FILM
"She can see the killer's face. She knows the victim's name. The only thing she doesn't know ... is when the murder will take place." (Affiche Black Rainbow)

Wie nooit het genot van de videotheken heeft meegemaakt zal wellicht in de jaren '80 nooit Black Rainbow van Mike Hodges heen gezien. De film kreeg wel goede recensies, maar raakte in geen tijd in de vergetelheid en dit vanwege distributieproblemen. Het probleem was dat Palace Pictures (de Britse distributeur van de film) net op het moment van de release failliet ging, waardoor men de film na de première uit de bioscoop haalde om hem door te verkopen aan een videodistributeur, zodat men er toch nog iets kon aan verdienen. En of het allemaal nog niet erg genoeg was, waren er ook in Amerika problemen. Daar was Miramax de distributeur en ook die zaten diep in de financiële problemen, waardoor men niet eens de moeite nam om Black Window een bioscooprelease te gunnen. Het enige land waar de film in de cinema vertoond, was Japan, waar de film het zelfs betrekkelijk goed deed.

De reden waarom de film een revival heeft gekend in cultmiddens is natuurlijk de Arrow-release, maar ook de naam van de regisseur: Mike Hodges. Een Engelse filmregisseur wiens naam eeuwig zal verbonden blijven met Flash Gordon uit 1980, maar ook met de twee Michael Caine-classics Pulp en Get Carter. Hij schreef ook scripts voor de sequel Damien: Omen II en ook de bedenker van de Mel Smith-film Morons From Outer Space. Dit maar om te zeggen, dat de man achter de camera wist waarmee hij bezig was.

Mike Hodges is niet meteen een man met een hoopvolle visie op de wereld. In één van de interviews die je op de extra's vindt, zegt hij zonder blikken of blozen dat de wereld toch al lang naar de vaantjes is, en dat ecologische aspect vind je ook in Black Rainbow terug (een fabriek die vervuilt), maar het is niet meer dan de achtergrond. De film is tevens een soort van aanklacht tegen fundamentalistische predikers, en vaak wordt gezegd dat Black Rainbow een vervolg is op W.G.O.D. dat Hodges in 1985 voor HBO maakte. Toen Hodges met dit concept afkwam, had hij meteen de steun van John Quested van Goldcrest Films, die een film wilde die in de lijn lag van Elmer Gantry met Burt Lancaster uit 1960 die toont wat voor stommigheden profeten wel kunnen veroorzaken.

Rosanna Arquette speelt de rol van een helderziende Martha, die samen met haar alcoholische vader Walter (Jason Robards) in kleine dorpjes shows organiseert waar het publiek contact kan leggen met overleden familieleden. Voor haar vader is het niet meer dan een goed gevonden truc om geld te vergaren, maar alles krijgt een wrange kant als ze de moord voorspelt op een klokkenluider die de wanpraktijken van een fabriek wil onthullen. De lokale journalist Gary Wallace (Tom Hulce) die nadien deze moord onderzoekt, komt te weten dat Martha alles in visioenen zag.

Het grote probleem bleek de geschikte actrice te vinden, maar daar kwam grote verandering in toen Martin Scorsese Rosanna Arquette overtuigde om de rol te spelen. Scorsese kende haar natuurlijk van zijn eigen After Hours, maar de carrière van de in feite toen nog onbekende Rosanna Arquette zat wat in het slop. Ze had wel een rol in de actiefilm 8 Million Ways To Die, maar moest zich tevreden stellen met het spelen in de videoclip Liberian Girl van Michael Jackson. Rosanna Arquette had een cinemahit nodig. Die kwam er ook niet met Black Rainbow. Maar hoe kon ze het weten. Rosanna Arquette ging meteen in de leer bij een echte paranormaal begaafde en samen met haar eigen acteercoach bereidde ze zich voor op de rol, maar Mike Hodges ging meteen in de clinch met Arquette, die vond dat ze het allemaal meer ingetogen moest doen. Het duurde jaren vooraleer Arquette toegaf dat de 'meer Engelse' aanpak van Hodges beter werkt dan hoe zij het zag. Feit is wel dat Arquette een puike prestatie aflevert, net als Jason Robards. Deze Amerikaanse veteraan kent iedereen van titels als Tora! Tora! Tora!, Pat Garrett And Billy The Kid en All the President's Men. Ook Tom Hulce is te zien in deze vergeten film. Een acteur die steeds moest opboksen tegen zijn typetje uit Amadeus en daar nooit heeft tegen gewonnen.

Black Rainbow is zeker geen perfecte film. Eentje die lekker wegkijkt en één met een zeer bizar einde. Het is zelfs zo dat je merkt dat bepaalde ideeën niet genoeg zijn uitgewerkt, maar een zeer leuke titel die op het kapsel van Hulce na behoorlijk de tand des tijds heeft overleeft.

BEELD EN GELUID
Black Rainbow werd gerestaureerd door Arrow Films en wordt gepresenteerd in de oorspronkelijke beeldverhouding van 1.85: 1. Het originele 35 mm camera-negatief werd gescand in 4K-resolutie met een kleurcorrectie die werd goedgekeurd door regisseur Mike Hodges. Deze transfer heeft fijn uitgewerkte detailniveaus met heldere kleuren, ook al zijn er een paar scenes waarin dat minder het geval is, maar toch fijn dat we dit soort oude VHS-titels op zo'n manier kunnen zien. De geluidsband is een DTS-HD Master Audio 5.1 die voorzien is van Engelse ondertitels. Alles is netjes verzorgd, maar echt veel effecten zijn er niet. De soundtrack bestaat hoofdzakelijk uit gospelmuziek.

EXTRA'S
De meest interessante bonus vind je in het boekje dat vol weetjes staat over de film en hoe die tot stand is gekomen. De film bevat twee audiocommentaren (eentje met Kat Ellinger en Samm Deighan, en een ander met regisseur Mike Hodges). In Message in a Bottle: The Making of Black Rainbow krijg je via een collage interviews te horen hoe deze film tot stand is gekomen. Men heeft ook nog een heleboel dingen uit de oude doos gevonden. Zo zijn er drie korte interviews (en dat gaat dan over 2 minuten) met Jason Robards, Rosanna Arquette en Tom Hulce. Naast een trailer zijn er ook vier oude featurettes (allen in 1080p) op deze disk te vinden. 8 Minutes zijn (tja) 8 minuten interviews en scènes, in Disasters gaat men 2 minuten dieper in op het ecologische aspect, in diezelfde tijdspanne probeert men je ook in Seeing the Future iets te vertellen over Martha's gave als helderziende. Het meest interessante van de vier is het 20 minuten durende Behind the Rainbow dat ook hier uit een resem gesprekken bestaat.

CONCLUSIE
Black Rainbow is een titel die maar weinig mensen kennen. Alles heeft te maken met het feit dat deze release op Japan na nooit de cinema heeft gezien en dat het een titel was die mensen uit de videotheek mee naar huis namen als ze geen andere titel meer in gedachten hadden. Door de Arrow-release kent de film een nieuw leven en hoewel de film verre van perfect is, toch een titel die de moeite waard is.