FILM 
In de jaren 80 zou niemand het hebben geloofd, Nicolas Cage wellicht nog het minst van allemaal, maar vandaag is het neefje van Francis Ford Coppola nog amper in staat om zelfs de B-filmliefhebber te charmeren. Net als Robert De Niro behoort Cage nog steeds tot de beste acteurs op deze planeet, alleen maken beide heren ongelukkige keuzes die de doorsnee filmfan keer op keer doen huiveren. Met Tokarev (ook bekend als Rage) is het al even erg gesteld: fatsoenlijke vertolkingen in een ondermaatse film.

Op zijn vijftigste is Paul Maguire (Nicolas Cage) een alom gerespecteerde zakenman. Niemand uit zijn dorpje weet dat hij een verleden als crimineel achter de rug heeft. Alles verandert als zijn dochter op een brutale wijze wordt omgebracht. Het wapen waarmee de moord is gepleegd is een tokarev (een Russisch pistool). Dat is blijkbaar voor Paul een voldoende aanwijzing om meteen de lokale Russen te beschuldigen. Inderdaad, tegenwoordig zijn het altijd de Russen! In ieder geval voor Paul een ideaal excuus om het maatpak in te ruilen voor zijn lederen jacket en al wie Russisch spreekt weg te maaien. Tussen dat vele knokgeweld loopt er ook nog een sheriff (Danny Glover) rond die vindt dat boeven achterna zitten de taak van de politie is, maar voor de rest is zijn rol of betekenis onbeduidend.

Behalve het feit dat hij beter eerst het scenario had gelezen, kun je Cage maar weinig verwijten. Hij doet wat hij moet doen en je kan zelfs stellen dat hij terug is, ofschoon hij nooit de ster van weleer zal worden. Erger is het met het script gesteld dat ergens tussen Death Wish en Taken zweeft. Gooi zo’n onzin in de handen van Luc Besson en de kans is groot dat de Fransman met een behoorlijk actievehikel op de proppen komt. Paco Cabezas is van een ander kaliber en vindt het bijv. nodig om de gevechtscènes op een zenuwachtige manier te verfilmen waardoor alle spanning (mocht die al bestaan) teniet wordt gedaan. Wel was de regisseur zo slim om het verhaal een leuke plotwending te geven, maar ondertussen is het kalf (net zoals de naam Cage) al lang verdronken!

BEELD EN GELUID
Bij ons zijn de releases van Anchor Bay zo goed als onbekend, maar in Engeland is dit label geliefd bij liefhebbers van recente B-films. De kleuren op deze Blu-ray zijn uiterst verzorgd, op een paar scènes na zijn alle details mooi zichtbaar en alles is scherp omlijnd. Van onzuiverheden is er geen sprake. De film bestaat hoofdzakelijk uit dialogen en talloze geweerknallen die de speakers het nodige leven inblazen. De DTS-HD 5.1-track vangt dit accuraat op. Let wel op dat deze release niet is ondertiteld, dus het is niet altijd zo eenvoudig om het gemompel van Nicolas Cage te begrijpen.

EXTRA'S
Er staan geen extra's op dit schijfje.

CONCLUSIE
Ook al is Nicolas Cage verre van slecht (we schrijven ook niet subliem!) is hij met Tokarev wederom in een film beland die amper de videotheekbezoeker zal weten te bekoren. De volgende keer toch het scenario lezen, Cage, ook al twijfelen we eraan dat je in de toekomst nog veel kansen zult krijgen!