FILM 
Deze maand verscheen Piranha II: The Spawning via 88 Films voor het eerst op blu-ray. Het verhaal achter de film is in feite veel interessanter, dan de creature feature zelf, want mocht je het nog niet door hebben: dit is gewoon een zoveelste variant op Jaws waarbij de haai gewoonweg wordt vervangen door piranha’s die kunnen vliegen. Mocht het van producent Ovidio G. Assonitis hebben afgehangen dan zou men nog een stapje verder gaan in een derde deel, en wel met piranha’s die op land konden stappen, maar daar stak het failliet van Cannon een stukje voor. Op papier is dit het debuut van James Cameron, maar dat is maar hoe je het bekijkt want de regisseur van The Terminator, True Lies, Aliens, Titanic en Avatar kreeg heel wat te slikken. 

Eigenlijk kan je niet spreken van een coherent geheel, en dat heeft veel te maken met de achtergrondgeschiedenis van deze film en dan vooral de onenigheid tussen Cameron en de een Grieks-Italiaanse filmmaker/producer Ovidio G. Assonitis die vond dat Cameron het veel te serieus opnam. Het publiek wilde gore en seks, volgens Assonitis, en het was net dat wat Cameron niet wilde. 

Geheel onverwacht werd de eerste Piranha van Joe Dante uit 1978 een enorm financieel succes. De film kwam uit de stal van New World Pictures dat in 1970 opgericht werd door de koning van de B-film: Roger Corman. De producers Jeff Schechtman en Chako van Leuwen dachten natuurlijk onmiddellijk aan een sequel. Corman had daar maar weinig oren naar, want hij was zelf druk bezig met Humanoids From The Deep en Dante zelf was druk doende met The Howling. Daarom kochten Schechtman en van Leuwen de rechten van de film op zodat ze zich van niemand iets moesten aantrekken. Het duo ging voor de regie aankloppen bij Dante's voormalige collega Miller Drake die nog nooit eerder een film had gemaakt, maar wel veel afwist van visual effects. Grappig genoeg zou Drake later zelfs met Cameron samenwerken voor The Abyss en True Lies. Drake had er wel zin in, maar alles liep fout toen de producers een deal maakten met Ovidio G. Assonitis.

Het oorspronkelijke script van Charles H. Eglee was een echte sequel op de film van Dante, met zelfs personages die in de eerste film waren omgekomen. Maar goed, in films kan nu eenmaal alles, vraag het maar eens aan Christopher Nolan. Maar het spelletje ging niet door, want de hoofdrolspelers uit de eerste film lieten weten geen interesse te hebben in het vervolg, en voor Eglee zat er niets anders op dan heel het script te herschrijven. Ondertussen werd aan James Cameron gevraagd of hij de visual effects wilde doen, en na de zoveelste ruzie met Miller Drake en Assonitis, werd Cameron tegen zijn wil gepromoveerd als regisseur waardoor puur technisch bekeken Piranha II zijn regiedebuut zou worden.

Voor Ovidio G. Assonitis was het duidelijk. Hij moest in opdracht van Warner een film afleveren en de enige twee voorwaarden van de filmstudio was een Engelstalige naam als regisseur op de credits zodat hij verkoopbaar was in de VS en er moesten piranha’s in voorkomen die mensenlichamen verslonden. Meer vroeg men niet. Alleen was er James Cameron die alles uit de film wilde halen, en aan de wereld wilde tonen wat hij met een camera onder water kon. Al gauw werd Cameron geconfronteerd met budgetbeperkingen, niet in het minst met de crew die vooral uit Italianen bestond en die geen woord Engels spraken. Cameron kreeg het ook steeds meer en meer aan de stok met Assonitis die er een echte Italiaanse B-film met veel bloot wilde van maken. Het ging zelfs zo ver dat Cameron in de montagekamer in Rome inbrak om achter de rug van Assonitis (terwijl die in Cannes zat) stukken uit de film sneed en die verving door eigen opnames die hij maakte met de hulp van hoofdrolspeler Lance Henriksen die de kant van Cameron koos. Hij deed dat niet voor niets, want het verhaal doet de ronde dat Cameron er eventjes aan dacht om hem later de hoofdrol te geven in The Terminator. Toen (helaas voor hem, gelukkig voor ons) een Oostenrijkse bodybuilder op het toneel kwam, moest hij vrede nemen met een bijrolletje als de flik Vukovich. Assonitis was ondertussen het gedrag van Cameron grondig beu en hij besloot hem te ontslaan, maar dat zag de distributeur niet zitten en er kwam uiteindelijk een deal waarin zowel delen van Assonitis als Cameron kwamen te zitten. Je moet niet eens een kenner zijn om de Cameron-delen te herkennen. Het gevolg is wel een compleet onevenwichtige film en dat vonden ze ook bij Warner die weigerden om de film een wereldwijde bioscooprelease te gunnen. Maar in 1982 groeiden de videotheken als paddenstoelen uit de grond, en met een premisse van vliegende vissen die mensen opeten werd Piranha II: The Spawning dan ook een gigantische videohit. En omdat melancholie ook in de filmwereld iets wil zeggen, is hij nu op blu-ray beschikbaar. Voor ons was het ondertussen meer dan 35 jaar geleden (ja, zo oud zijn we!) dat we deze film (of is het een gedrocht?) zagen en buiten een paar onvergetelijke scènes die ons als tiener deden bibberen, herinnerden we er ons niets meer van. Tot we het blauwe schijfje aanfloepten...

Over het verhaal gaan we niet te veel inkt verspillen. Ergens in de buurt van een Jamaicaans strand, ligt op de zeebodem een scheepswrak waarin een box zit met eitjes van piranha’s die door testen gemanipuleerd zijn. Ze lijken niet alleen boosaardig, maar de vissen kunnen ook nog vliegen. Het ene lijk na het andere spoelt aan op het strand. De lokale sheriff probeert het dorp ervan te weerhouden om hun jaarlijkse visfeest te laten doorgaan, maar de economie wint en dus hebben de beesten vrij spel. Juist opgemerkt, scenarioschrijver Charles H. Eglee deed niet meer dan uit het Jaws-script het woord "haai" door "piranha" te vervangen. Ook James Cameron trok er zijn lessen uit, want als je de man boos wil krijgen, moet je vooral zeggen dat Piranha II: The Spawning zijn eerste film is...

Misschien gaan we wat te kort door de bocht door te stellen dat deze piranha-film genekt is door Cameron. Feit is wel dat de eerste van Dante grappig was, terwijl deze sequel zich veel te serieus neemt en dat je uiteindelijk, op een paar grappige gags na, opgescheept zit met een Jaws-lookalike die geen stuiver op zak heeft. De film is zeker als curiositeit het bekijken waard, zelfs de special effects zijn goed. Maar of dat nu een goede film is? Nou neen...

BEELD EN GELUID
Via 88 Films is deze film in Europa voor het eerst op blu-ray verkrijgbaar. Het gaat om een gerestaureerde versie, maar men kan niet wegsteken dat dit een goedkope film is die er, op de special effects na, zelfs wat lelijk en gedateerd uitziet. Technisch bekeken zijn er geen mankementen. De geluidsband is 2.0-mono met een heerlijke Ennio Morricone-achtige score en er zijn Engelstalige subtitels. 

EXTRA'S
Er is genoeg stof om over te spreken, maar Cameron houdt de lippen stijf en dus vind je hier geen enkel bonusfilmpje. Wel is er een filmposter, maar die krijg je alleen maar bij de gelimiteerde versie die geperst is op 3000 exemplaren. 

CONCLUSIE
Het debuut waar James Cameron zich sterk over schaamt. Net zoals politici dat doen, is het ook hier weer de schuld van een ander. Wij zien vooral dat iemand (en dat zal wellicht Cameron zijn) veel te hard zijn best deed om hier de zoveelste Jaws rip-off van te maken. Inspiratie- en humorloos, maar wel met beklijvende special effects.