FILM
Belle (Paige O'Hara) woont met haar vader Maurice (Rex Everhart), een rare uitvinder, in een Frans boerendorpje. Waar Belle verschijnt is ze meestal het onderwerp van gesprek; bovendien heeft de macho Gaston (Richard White) een oogje op haar laten vallen, maar Belle ziet door Gastons machogedrag heen, en wat daaronder zit bevalt haar niet zo. Gaston, in wiens ideale toekomst hij na een vermoeiende jachtpartij zijn modderschuiten laat masseren door zijn nieuwbakken vrouw Belle, vindt bijvoorbeeld dat ze maar wat minder boeken moet lezen, waarschijnlijk omdat hij bang is dat zij slimmer zou worden dan hijzelf - wat overigens al te laat is. Wanneer haar vader, op weg naar de kermis om één of andere uitvinding te demonstreren, de weg kwijtspeelt, komt hij op het kasteel van het Beest terecht. Het Beest (Robby Benson) was ooit een hoogmoedige prins, die door zijn krenterigheid de vloek van een heks over zich heeft gehaald, waardoor hijzelf in een afzichtelijk beest en zijn complete huishouding in een huwelijkslijst is veranderd: maitre d'hotel Lumière de kandelaar (Jerry Orbach), butler Cogsworth de klok (David Ogden Stiers) en huishoudster Mrs. Potts een theepot (en haar kinderen de kopjes). Alleen als het lelijke Beest erin slaagt om van iemand te houden en ook liefde terug te krijgen, kan de vloek terug ongedaan gemaakt worden. Helaas, naar goede gewoonte zit er ook een tijdslimiet achter dergelijke vloeken, deze keer in de vorm van een zeer fragiele roos: als het Beest zijn ware liefde niet vindt vooraleer die verwelkt is, wordt de vloek onomkeerbaar.




Maar even terug naar Maurice, die op het kasteel gevangen wordt gezet. Belle volgt de sporen van zijn paard, en wanneer ze haar zieke vader in de kerker vindt, stelt ze in een wanhoopsdaad aan het Beest voor zijn plaats in te nemen. Het Beest stemt toe, met in het achterhoofd dat zij wel eens de laatste kans zou kunnen zijn om de vloek te verbreken. Zijn gedrag is er alleszins niet naar om het Belle in haar nieuwe ballingsoord naar haar zin te maken. Belle durft echter, waarschijnlijk als eerste ooit, de ongemanierde bullebak de les te lezen, wat langzaam maar zeker een drastische persoonlijkheidswissel bij het Beest terecht brengt. Maurice is intussen in het dorp verschenen, waar iedereen, Gaston op kop, hem voor gek verslijt als hij met zijn verhaal over het Beest komt aandraven. Gaston meent wel dat de oude man gek laten verklaren het ultieme pressiemiddel zou kunnen zijn om Belle alsnog tot een huwelijk te dwingen.

Disney pronkt bij elke nieuwe release van een 'classic' dat dit dé ultieme classic is, wat uiteraard niet kan, maar als er één opus uit het oeuvre van het House of the Mouse is die een perfecte synthese van maakt van tijdloosheid, aantrekkelijke karakters, bijblijvende liedjes en een flamboyante artistieke stijl waar alles perfect op zijn plaats past, moge het dan dit donkere sprookje Beauty And The Beast zijn. Het gracieuze kroonjuweel uit de schatkamer van Disney heeft niets aan fonkeling verloren, en krijgt met deze Diamond Edition een waardige hernieuwde release waaruit mag blijken dat het niet het technische hoogstandje is dat uiteindelijk het langst bijblijft, maar de vurige vertelling; de creatoren van Beauty And The Beast geven veel van de huidige generatie tekenfilmmakers het nakijken. Dus ja, ditmaal is het predikaat 'classic' niet overdreven.




Toen Beauty And The Beast in 1991 in de zalen verschen, werd ik zelf ook overtuigd van de artistieke kwaliteiten van de - ahum - "kinderfilms", en ben het genre door de jaren alsmaar meer gaan waarderen naarmate zowat alle filmstudio's onder impuls van dit vlaggenschip producties begonnen te ontwikkelen met een meer volwassen randje, bruggenhoofden tussen de clichés die gepaard gaan met de traditie van de avondvullende tekenfilm, en tegelijkertijd de verlangens van de liefhebber van modernere verhaalvertelling vervullend. Dat Belle, toch niet dadelijk het prototype van de damsel in distress, intussen de rangen van Cinderella en Snow White heeft vervoegd in de lijn van de roze en pijnlijk smaakloze merchandising, gericht op commercieel onmondige kleine meisjes, toont alleen maar aan dat het Disney soms pijnlijk respect mankeert voor de kwaliteitsproducten die ze in eigen huis geproduceerd hebben, waar ze beter spaarzamer mee zouden omspringen. Met het aantreden van een nieuwe ploeg regisseurs zoals Gary Trousdale en Kirk Wise, maar ook de hele Pixar-generatie animatoren, en vooral musici als Alan Menken sloeg de Disneystudio sinds The Little Mermaid een andere richting in, wat ze zelf bestempelden als "de renaissance van de tekenfilm", waarbij de aandacht evenredig zou verdeeld worden tussen de kleintjes en de volwassen meerwaardezoekers in het publiek. Beauty And The Beast werd in het pré-Pixartijdperk de toetssteen voor zowat alle animatiefilms die de tien jaren daarna zijn verschenen, en was de eerste animatiefilm die een Oscarnominatie voor beste film tout court op zak mocht steken (de tweede was, iets recenter, Up). De renaissance van de avondvullende tekenfilm had onder meer tot gevolg dat er tegenwoordig een volwaardige Oscar voor geanimeerde producties bestaat (die overigens niet zo heel spannend is want op het einde gaat Pixar altijd met de prijs lopen), waarmee de Academy impliciet erkende dat dit genre was uitgegroeid tot een volwassen industrie. Animatiefilms als deze kan je op meerdere manieren genieten, niet alleen als kindersprookje, maar nog meer als een quasi-Shakespeareaans drama, met alle klassieke elementen zoals liefde, haat, jaloezie, vriendschap, trouw, en zelfs een vleugje erotiek - Belle was zowat de eerste getekende vrouwelijke protagonist die er niet ronduit karikaturaal uitziet als een dom blondje of een vliegdekschip.




De film is met erg veel liefde gemaakt, en besteedt meer dan genoeg aandacht aan de uitwerking van de karakters. Belle is een sterk ego, kwetsbaar en onbevangen maar tegelijkertijd wereldwijs genoeg om voor haar rechten op te komen en het Beest op zijn plaats te zetten. Het personage kan de twee kanten uit, en de regisseurs zijn ervoor beducht om de fijne lijn tussen de twee karaktertrekken met het nodige gevoel voor evenwicht te brengen, zonder overdrijving naar één van beide kanten. Het tragische Beest is typisch lelijk van buiten maar onder de plooien huid zit uiteindelijk een gouden hart, maar pas nadat hij een lang proces van loutering heeft doorstaan, en door zijn beproeving en heeft geleerd zijn haat en zijn woede te kanaliseren, nadat (wie anders?) Belle zijn scherpe kantjes eraf heeft gevijld, en hij heeft leren omgaan met zijn eigen menselijke trekjes. Het maakt er de verhouding tussen de twee alleen maar complexer en minder stereotiep door. Het Beest staat daarentegen in lijnrecht contrast met Gaston, de afgelikte snoever waar alle vrouwen voor vallen, die een door en door rotkarakter heeft. Dat Gaston eigenlijk een verwerpelijk sujet is schijnt de blonde deernen uit het dorp niet te deren, want ze vallen ervoor als vliegen. Hetgeen van Gaston een interessante schurk maakt is dat hij duidelijk intelligenter is dan de Scars, de Ursula's en Shere Khans uit het Disneyverse. Ook hij wordt gedreven door iets waar hij zelf geen controle meer over heeft, noem het een soort van jaloezie naar het onbereikbare, waardoor hij gekke dingen doet, maar hij is nog niet helemaal verloren. Wanneer hij bijna van de kantelen van het kasteel valt, komt plots een zielige, hulpbehoevende zwakkeling naar boven, die dan weer transformeert in de op bloed beluste machtswellusteling eens hij de kans schoon ziet om voorgoed met Beast af te rekenen.




Op de honderden tot huishoudgerei omgetoverde personeelsleden konden de animatoren hun fantasie botvieren op de Franse hotelmeester Lumière, de stoïcijnse klok Cogsworth, de moederlijke theepot Mrs. Potts en de rest van het meubilair, wat maakt dat de film een visueel overweldigende rollercoaster ride is geworden. De film is echter meer dan de som van zijn bonte verzameling karakters. Naast de goedgeconcipieerde personages, de aanstekelijke liedjes en de zingende klokken en kandelaars is het hele lugubere kasteel van het Beest een gotisch meesterwerk dat sfeer uitademt. De ambachtelijke stijl waarmee de achtergronden minutieus en weloverwogen werden geschilderd, die toch nog altijd domineren op de gebruikte CG-elementen getuigen van de passie waarmee de stal artiesten van Disney in dit project geloofden om de studio weer op de rails te krijgen. Het huwelijk tussen de traditionele en computergestuurde animatie is geslaagd, en waar misschien de rechte lijntjes niet altijd even recht zijn, is dit euvel ondergeschikt aan het feit dat deze zo naadloos overgaan in de computergegenereerde beelden, dat het geheel uit één virtose pennentrek schijnt te komen. Bovendien werden ook nog eens voor het eerst state-of-the-art computeranimatietechnieken gebruikt in de fameuze balzaalscène, die de kijkers met verstomming deden slaan. Kortom, Beauty And The Beast werd naast het artistieke hoogtepunt van de Disneystudío's ook nog eens een commerciële voltreffer. De trend was gezet voor de komende jaren, en kwaliteitsfilms als Aladdin en The Lion King zouden volgen. Beauty And The Beast was alleszins één van de meest belangrijke exponenten van de vernieuwde wind die door de Disney-studio's waaide.




BEELD EN GELUID
De technische merites van deze Diamond Edition zijn heerlijk. De dvd-versie was op technisch vlak al niet slecht bedeeld, maar dat is blijkbaar geen belemmering om hier nog eens de extra mijl af te leggen. Het is onmogelijk om anders te spreken over de beeldtransfer van deze film die je makkelijk mag rekenen tot de beste animatiefilm op technisch gebied in de geschiedenis van Blu-ray, dan in superlatieven; zelfs de meest gestrenge criticus zal moeite hebben met imperfecties aan te duiden. Geen enkele fout of onduidelijkheid ontsiert deze perfecte transfer. Er zitten zeer genuanceerde details in deze transfer, zoals de weerspiegeling van Belle wanneer ze voorbij een raam wandelt, rijke textuur zoals de scène waarin ze de kolossale bibliotheek van het kasteel betreedt, en een puntgaaf schaduwdetail, wat we onder meer zien in de openingsscène, waarin Gaston van onder een afdak als ongenode gast zich komt bemoeien met Belles ochtendwandeling. Het is echter het magnifieke kleurenpalet dat absoluut de grootste indruk maakt: van het sobere grijs in de scène waarin we het Beest voor de eerste keer de vader van Belle de stuipen op het lijf zien jagen, tot en met de vibrante primaire kleuren die de briljante balzaalscène vullen. De kleinste nuanceverschillen, zoals de blos op Belles wangen wanneer ze tracht te ontsnappen aan de roedel wolven, zijn tastbaar; zelfs de imperfecties van de penseeltrekken van deze handgeschilderde prent zijn in al hun subtiliteit bewaard. De transfer is dus eigenlijk een eerbetoon aan het ambachtelijke werk van de animatoren. Tegenover de Platinum Edition is er wel wat veranderd: de kleuren zijn een klein beetje naar het donkere teruggetrokken, wat onder meer maakt dat de schaduwdetails iets scherper zijn, maar dat wordt opgevangen door de grotere nuance in zwartingen, en dat onder meer het gele kleed van Belle meer een gouden gloed krijgt.




Ook de geluidstrack kan zich met de beste in zijn genre meten. Deze immersieve en indrukwekkende DTS-HD MA 7.1-track heeft alles mee om deze musical, die toch tot het beste werk van Alan Menken en Howard Ashman moet gerekend worden, tot in de subtielste puntjes te ondersteunen. In nagenoeg elke scène met zang en dialoog door meerdere personages zijn de stemmen helder van elkaar onderscheidbaar, en komen bovenop de muziek de details zoals het geroezemoes in de roerige herberg, het gestamp en gebries van de woedende menigte of het geklink van zichzelf presenterend vaatwerk prachtig uit de verf. Zelfs aan precisiewerk van het geknetter van vlammen of de wind die zich door de kieren van het kasteel wurmt, is zodanig aandacht besteed dat je er in de geluidsbeleving niet omheen kan. De songs zijn ontwapenend effectief, en je voelt je zo een deel worden van de menigte die mee wil zingen!

EXTRA'S
Vreemd genoeg bevatten de beide Blu-raydisks ongeveer hetzelfde menu; als je een keuze maakt van een item dat op de andere schijf staat, komt Lumière je zeggen dat je van disk moet wisselen. De eerste disk bevat, net als de vorige release van de film, de drie welgekende cuts van de film via seamless branching naast elkaar: de originele bioscooprelease, de speciale editie met de extra Imax-scène erin, en de Work In Progress-versie, een versie waarbij sommige scènes nog werden vervangen door storyboards om de film toch al maar te kunnen schijnen op het New York Filmfestival van 1991. Er zijn echter een paar randbemerkingen bij te maken. Zelfs voor de theatrical cut zijn er een paar kleine correcties aangebracht, zoals het openingslogo, dat vervangen is door Disney's huidige watermerk, een fragmentje uit Steamboat Willie. In de Platinum Edition waren een paar van dergelijke details, zoals het audio-substitueren van een scène waarin het Beest niet meer uit zijn eigen woorden geraakt, een doorn in het oog van puristen; er is gedeeltelijk tegemoet gekomen aan deze kritiek, en qua theatrical cut zal dit nagenoeg het meest gelijkende item zijn dat ooit op de mensheid zal worden losgelaten. Het grootste verschil met de extended edition is de toevoeging van het muzikale nummer Human Again dat een eigen leven is gaan leiden sinds de bewerking van de film voor een Broadwaymusical, en voor de 2002 IMAX-rerelease van de film werd afgewerkt. In het nummer geven de tot huisraad getransformeerde personages het kasteel een opknapbeurt, wat tot gevolg heeft dat de scènes die er chonologisch na volgen, ook een beetje herwerkt zijn, en aangezien de versies met seamless branching aan elkaar hangen, er dus ten opzichte van de werkelijke theaterrelease onder meer kleine verbeteringen aan het interieur zijn aangebracht. De derde versie, de Work In Progess version, bevat nog een hoop onafgewerkte schetsen en animatics, zij het dat ten opzichte van de werkelijk in New York vertoonde versie een paar scènes naar een verder stadium zijn geëvolueerd, en de storyboardversie via een Picture in Picture-track naar een hoek van het scherm is gestuurd. Alhoewel het dus niet strikt de Work in Progess-versie is, geeft de presentatie toch een idee.




De vraag van één miljoen is echter of alle extra's van de 2-disk dvd-versie zijn overgedragen naar deze versie. Het antwoord hierop is spijtig genoeg negatief, maar toch is dit een overweldigend pakket aan bonusmateriaal, in de goede traditie waarin onder meer ook al Snow White And The Seven Dwarfs zich onderscheidde. In het audiocommentaar onderwerpen regisseur Gary Trousdale en Kirk Wise samen met producent Don Hahn en componist Alan Menken de film aan een grondig onderzoek, waarin ze enerzijds heel veel aandacht schenken aan de animatietechnieken die speciaal voor de film zijn ontwikkeld, maar anderzijds nooit in een technisch onverteerbare babbeltrack verzeilen. Met hetgeen er aan interessants over de film te vertellen was is het alleen spijtig dat het commentaar zich slechts tot één track beperkt, want een opsplitsing tussen inhoudelijk en technische aspecten zou het geheel een stuk minder complex maken dan het nu is. De audiocommentaartrack is overigens dezelfde als op de Platinum-versie. Disk 1 bevat vervolgens een documentaire "Composing Beauty And The Beast: A Musical Conversation With Alan Menken, Don Hahn, And Richard Kraft" (20 min.) waarin het trio vertelt over de manier waarop een verhaal wordt opgehangen aan de muzieknummers, en hoe de uitwerking daarvan van belang is. Menken zelf begeleidt de uitleg met piano. Vervolgens krijg je de mogelijkheid om de zogenaamde Purdum Reel te zien, een alternatieve openingsscène (18 min.) waarin onder meer een uit de finale versie geschrapte zuster van Belle, Clarice, figureert, en er gealludeerd wordt op Belles heksachtige moeder. Een tweede verwijderde scène "Belle in the Library" (8 min.) bevat een animatic waarin Belle in de bibliotheek van het kasteel enkele nieuwe personages ontmoet, zoals de boekenstandaard Oxford en de wereldbol Cambridge. De scène ontspint zich echter als een nogal saai mechanisme om tijd te rekken, waarin enkele goedkope boutades worden verkocht over de vreugde die het boekenlezen met zich meebrengt, en de film is zeker niet slechter geworden door deze passus er uit te laten. De featurette "Broadway Beginnings" (13 min.) is een eerder matte presentatie om de op de film gebaseerde musical te pluggen, en bevat naast de gebruikelijke peptalk geen inhoud van betekenis. Evenmin wordt er voorbijgegaan aan de traditie om een klassieke Disneysong te laten verkrachten door het would-be popsterretje van het moment. Ene Jordin Sparks mag in een muziekvideo (3 min.) het vonnis voltrekken en de titelsong van de film vermassacreren. Het is echt verontrustend dat dit soort strapatsen door de vingers wordt gezien, maar de niet zo fijne commerciekant van het moederbedrijf komt weer bovendrijven elke keer wanneer ze een popprinsesje met het allure van een dooie vis trachten te lanceren. Deze featurette is ongeveer het equivalent van in een fijne wijnwinkel met uitgelezen exclusiviteiten een glas antivriesmiddel geserveerd te krijgen.




Het is een beetje moeilijk om op de zeer uitgebreide documentaire "Beyond Beauty: The Untold Stories Behind The Making Of Beauty And The Beast" een tijdsduur te plakken. De hoofddocumentaire is een aaneenschakeling van kleinere stukjes, die je ook in een apart menu kan selecteren, maar in zowat alle featurettes verschijnt er occasioneel een venstertje onderaan het scherm, telkens je een iets uitgebreidere uitleg over een bepaald onderwerp wenst. Het nieuwe stukje documentaire wordt dan naadloos in de hoofddocumentaire ingepast. De manier waarop deze stukjes meestal zonder abrupte overgangen in elkaar voortvloeien, verdient alleszins bewondering; als puntje van kritiek zou je kunnen opwerpen dat de mogelijkheid om de subdocumentaires op te roepen redelijk kort op het scherm blijft, en als je twee seconden met je ogen knippert, is er mogelijk iets gepasseerd. De feature heeft wel als nadeel dat het technisch niet mogelijk is om snel vooruit of terug te spoelen, en er ontbreekt ook een optie om by default alles te bekijken. Een indexfunctie houdt de historiek bij welke stukjes je al gezien hebt en welke nog niet. Alles bij elkaar zal het geheel een drietal uur duren. De documentaires zijn verdeeld in zes acts, volgens de verschillende fases van de productie. In de eerste act, Beyond Beauty - The Untold Stories Behind The Making Of Beauty And The Beast (7 min.) krijgen we eerst een korte uitleg hoe de disk precies werkt, gevolgd door een inleiding Disney: A Fairy Tale (8 min.), waarin het historisch kader wordt geschetst binnen hetwelk Disney een traditie van sprookjesvertellen tracht te onderhouden. Om ineens de stier bij de horens te vatten bevat de sectie vier stokoude cartoons uit 1922, Puss In Boots (11 min.), Little Red Riding Hood (6 min.), Cinderella (7 min.) en The Four Musicians Of Bremen (8 min.). Alhoewel het redelijk vervelende en repetitieve cartoons zijn, zijn ze vanuit filmhistorisch oogpunt nogal redelijk belangrijk; al was het alleen maar om te duiden dat Disney nogal vrij omspringt met de gegevens van klassieke sprookjes. Wanneer we in Little Red Riding Hood zien hoe Roodkapje een hond en een vliegtuig heeft, dringt de vraag zich op welke soort van geestverruimende middelen in de jaren '20 in de tekenfilmstudio's in gebruik waren, maar het antwoord op deze vraag kan alleszins niet gezond zijn. De tweede act heet Struggling With The Beast (9 min.), en daarin krijgen we in de subdocumentaire Full Circle To Broadway (10 min.) onder meer te zien hoe Menken en Ashman ironisch genoeg bij de aanvang van hun carrière op Broadway de deur tegen hun neus kregen. Daarna volgt opnieuw de alternatieve opening The Purdum Reel (19 min.), en het is een beetje gek dat deze dus op de beide discs herhaald staat, Act drie, Something There (15 min.) bevat voornamelijk bijdragen over de muzikale nummers. Ever A Surprise: A Portrait Of Howard Ashman (13 min.) is een eerbetoon aan de op 40-jarige leeftijd aan aids gestorven toneelschrijver, die in de laatste fase van zijn leven samen met Alan Menken aan Beauty And The Beast en Aladdin werkte, maar bij leven eigenlijk niet de erkenning heeft gekregen die hij verdiende. Hierna volgen drie verwijderde scènes: een alternatieve versie van Be Our Guest (4 min.), niet gezongen voor Belle maar voor haar vader, een herhaling van de op de eerste disk reeds uitgebreid verslagen Belle In The Library (9 min.) en een iets langere versie van de in de extended edition opgenomen Human Again (8 min.) In een bijdrage Frame By Frame zien we acteur Richard White (Gaston) aan het werk in het openingsnummer van de film.




De vierde act, Casting A Spell (6 min.) dient vooral als platform van enkele beeld-en videogalerijen. De twee beeldgalerijen Storyboard Art en Character Design bevatten samen een honderdtal tekeningen, de Character Development Video Gallery bevat acht korte documentaires waarin de hoofdanimatoren hun ideeën toelichten. We krijgen achtereenvolgens Beast (4 min.), Cogsworth (3 min.), Lumiere (3 min.), Gaston (3 min.) en Mrs. Potts (2 min.) die tegen het licht worden gehouden, en iets algemenere bijdragen New Digital Horizons (4 min.) over het CAPS-animatiesysteem, Will Vs. Nik (3 min.) over de humorrijke interactie tussen de artiesten die Cogsworth en Lumière animeren, en Acting As A Team: Bringing Belle And The Beast To Life (7 min.) waarin hoofdacteurs Robby Benson en Paige O'Hara op hun samenwerking terugkijken. Een tweede videogallerij bevat nog een paar cartoons uit de oude doos van Disney: China Shop (9 min.) uit 1934 en Music Land (10 min.) uit 1935. Ter illustratie waar de animatoren de inspiratie vandaan halen om levenloze objecten tot personages om te toveren zit er nog een fragment uit Alice In Wonderland (2 min.) bij. De vijfde act, A Fairy-Tale Ending (12 min.) biedt in de featurette Frame By Frame: A Thumbnail Sketch Of The History Of Animation (14 min.) een algemeen overzicht over de historiek van de animatie, en bevat nog twee gallerijen, Visual Development en Backgrounds met niet-karaktergerelateerd tekenwerk. De afsluitende zesde act, Classic Beauty (4 min.) vat nog eens in grote lijnen de sterktes van de animatiefilm samen. Intussen zijn we enkele uren verder en hebben we amper materiaal gezien dat reeds op de Platinum-versie stond.

En dan is het nog lang niet ten einde. Een Disneydvd is niet compleet zonder een zoekspelletje. Enchanted Musical Challenge: A Disney Quest Game is een redelijk verstopspelletje waarin je objecten en personages in het beeld verstopt zitten. Het spelletje kan met maximaal 4 spelers gespeeld worden, en bevat redelijk wat indrukwekkende animatie, maar gaat snel vervelen. Dan volgt een hele resem aan gerecycleerd bonusmateriaal van de vorige release, niet langer in high definition, maar dat mag de pret niet drukken. De documentaire The Story Behind the Story (26 min.) is een overzicht van een zevental achtergrondverhalen van bekende Disneyfilms, die aan elkaar gepraat worden door verschillende van de voice actors: we krijgen achtereenvolgens Paige O'Hara (Cinderella), James Earl Jones (The Lion King), David Ogden Stiers (Pocahontas), Robby Benson (Jungle Book), Jodi Benson (Sleeping Beauty), Ming-Na (Mulan) en Angela Lansbury (The Hunchback Of Notre Dame) voor de camera. De titelsong werd in '91 de hitparade in gezongen door de helaas maar al te beruchte Celine Dion en de in de vergetelheid geraakte Peabo Bryson, en de muziekvideo (5 min.) bevat onder meer wat conceptuele schetsen van de film. Don Hahn presenteert vervolgens een Early Presentation Reel (3 min.) die diende om de financiers van Disney te overtuigen van geld in het project te stoppen. Het repeteren van de alternatieve versie van Be Our Guest (5 min.) is wat overbodig, vermits deze bijdrage reeds in de Beyond Beauty-documentaire zit. In Alternative Score: The Transformation (2 min.) vertelt Alan Menken dat hij voor de grootse slotscène een streep alternatieve muziek achter de hand hield. De verwijderde scène Human Again (7 min.) wordt vervolgens voor de derde keer uit de kast gehaald, wat toch wat overkill is, zij het dat er ditmaal een andere introductie aangeplakt is. Animation Tests, Roughs & Clean Ups (5 min.) bevat een paar scènes in conceptuele stadia, The Transformation: Pencil Version (5 min.) nog eens een aparte potlooduitwerking van de finale, en de bal wordt iets te melig in A Transformation: Glen Keane (3 min.), waarin de hoofdanimator van Beast een parallel wil trekken tussen deze scène en het christelijk geloof. De Camera Move Test(2 min.) bevat archiefbeelden van een gedateerd computerprogramma waarin de camerastandpunten worden uitgerekend, en de disk wordt in waardigheid afgesloten met 2 trailers en 4 TV-spots, met de originele trailer, de trailer voor de IMAX-heruitgave en vier televisiespotjes met een eerder bescheiden technische kwaliteit. Rest ons nog te zeggen dat er nog een BD Live-optie aanwezig is, waarin onder meer een spelletje is opgenomen, Bonjour, Who Is This, dat exclusief voor de Amerikaanse telefoonmarkt is ontworpen, en dat waarschijnlijk enkel als gevolg heeft dat u een nare verrassing wacht bij de afrekening van uw telecomoperator.




Om te besluiten wil ik toch even een overzichtje geven van de extra's die op de Platinum Edition terug te vinden waren, en hier niet meer. Cogsworth And Lumiere's Library en Mrs. Potts' Making Of Beauty And The Beast zijn niet meer terug te vinden, maar de aanwezigheid van de Beyond Beauty-documentaire maakt dit verschil ruimschoots weer goed. Drie spelletjes Maurice's Workshop Game, Chip's Musical Challenge Game en Mrs. Potts' Personality Profile Game zijn weg, maar ik hoor persoonlijk niemand treuren. Op enkele van de beeldgallerijen was op de vorige versie een audiocommentaar te vinden, en dat is hier wel een gemis, net als de afwezigheid van een 3 gallerijen met publiciteit, bijdragen over de Broadway-musical en over de kostuums daarvan. Ook de featurette Disney's Animation Magic is verdwenen, net als de muziekvideo van Jump5, een popgroepje dat terug in de vergetelheid is verzeild waar ze thuishoren. De promotionele trailers zijn uiteraard gedateerd en vervangen door andere. Alhoewel geen van deze genoemde materialen essentieel gemis zijn, ga ik toch voor de extra's een half punt aftrekken, omdat deze makkelijk de plaats hadden kunnen innemen van sommige andere stukken bonusmateriaal die zonder goede reden twee- en driemaal herhaald worden.

Er zitten in de menuschermen nog een paar geintjes. Zo wordt elke keer at random een andere documentaire "aanbevolen", iets wat we op de disk van Toy Story 3 ook al hebben gemerkt, en er zit een screensaver ingebouwd in de menu's. Ook zit er een optie Disney's FastPlay op de schermen, die niet echt veel beter werkt dan de standaardnavigatie.

CONCLUSIE
Zelfs naar de hoge standaarden die Disney zichzelf oplegt in hun prestigieuze Diamond Edition-reeks is deze Beauty And The Beast zowel inhoudelijk als vormelijk een uitgave waar je moeilijk kan naast kijken. Een paar vreemde hiaten in het bonusmateriaal verhinderen nét met een neuslengte dat deze disk op alle vlakken een perfecte score krijgt.