FILM
He says welcome to the freakin' Guardians of the Galaxy. Only he didn't use "freakin'" - Rocket Raccoon

Nadat de Guardians of the Galaxy in de eerste film het unversum hebben gered van de ondergang, zijn ze beroemd geworden en bieden ze - uiteraard tegen betaling - hun diensten aan om te strijden tegen het kwaad. Zo zijn ze door de Sovereign, een hautain ruimtevolk, ingehuurd om hun kostbare batterijen te beschermen tegen een interdimensionaal ruimtewezen. Terwijl Peter "Star-Lord" Quill (Chris Pratt), Gamora (Zoe Saldana), Drax (Dave Bautista) en Rocket (Bradley Cooper) het wezen partij geven, doet baby Groot (Vin Diesel), die in de vorige film vernietigd was, maar als plant weer uit een stekje is gegroeid, een dansje. Nadat ze het monster verslagen hebben, eisen ze hun betaling op bij de Sovereign, in de vorm van Gamora's kwaadaardige zus Nebula (Karen Gillan), die ze willen overdragen aan de autoriteiten. Zoals gewoonlijk heeft Rocket echter weer te lange vingers, en wanneer de volledige vloot van de Sovereign Galaga-gewijs achter de Guardians aankomt, blijkt die daarvoor een goeie reden te hebben, want Rocket is met hun kostbare batterijen aan de haal.

 

Vooraleer ze uit de lucht geblazen worden, worden ze echter gered door een kerel die vanop zijn ruimteschip de hele Sovereign met één gebaar aan gort kan schieten. De man stelt zich voor als Ego (Kurt Russell), en hij is een Celestial, een soort halfgod annex levende planeet die zich in elke denkbare vorm kan manifesteren. Belangrijker is echter dat Ego de lang verdwenen vader van Peter blijkt te zijn, en hij is bereid om zijn erfenis met zijn verloren zoon te delen. Terwijl Peter, Gamora en Drax Ego's planeet verkennen, blijven Rocket en Groot achter om hun ruimteschip te repareren. Ze worden echter al snel overvallen door de Reavers onder leiding van Yondu (Michael Rooker), die door Ayesha (Elizabeth Debicki), de hogepriesteres van de Sovereign, is ingehuurd om de belediging van haar volk door de Guardians betaald te zetten. Yondu krijgt echter af te rekenen met muiterij in zijn eigen rangen, waarbij de muiter met de lieflijke naam Taserface (Chris Sullivan) het gezag over de Reavers wil overnemen. Op Ego's planeet is intussen ook niet alles peis en vree: Ego onthult zijn ware aard aan Peter, en die is op zijn zachtst gezegd controversieel. Peter probeert intussen iets te doen aan zijn onuitgesproken gevoelens voor Gamora, maar zeker met een treiterkop als Drax in de buurt valt dat hem niet makkelijk.

 

De eerste Guardians Of The Galaxy-film gaf ik op deze site met gemak een 10/10, en de sequel moet daar zeker niet voor onderdoen. Om het kort samen te vatten: Guardians Of The Galaxy vol. 2 heeft het állemaal: humor, ernst, geekiness, visuals, actie... Toen de trailer voor de film opdook en de wereld kennismaakte met baby Groot die het moeilijk heeft om de knopjes uit elkaar te houden, werd deze al dadelijk een cultfenomeen, nog vooraleer iemand de film zelf gezien had. Baby Groot is exemplarisch voor de goede karakteruitwerking van de personages, die onmiddellijk bij de kijker grote sympathie opwekken. Regisseur James Gunn kreeg na het succes van de eerste film zowat carte blanche om te doen waar hij zin in had, en hij weet perfect wat hij zijn publiek moet geven om het te plezieren. De van de geestige oneliners aan elkaar hangende film staat bol van geeky cameo's, zoals Sylvester Stallone (gecrediteerd) en Jeff Goldblum (ongecrediteerd), de onvermijdelijke Stan Lee-verschijning en uiteraard zien we ook een glimp van Howard the Duck; om te zien wanneer er een wezen uit een andere dimensie komt springen, gebruikt Peter Quill een aftandse spelletjescomputer uit de jaren 80, en uiteraard zorgt de cheesy soundtrack van de Awesome Mix Tape voor de nodige hilariteit. Welke andere film kan anders de grootste exponent van culturele wansmaak, David Hasselhoff, in de film incorporeren en daarmee geloofwaardig wegkomen?

 

Toch is Guardians Of The Galaxy vol. 2 een film die de juiste vragen op het juiste moment stelt. Zoals: is het kunnen koesteren van een familie per se aangeboren, geforceerd door bloedrelaties, of kan een familie ook iets zijn dat de hele tijd reeds bij je was vooraleer je naar je natuurlijke familie begon te verlangen? Zelfs al ziet die familie eruit als een kolerieke wasbeer, een groene Smurfin, een boomwezentje met een beperkt vocabularium en een cynische dikzak met een huid als een pas uitgebarsten vulkaan? Of zelfs als een blauwe menseneter? Guardians Of The Galaxy vol. 2 beantwoordt veel van de vragen die na het eerste deel waren blijven sluimeren, maar zet de franchise daarmee allerminst op een dood spoor. De afkomst van Peter Quill wordt in de eerste tien minuten al geopenbaard, maar dat blijkt niét het voornaamste ijkpunt in zijn leven te zijn waar Star-Lord op zit te wachten - en bovendien is Kurt Russell onnavolgbaar als de hypocriete tweezak Ego. De nieuwe aanvullingen in de cast, zoals Pom Klementieff als de telepatische half-mens, half-insect Mantis, zijn mooie aanvullingen op de sowieso al quirky cast, en passen onmiddellijk in de buitengewone setting. Het is dan ook bijzonder moeilijk om niet in superlatieven te spreken: binnen de Marvel-stal heeft de Guardians Of The Galaxy-franchise een straatlengte voorsprong op de rest.

 

BEELD EN GELUID
De fleurige planeet die Ego voor zichzelf heeft gebouwd, komt in HD schitterend tot haar recht. De textuur is rijk en gedetailleerd, zoals Drax' huid of Rockets pels, het beeld is kleurrijk en de kleuren zijn vibrant en helder, en de zwarttinten van de oneindige ruimte zien er welgeprononceerd uit. Nergens zijn er imperfecties waar te nemen. De DTS-HD MA 7.1-track is goed gedefinieerd en al even goed uitgebalanceerd, de actiescènes zijn krachtig met als hoogtepunt die waarin Gamora en haar zus elkaar partij geven, en de muziek van de Awesome Mix Tape 2 swingt als een tiet, met als hoogtepunt The Chain van Fleetwood Mac. Enige puntje van kritiek, voor wie het mocht aanbelangen, is dat Disney de 4K-versie niet heeft voorzien van Nederlandse ondertitels. Wij zijn blijkbaar weer eens een ontwikkelingsland in hun ogen.

 

EXTRA'S
Het begint spijtig genoeg een gewoonte te worden: waar Disney eertijds fantastische bonussecties maakte, zijn ze nu het kneusje van de klas, alhoewel het natuurlijk ook nóg minder had kunnen zijn. De film opent met een in alle bescheidenheid getitelde Visionary Intro (1:39) door regisseur James Gunn, die tevens een engagerend audiocommentaar voor zijn rekening neemt De vierdelige documentaire "Bonus Round: The Making of Guardians of the Galaxy Vol. 2" bevat In the Director's Chair with James Gunn (8:36), waarin de regisseur, nog dronken van het succes van de eerste film, zijn ideeën uiteenzet voor de tweede film en in het algemeen zijn enthousiasme voor de Guardians uitstraalt als een supernova. Reunion Tour: The Music of Guardians of the Galaxy Vol. 2 (7:37) verslaat het gebruik van de muziek uit de late seventies en vroege eighties voor deze film, en de cruciale betekenis in de plot daarvan, Living Planets and Talking Trees: The Visual Effects of Vol. 2 (10:44) toont ons de realisatie van de speciale effecten, en in Showtime: The Cast of Vol. 2 (10:41) wordt op een drafje de cast in de schijnwerpers gezet. Daarnaast krijgen we een videoclip "Guardians Inferno" (3:35) van The Sneepers met als speciale gast the one and only David Hasselhoff zelve. De gag reel (3:41) is niet zo grappig als de film zelf, maar de vier verwijderde scènes (5:04) zijn wel aardig. De disk opent overigens gewoontegetrouw met een cross-promotionele trailer voor de volgende film in het Marvel Cinematic Universe, Thor: Ragnarok.

 

CONCLUSIE
I am Groot.