FILM 
Laat je nooit door een filmposter om de tuin leiden, of toch niet als het een film is van Andrew Jones, een man die op een kleine vijftien jaar zo maar eventjes dertig films op de mensheid heeft afgevuurd. Je ziet massa’s schedels en op de top ervan reikende handen die van een zombie of zoiets zouden kunnen zijn. Als de filmmaatschappij er ook nog eens het genre horror opplakt en de film certificeert voor 16 jaar en ouder, dan verwacht je je aan iets waar het bloed rijkelijk zal vloeien en waar de maker een poging doet om de kijker wat te doen schrikken. Maar niets daarvan. Het enig schrikwekkende (ook al is dat een eufemisme van de ergste soort) wat je ziet is een vrouw met een rood streepje verf onder de oogleden die in een droom opduikt, maar dat is dan ook alles. Voor de rest hoor je vooral veel gepreek van een priester. Que?! Het evangelisch woord verkondigen dus, en dan nog wel op een zeer belabberde manier!




The Jonestown Haunting is de zoveelste film die zijn inspiratie haalde uit de tragedie van Jonestown in 1978 waarbij de paranoïde leider Jim Jones de leden van de in Californië gevestigde People's Temple-sekte meer dan 900 mensen beval om in de naam van God massaal zelfmoord te plegen. Umberto Lenzi was één van de eerste die via Eaten Alive! dit fenomeen in een film aanhaalde. Nadien waren er nog talrijke andere films die hun verhaal over Jim Jones deden en dus ook onze vriend Andrew Jones. Of ten minste wat er tien jaar later gebeurde, want geld voor 900 figuranten was er uiteraard niet.

Volgens deze film heeft één persoon de Jonestown-tragedie overleefd: Sarah Logan (Tiffany Ceri die beter verdient dan dit). Het arme wicht wordt nog dagelijks geplaagd door nachtmerries en om de demonen voorgoed uit haar brein te wissen, besluit ze om naar de verlaten nederzetting in Jonestown te gaan en zo eindelijk de geesten uit het verleden te laten rusten. Maar ze is niet alleen. Een priester (we komen nooit zijn naam te weten, wel dat hij vertolkt wordt door de verschrikkelijk acterende Albert Clogston) heeft daar een hoop volgelingen gevonden die ook hem tot in de dood willen volgen. Voor de tweede keer in haar leven moet Sarah vechten tegen krankzinnige evangelisten.




We verbloemen onze woorden. Want als je dit leest dan zou je op zijn minst aan een matige film mogen verwachten waar enige (al dan niet flauwe) spanning zit, maar Andrew Jones lijkt eerder een vindingrijke charlatan te zijn dan een bedreven cineast. Als je geen geld hebt, maar toch 86 minuten film moet zien te verzinnen dan stop je je product maar vol met gepreek, lezingen uit de Bijbel en een beeld van een tiental mensen die in een wit gewaad in de natuur wat rondfladderen. Midsommar wordt het echter nooit. Op Tiffany Ceri na doet niemand zijn best om behoorlijk te acteren, ook al zal het eerder een kwestie zijn van niet beter kunnen. Amateurtoneel die horrorfans probeert te strikken. Er is een ontsnapping maar die wordt afgehandeld in een paar minuten, maar voor de rest lijkt het alsof je een dvd van de Evangelische Omroep in je lader hebt zitten en de vraag is maar wie dat wil. Voor horrorfilms en dan goedkope producties in het bijzonder gebruiken we vaak met plezier de mantel der liefde, maar om in de sfeer van de film te blijven lijkt hier eerder een flink pak cyanide meer op zijn plaats.

BEELD EN GELUID
Deze film is ook op visueel vlak in alle opzichten lelijk. Kleuren dreigen vaak in elkaar te vloeien en ook de buitenopnames in de natuur is allesbehalve scherp. Maar desalniettemin best genietbaar, ten minste als je kan vergeten naar welke onzin je kijkt. Het geluid wordt overdonderd door veel te luide bassen wat vooral storend werkt in het gepreek, en laat nu het leeuwenaandeel van de geluidsband zijn.




EXTRA'S
Er staan geen extra’s op dit schijfje en we hebben er ook geen behoefte aan.

CONCLUSIE
The Jonestown Haunting ziet er op het eerste gezicht leuk uit. Ten minste als je afgaat op de cover, maar eens je aan de film begint moet je het zien te redden met veel gepreek en is de horror zeer ver te zoeken.