FILM 
Sinds het verschrikkelijk degoutant overgewaardeerde Intouchables is Omar Sy één van Frankrijks meest populaire acteurs geworden. Een populariteit die zo groot is dat men hem rolletjes heeft toegedeeld in blockbusters als X-Men: Days Of Future Past of Jurassic World. Het waarom daarvan hebben we nooit goed begrepen, want Sy speelt eigenlijk keer op keer hetzelfde typetje. Op autopiloot acteren wat je als kijker veel te vlug doorhebt en al snel begint te vervelen. Wel de ideale keuze voor wat men een feelgoodtitel is gaan noemen. Een wansmakelijke benaming en dito genre waar Intouchables ook deels verantwoordelijk voor is. En nu is er Belleville Cop een Amerikaans-Franse productie die compleet flopte en waarbij vreemd genoeg Luiz Guzman de reddende factor is. De maker van deze ongein is de Algerijnse Rachid Bouchareb die in zijn beginjaren vooral populair was bij filmcritici. In 1995 had hij met Poussières De Vie een Oscarnominatie voor Beste Buitenlandse Film op zak en ook bijv. zijn oorlogsfilm Indigènes met Jamel Debbouze en Samy Naceri uit de Taxi-reeks kon de critici in Cannes bekoren. Het zou ons ten sterkste verbazen moest er ook maar één filmjournalist lieve woordjes in petto hebben voor deze buddy cop movie. Een film die trouwens de laatste is uit wat hij zelf zijn Amerika-trilogie noemt en waarin hij de Verenigde Staten met de Arabische wereld wil samenbrengen. De eerste was Just Like A Woman met Sienna Miller en Golshifteh Farahani die alleen maar het tv-scherm haalde en als tweede was er Two Men In Town uit 2014 met Forest Whitaker, Harvey Keitel en alweer die Luis Guzmán. Twee drama’s dus, en nu wat kolder om het boeltje mee af te sluiten en il faut le faire, maar als je de Arabische wereld niet begrijpt dan is het wel door dit soort films die alle denkbare clichés op een hoopje gooien zodat je dat ene stereotiepe beeld krijgt dat je aanvankelijk uit de wereld wil.

Het verhaal zelf is zo oud als de straat en werd al tot vervelens toe, van Beverly Hills Cop tot Rush Hour, gebruikt. Twee flikken die elkaar niet kunnen uitstaan en na 90 minuten de beste vriendjes worden. Niets op tegen, alleen is er geen enkele scène met Omar Sy die grappig is. Die met Guzman zijn dat  dan weer wel, hoewel hij niet meer doet dan de idiote flik spelen. Het is een rol die Guzman (vroeger toch te zien in betere films als Magnolia, Carlito’s Way of Traffic) meer en meer op zich neemt. Getuige Padre: het recente misbaksel met Tim Roth en Nick Nolte. Sebastian Bouchard (Omar Sy), Baaba voor de vrienden, is een politie-agent in Belleville. De politie is je vriend, zeg maar, en onze Baaba wordt door de hele wijk op handen gedragen, want als er ergens een zakkenroller actief is dan heeft onze Baaba het gezien. Op een dag wordt één van zijn collega’s omgelegd door een lid van een bende die in Miami actief is. Baaba wordt samen met zijn hippe moeder naar het zonnige Miami gestuurd om de boeven in de boeien te krijgen. Hij krijgt daarbij de hulp van de lokale flik Garcia (Guzman), maar die is verre van tevreden met de komst.

Flikken in Miami, helaas gaat het niet om de capriolen van Tubbs en Crockett . Het scenario doet denken aan een zeer foute 80’s-film en het is eigenlijk onvoorstelbaar hoe men anno 2019 mensen heeft gevonden die hier geld willen in pompen.  Nu goed, het zijn dit soort gags (een flik die de trap niet op kan of door sulligheid het zwembad in struikelt) die de komedie nog enigzins genietbaar maken. Het zijn ook de sènes met Guzman, want die met Sy zijn gewoonweg tenenkrullend slecht. Op het einde van de film krijg je nog wat actie in Afrika te zien die je het best kan catalogeren als een soort Rambo van de Aldi. Belleville Cop heeft zijn geestige ogenblikken en het zijn die momenten die van deze 100 minuten geen eeuwigheid maken. 

BEELD EN GELUID
Van deze film bestaat er in België geen blu-ray, wat wel opmerkelijk is als je weet dat de populariteit van Omar Sy in het Franstalige landsgedeelte enorm is. Een dvd dus maar, en hoewel we de exotische landschappen van het zonnige Miami met plezier op een blauw schijfje hadden willen bewonderen, valt de kwaliteit van deze dvd behoorlijk goed mee. Een zeer kleurrijke film (vaak zelfs de sterren van Belville Cop) en geen enkel mankement. De audio is een 5.1 Dolby Digital-geluidsband. Eventjes hadden we gehoopt op Jan Hammer, maar muzikaal moet je het stellen met Cubaanse troep.

EXTRA'S
Op deze dvd staan geen extra’s, maar dat is niet erg. Wie zit te wachten op bonusmateriaal van middelmatige komedies? Zeg het ons!

CONCLUSIE
Belleville Cop is het zoveelste Omar Sy-vehikel dat alleen maar over de gracht geraakt door de dwaze fratsen van Guzman.