FILM
Op het internet tref je twee verschillende jaartallen aan waarin Microwave Massacre werd uitgebracht. De ene site spreekt over 1979, terwijl andere het op 1983 houdt. In feite zijn beide juist, want deze Amerikaanse B-film werd in 1979 voor amper 70.000 dollar gemaakt, maar beleefde toen alleen maar één persvoorstelling waarop de meeste bezoekers verontwaardigd de zaal verlieten. In 1983 kwam de film van Wayne Berwick eindelijk op videotape uit, en beetje per beetje werd de cultstatus bereikt, met als hoogtepunt een wereldwijde Blu-ray-release op het cultlabel Arrow.




Wayne Berwick is de zoon van Irv Berwick, die in 1959 de B-film The Monster Of Piedras Blancas regisseerde. Bij aanvang had Wayne niet zo zo'n grote interesse om in de voetstappen van zijn vader te treden, en koos hij voor een carrière in de muziek, maar na de hele wereld te hebben afgedweild met zijn songs, kwam hij tot de vaststelling dat daar weinig of geen geld mee te verdienen viel. "Dan maar zoals vader de filmwereld in", moet Wayne Berwick hebben gedacht, met als grote droom iets maken dat in het verlengde lag van The Beast With Five Fingers met Peter Lorre, die hem als kind grote angst aanjoeg. De grote vraag was evenwel wie er met Wayne Berwick in zee wilde gaan. Door allerlei klusjes als geluidsman bij B-films zoals de sekskomedie Malibu High ,vond hij evenwel de nodige mensen waaronder Craig Muckler en Thomas Singer om een film in elkaar te steken. En dat werd Microwave Massacre...

Na het succes van The Texas Chainsaw Massacre was het hip om in de titel van de horrorfilms het woord "massacre" te gaan gebruiken. Het flinterdunne script kreeg dan ook al gauw de titel Microwave Massacre, ofschoon de microgolfoven niet meer dan een kartonnen gedrocht is dat wat de halve keuken in beslag neemt. De film vangt aan met een de beelden van een wulpse blondine die trots is op haar bovenlichaam en de bouwvakkers die ze passeert toelaat om ongegeneerd in haar kont te knijpen. Het is dan ook 1979. Als de jonge dame haar bovenlichaam ontbloot en haar borsten in een glory hole (je weet best wel wat dat betekent) ploeft, denk je dat Microwave Massacre de zoveelste sekskomedie zal worden, maar dat is niet het geval, ook al is er verder in de film aan naakte lichamen geen gebrek.




Tussen de bouwvakkers zit de gefrustreerde Donald (Jackie Vernon), die het gehad heeft met zijn onuitstaanbare vrouw May (Claire Ginsberg). Alles wat de arme man doet wordt door de feeks als fout bestempeld. De pantoffelheld moet eten wat de pot schaft, en dan nog wel verfijnde gezonde gerechten die uit (jawel!) de microgolfoven komen. Terwijl zijn collega's Roosevelt (Loren Schein) en Phillip (Al Troupe) met een brede glimlach genieten van een eenvoudig broodje kaas, krijgt Donald de ene culinaire gruwel na de andere in zijn brooddoos gestopt. Op een avond komt Donald stomdronken thuis en vermoordt hij tijdens een fatale ruzie zijn echtgenote door haar de schedel in te slaan met een pepermolen. Het lichaam van zijn echtgenote snijdt hij daarna in stukken om die netjes in aluminiumfolie in de koelkast te bewaren. Als hij op een avond zin krijgt in een snack, peuzelt hij per abuis Mays arm op, en ontdekt hij hiermee de geneugten van het kannibalisme.

"I am so hungry I could eat a whore!", en daarmee weet je aan welk soort humor je mag verwachten. En geloof het of niet, die is hilarisch. Zowat de hele cast schaamde zich nadien dat ze deel uitmaakten van Microwave Massacre, toch is de film leuker dan de meeste alternatieve rommel die doorgaans door de critici opgehemeld wordt. Of zoals producer Craig Muckler het zelf verwoordt: anno 2022 is er meer interesse voor Microwave Massacre dan voor pakweg Chariots Of Fire.




Natuurlijk heeft de film meer dan één foutje. De special effects lijken nergens op, en de acteurs lopen de hele tijd te acteren alsof ze tegen een spiegel praten. Het grootste deel van het budget ging naar hoofdspeler Jackie Vernon. Eerst dacht men aan Rodney Dangerfield, maar die was waarschijnlijk veel te duur en kwam men bij Vernon terecht, die heel Amerika kent als de stem van Frosty The Snowman. De carrière van de acteur zat zo diep in het slop dat hij alles aanvaardde, en dus ook deze rol.

Dat Microwave Massacre na al die jaren cult is geworden, kan je als pulpliefhebber alleen maar toejuichen. Het is het soort titel dat onvermijdelijk in lijstjes belandt van de slechtste films ooit (en technisch gezien is dat zeker en vast waar), maar de 76 minuten zijn in één flits voorbij, en je betrapt er je zelf op dat je de hele tijd zat te schaterlachen. Ook dat is film, en gelukkig maar!




BEELD EN GELUID
Arrow behoort tot de top van de pulpcinema, en dat merk je keer op keer. We kunnen ons inbeelden hoe gehavend de originele transfer er uitzag, maar Arrow zorgde voor een 2K-restauratie en die oogt schitterend. Uiteraard zie je hierdoor hoe sullig de special effects eruit zien, maar ook dat is deel van de fun. Deze disk bevat een LPCM Mono 1.0-track waar je niet veel over kan zeggen, behalve dat die mooi opgepoetst is en daarom een neutrale 7 op 10 verdient. Er zijn Engelse ondertitels aanwezig.

EXTRA'S
Het beste aan de bonus is het boekje waar je toch een half uur zoet mee bent en waardoor je de film in zijn context kan plaatsen. Verder is er een trailer, een audiocommentaar met schrijver-producer Craig Muckler en is er The Making Of Microwave Massacre, wat een collage is van 20 minuten interviews met de makers waarin de oorsprong van deze film verteld wordt.




CONCLUSIE
Microwave Massacre is zo'n pulpfilm die stamt uit tijden dat alles mogelijk was. Geen geld, geen morele hinderpalen en dat levert wel geen goede cinema op, maar wel zeer vermakelijke en in dat opzicht is deze film van Wayne Berwick een half meesterwerk.