FILM
Toeval of niet, maar in The Ninth Gate zitten twee filmiconen die alles kunnen vertellen over de cancelcultuur. Na jaren zijn toevlucht te hebben genomen in Frankrijk en met relatief grote Europese filmsuccessen als gevolg, krijgt tegenwoordig ook regisseur Roman Polanski er het deksel op de neus. Zo bedelt hij al een geruime tijd om geld voor zijn nieuwste film The Palace, maar niemand schijnt daar geld in te willen pompen. En in de cast vinden we Johnny Depp terug, die dankzij Amber Heard voortaan door het leven mag gaan als the wife beater en één voor één zijn projecten geschrapt ziet worden. In 1999 waren de twee betrokken bij The Ninth Gate. Deze film, die lichtjes gebaseerd is op The Club Dumas van Arturo Pérez-Reverte, is nu zo goed als vergeten, en ook toen de film uitkwam was hij niet zo'n groot succes. Dat had veel te maken met het feit dat er in dat jaar ook End Of Days met Arnold Schwarzenegger en Stigmata in de zalen liepen. Twee films over de duivel.




In het geval van Polanski doet dat een filmliefhebber alleen maar smullen, want in 1968 maakte hij het iconische Rosemary's Baby. The Ninth Gate, dat een internationaal allegaartje van geldschieters had, moest Polanskis terugkeer naar de horror voorstellen, maar dat werd het dus niet. Op het onnozele einde en de slechte CGI na, is het nochtans ééntje dat je met een gerust hart een kans of rewatch mag gunnen. Hoewel het over de duivel en zijn aanbidders gaat, is The Ninth Gate geen occultfeestje geworden, maar een spannende thriller (tenminste wat het eerste uur betreft) dat het best te vergelijken valt met Frantic uit 1988. dat zich net als The Ninth Gate voor een groot deel in Parijs afspeelt en ook met Emmanuelle Seigner in de hoofdrol. Dat laatste is niet zo verwonderlijk, want na de opnames van Frantic stapte ze met de Poolse regisseur in het huwelijksbootje.




Alles draait om De Negen Poorten van het Schaduwrijk, een boek uit de 17e eeuw dat Aristide Torchia schreef om de duivel te kunnen oproepen. De arme man belandde erdoor op de brandstapel, en de legende zegt dat alle exemplaren van het boek, op drie na, samen met de auteur in de vlammen opgingen. Eén daarvan is in het bezit van de excentrieke Boris Balkan (Frank Langella), die alle boeken verzamelt over de duivel. De man twijfelt eraan of hij wel het echte boek in handen heeft, want hij vermoedt dat twee van de drie boeken vals zijn. Daarom stuurt hij boekenexpert Dean Corso (Johnny Depp) naar zowel Frankrijk als Portugal om het zaakje te onderzoeken en zijn boek met de twee andere exemplaren te vergelijken. Op zijn tocht ontmoet hij er zowel een anonieme vrouw (Emmanuelle Seigner) als de nymfomane Liana Telfer (Lena Olin), die het niet kan verkroppen dat haar echtgenoot, die aan het begin van de film met een touw aan een luster bengelt, het zeldzame literaire werk aan Balkan heeft verkocht.




Deze Euro-thriller heeft een zeer knap eerste uur met Johnny Depp, die één van de weinig normale rollen uit zijn carrière speelde en daarmee eigenlijk op zijn best was. Polanski zelf weet niet echt te kiezen of hij er nu een thriller of een horrorfilm moet van maken, en het is deze schizofrenie die de film op het einde uiteindelijk nekt, niet in het minst omdat Emmanuelle Seigner zoals altijd net dat tikkeltje extra mist om de hoofdrol in de film te kunnen dragen. De knipoog naar Rosemary's Baby is er ontegensprekelijk, maar zegevierde in deze klassieker de ingetogen symboliek, dan loopt Polanski hier verloren in slechte CGI, net zoals de concurrentiefilm End Of Days dat deed.

BEELD EN GELUID
Dit is een dvd uit de oude doos, maar met een nog meer dan behoorlijke beeldkwaliteit die, hoewel die niet steeds loepzuiver is, genoeg contrast en scherpte bevat om hem niet bij het groot vuil te dumpen. De film wordt gepresenteerd in een 2.35:1-aspect ratio. Het enige wat jammer is, en typisch voor deze oude releases, is dat de witte ondertiteling veel te groot is en het de film een iewat gedateerde indruk bezorgt. De geluidsband is een Dolby Digital 5.1 met goed verstaanbare dialogen, een prachtige (ondergewaardeerde) soundtrack van Wojciech Kilar en met karige omgevingsgeluiden. Kortom, voor een dvd meer dan degelijk.




EXTRA'S
Het extra materiaal is echt wel aan de magere kant. Naast een trailer heb je een negental minuten interviews met de hoofdrolspelers en regisseur Roman Polanksi die hun gewoonlijke promo vertellen en die niet eensondertiteld is.

CONCLUSIE
The Ninth Gate is een wat vergeten Polanski-film met een meer dan prima Johnny Depp en een veel mindere Emmanuelle Seigner, die een zeer sterk begin heeft en te vergelijken is met Frantic, maar op het einde ontaardt in een weinig interessant CGI-spektakel.