer hij op een avond als leverjongen van een niet bijzonder goed draaiende meeneemchinees in een café verzeilt, waar juist de jaarlijkse quiz wordt gehouden, ontmoet hij er vier volslagen vreemden die toevallig bij de eerste ronde een paar antwoorden uit hun mouw kunnen schudden. Ze besluiten op de valreep nog mee te doen als Tafel Zeven (normaal gezien doen er maar zes tafels mee, vandaar de naam), en ze geven de jarenlange deelnemers het nakijken. Nick is blijkbaar zowel een vat vol nutteloze weetjes die op een dergelijke kennisquiz handig van pas komen, als dat hij het emotionele talent heeft om de vier anderen te overhalen om mee te doen. Zo is er de nurkse belastinginspecteur Roger Sterckx (Dirk Van Dijck), die in een ver verleden nog mee heeft gespeeld met de prestigieuze moeder der televisiequizzen, de IQ Quiz, maar daar roemloos publiek is afgegaan als een gieter wanneer hij bij een weggevertje het paard van Troje in Parijs heeft gesitueerd. De verstandelijk minder begaafde Lennon (Pieter Piron) weet dan weer enorm veel over muziek en film, maar de jongen moet zijn dagen noodgedwongen doorbrengen in een beschutte werkplaats omdat hij noch kan lezen, noch kan schrijven. Jos Auwerckx (Tom Audenaert) heeft zijn carrière als voetbalspits opgegeven om de fotozaak van zijn vader over te nemen; helaas is hij blijven steken in de tijd van de filmrolletjes en is de digitalisering compleet aan hem voorbijgegaan; de brave man weet dan ook niet wat gedaan wanneer een klant hem een USB-stick onder de neus duwt en vraagt om de foto's op een cd'tje te branden. Geschiedenisleraar Armand De La Ruelle (Jos Verbist) kent dan weer alles over Grieken en Romeinen, helaas kent hij ook alles over Duvel en whisky, en hij laat zich dan ook geregeld gaan, met desastreuze gevolgen voor de kwisploeg.




Het klikt die avond zo goed tussen de vijf dat Nick de hoop koestert dat ze in de toekomst verder kunnen quizzen. De passie wordt voor hem echter een ware obsessie, waarbij zijn streefdoel wordt om mee te dingen in de Superprestige, de quiz der quizzen waaraan alleen de sterkste ploegen van het land mogen meedoen. Nick wordt gaandeweg blind voor het feit dat er nog andere dingen in zijn leven zijn: zijn vriendin Cynthia (Liesa Naert) krijgt de kans om een afgebrand kapsalon van de start weer op te bouwen, samen met Gwendy (Tine Embrechts in bijzonder giftige doen), de vrouw van Jos. Het recept om het kapsalon te laten draaien, namelijk dat de dametjes tegelijkertijd hun hond kunnen laten coifferen, is echter zo oudbollig als de pest, en als de zaak wil draaien, dan zal er toch een toekomstgericht plan moeten opgesteld worden. En toekomstgerichte plannen kosten geld: Gwendy heeft haar man in een onbewaakt ogenblik papieren voor de waarborg van de zaak laten ondertekenen waarbij hij de fotowinkel als onderpand heeft gegeven. Het is dan nog maar een kwestie van tijd vooraleer dit gaat uitkomen en de bom pas werkelijk gaat barsten. Cynthia heeft bovendien een ex-Afghanistanveteraan Mario (Kevin Janssens) onder de arm genomen om de honden te laten knippen - eerlijk gezegd bij gebrek aan beter - en Mario kan zijn kalverliefde voor Cynthia niet onder stoelen of banken steken. Intussen groeit er iets moois tussen Nick en Monica (Clara Cleymans), de kleindochter van een oude radiopresentator (Vic De Wachter) die zijn hulp heeft aangeboden om Tafel Zeven klaar te stomen voor de Superprestige.




En dat zal nodig zijn, want het milieu van de kwissers is er één van haaien die bloed hebben geroken. De belangrijkste tegenstand komt van Coromar, een kwisploeg met beroepskwissers met gesponsorde trainingspakken, onder leiding van de hoogst pretentieuze Iwein Segers (Bart De Pauw), die vorig jaar de Superprestige heeft gewonnen en vastbesloten is om de titel te verlengen. Iwein ervaart Tafel Zeven als een muskiet die in zijn nek steekt, en het deelnemen aan de quizzen wordt voor hem gaandeweg ondergeschikt aan het kelderen van Tafel Zeven, die blijkbaar wél het aura van het sympathieke caféploegje kan uitstralen waar dit bij Coromar maar niet lukt. Maar ook de andere personages hebben te kampen met hun eigen demonen uit het verleden. Roger wordt herenigd met zijn oude liefde Mathilde (Gilda De Bal), die hem 30 jaar geleden heeft laten staan en koos voor zijn beste vriend Gabriël. Nu is ze weduwe, en misschien is er een waterkansje dat de onbeholpen Roger zijn liefde terug kan herwinnen en alle verloren tijd weer kan goed maken. Het kansje is echter niet erg groot, en Roger zal zich aan een serieus zelfonderzoek moeten onderwerpen als hij nog kans wil maken op een leven samen met haar. Lennon ondervindt in de beschutte werkplaats tegenwind van een rolstoelpatiënt, Benny (Jan Van Looveren), die de geestelijke gehandicapten mentaal terroriseert en vooral Lennon en zijn vriendinnetje Iris (Ilse De Koe) zijn regelmatig zijn mikpunt van spot. Lennon zal moeten leren van zich af te bijten. En het drankprobleem waar Armand mee worstelt blijkt zeer diepe en onherstelbaar beschadigde wortels te hebben. Jos en Gwendy beleven een dipje in hun huwelijk wanneer Gwendy het eindelijk weer eens tijd vindt dat zij gaat werken. En tussen Nick, die feitelijk zieker is dan hij durft toe te geven, en Cynthia stapelen de misverstanden zich op, waardoor hun relatie danig onder druk komt te staan.




Het afgelopen jaar heeft zich in het Vlaamse televisielandschap heel wat vertekend. Woestijnvis, de hofleverancier van de VRT, heeft VT4 overgekocht en het omgedoopt tot Vier, en vele van de populaire VRT-amusementsprogramma's en coryfeeën zoals Tom Lenaerts en Erik Van Looy hebben de overstap naar de andere zender gemaakt. Gek genoeg is Lenaerts' spitsbroeder Bart De Pauw niét in het verhaal meegestapt, en heeft zijn eigen studio, Koeken Troef!, boven de doopvont gehouden. Het eerste wapenfeit bleek deze Quiz Me Quick, die vorig jaar al te zien was op de betaalzender Prime, en die nu op de openbare omroep wordt uitgezonden. De Pauw heeft daarmee niet de makkelijkste weg gekozen; eertijds kende de man veel succes met programma's als Buiten De Zone, Schalkse Ruiters en het bijtend ironische Het Geslacht De Pauw. Enkele kwissen en het eerder alternatieve Willy's En Marjetten waarvoor De Pauw samenwerkte met het comedygezelschap Neveneffecten (Jelle De Beule en Jonas Geirnaert zijn echter allebei te spotten in een cameo), hadden echter niet het commerciële succes, dus uitkijkend naar deze Quiz Me Quick keken nogal wat critici uit naar wat De Pauw ditmaal weer uit zijn mouw had geschud, met vaak de randbemerking dat het er nu op of onder zou zijn. Quiz Me Quick is echter méér dan zomaar "erop"; het is één van de meest fijnbesnaarde stukjes tragikomedie van de afgelopen jaren, met fijnzinnige en doorgedreven intelligente humor, warme personages en voortreffelijke regie. De Pauw heeft lange tijd het Vlaamse parochiezaalquizmilieu van binnen en van buiten bestudeerd, en zijn typering van personages is accuraat en soms pijnlijk herkenbaar, met notoire uitzondering van de rol die Kevin Janssens neerzet als Afghanistanveteraan die zich plots op de arbeidsmarkt meent te moeten ontplooien als hondenkapper.




Waar de man zijn inspiratie blijft vandaan halen is me een compleet raadsel, maar de puzzelstukjes van Quiz Me Quick vallen zó perfect in elkaar dat het totaal nog moeilijk kan overtroffen worden, zelfs al kan ik niet over de details uitweiden zonder belangrijke wendingen in de plot mee te geven. De Pauw bedient zich van een uitgekiende timing, rijke beeldtaal, niet-lineaire vertelstructuren en een schat aan referenties naar historische gebeurtenissen zoals de aanslagen van de CCC en populaire cultuur, waaronder een zeer geinige knipoog naar zijn eigen Loft. Bovendien heeft hij zichzelf met Iwein Segers een knappe bijrol toebedeeld als één van de grootste stukken crapuul uit de recente Vlaamse feuilletongeschiedenis. Feit is dat De Pauw zéér goed weet hoe hij de kijkers moet bespelen en het strekt tot zijn eer zijn publiek alles behalve voor dom verslijt; Quiz Me Quick bevat niet één ranzige of ongepaste grap die over de schreef gaat, alhoewel humor altijd een beetje kwetsend is voor diegene die in het middelpunt van de spot staat, en elke slechte karaktertrek van één van de personages wordt dadelijk in evenwicht gebracht door een paar diepmenselijke drama's die zijn karakters de nodige zin voor realiteit verschaffen.




Alles op conto schrijven van De Pauw zou echter te veel eer zijn: het is één grote troeven van Koeken Troef! dat de makers erin geslaagd zijn om een hoop talent op één zelfde moment op één plaats te krijgen. De uitstekende cast waarin vooral de vijf mannelijke hoofdrolspelers uitgebreid de kans krijgen om te tonen dat ze uitstekend op dreef zijn, hebben met Quiz Me Quick een titel die ze in vet op hun palmares mogen vermelden. Naast de bijzonder professionele regie van Jan Matthys is nog een opsteker de mooie soundtrack van Aram Van Ballaert, die afgewisseld wordt met de nodige catalogusmuziek, variërend van opera tot Camouflage van Stan Ridgway.




BEELD EN GELUID
De release van Quiz Me Quick op dvd zou goed nieuws moeten zijn, ware het niet dat we daardoor het zoveelste televisieproduct krijgen opgelepeld dat blijkbaar op TV wél in high definition kan worden uitgezonden, maar waarvoor een Blu-ray te veel gevraagd is. De beeldkwaliteit is dan ook matig, met héél veel blokvorming en gekartelde randen, kleuren die er veel frisser en realistischer zouden kunnen uitzien, en vooral een storende hoeveelheid compressie. De zwarttinten zijn oké maar het durft in donkerdere scènes, zoals de publiekshots van de Superprestige in de laatste aflevering, wel wat aan detail ontbreken. Een Dolby Surround 2.0-track is voldoende, maar onder meer de muziek van Aram Van Ballaert komt niet goed tot haar recht, en de dialogen, allemaal in schoon verkavelingsvlaams, vergen toch wel de volle aandacht. De Nederlandse kijkers zullen echter verheugd zijn dat de disk ook Nederlandse ondertitels bevat, zowel gewone als CC.




EXTRA'S
Helaas zijn die niet aanwezig en moeten we voor dit onderdeel een dikke nul uitdelen. Ik meen te mogen stellen dat voor een reeks van dit kaliber wat making of-materiaal anders in dank aanvaard zou zijn.

CONCLUSIE
Inhoudelijk is Quiz Me Quick een reeks om te koesteren en met volle teugen van te genieten. Helaas kan over de technische kwaliteit van de dvd en dan meer bepaald over de beeldkwaliteit niet hetzelfde gezegd worden.