CONCERT
Vroeger lachten wij Belgen altijd met alle muziek die uit Nederland kwam (André Van Duin, de Zangeres Zonder Naam en andere troep), maar sinds wij Belgen als best verkopende muziek-exportprodukt moeten uitpakken met kleuterpop zoals K3, afschuwelijke namaakmuziek zoals de M-Kids, en seniel wordende Studio-100 medewerkers, die zich verkleden als Kabouter Plopperdeplopperde-fucking-plop en daarbij op de maten van een housedeuntje op geregelde tijdstippen de flappen van hun muts omhoog laten vliegen, hebben de Nederlanders meer reden om met ons te lachen dan omgekeerd. En alhoewel er uit Nederland al eens occasioneel een slijmbal genre Marco Borsato richting onze hitlijsten wordt gekatapulteerd, krijgen tal van beginnende, energieke, getalenteerde jonge groepjes ook hun kans om door te stromen naar het grote publiek. Het begon enkele jaren geleden al met hardcore-rockster Anouk, gevolgd door countryzangeres Ilse Delange, en vervolgens het Friese popduo Twarres... en Krezip.



De Tilburgse formatie Krezip (een anagram voor "perzik", niks meer achter zoeken dan dat) brak tot hun eigen grote verbazing door op het Pinkpopfestival van 2000, maar al een paar jaar daarvoor, in 1997 om precies te zijn, begonnen vier middelbare schoolstudenten (Jacqueline en haar zus Anne, Annelies en Joost) in te zien dat hun hobby wel eens tot méér zou kunnen uitgroeien dan een occasioneel tijdsverdrijf. Hun CD Run Around en het nummer In Her Sun (Stupid) wordt in Nederland een bescheiden hitje. Maar pas na 1997, wanneer Thijs de band heeft vervoegd, en nadat buiten het voornoemde Pinkpop ook Torhout/Werchter valt voor Krezip, worden de Benelux en ook Duitsland al gauw zonder moeite ingepakt voor het eigentijdse mengsel van punkpop, rock en blues, dat Krezip al snel als handelsmerk uitstraalt. Het uitbrengen van de ballad I Would Stay en het bijbehorende succes van het album Nothing Less legt de band geen windeieren, en voor een jonge, onervaren band zijn de critici allemaal opvallend redelijk mild voor het feitelijk al tweede album van Krezip. Omdat toetseniste Jacqueline Govaert zich meer en meer als zangeres en frontvrouw begint te profileren, verhuist Annelies Kuijsters van gitaar naar toetsen, en wordt het - voorlopig laatste - bandlid, Thomas Holthuis aan het sextet toegevoegd als nieuwe gitarist.



De verwachtingen zijn dan ook hooggespannen voor het tweede (dus feitelijk het derde) album, Days Like This, dat in 2002 van de persen rolt. Krezip tast hier duidelijk de grenzen van hun kunnen af, en alhoewel noch het energiekere You Can Say, noch de ballad Promise, ondanks de zeer mooie videoclip, echt hoge toppen schijnt te scoren, blijft Krezip tot nader orde nog steeds de lieveling van het publiek. En wie meent dat de liedjes van Krezip leeghoofdig zijn en van simpele arrangementen voorzien, moet maar eens naar deze That'll Be Unplugged luisteren. In navolging van soortgelijke akoestische sessies op MTV wordt onder het label The Box/P.U.R.E. Sessions aan een deel Nederlandse artiesten de kans gegeven om voor een relatief klein publiek - de zaalconcerten tellen maar een paar
honderd plaatsen - hun oeuvre te herwerken, in het geval van Krezip de rem op de
volumeknop te zetten, en te herarrangeren. En het resultaat is echt wel verrassend: een knallende rocksong zoals All Unsaid wordt voorzien van een latijnsamerikaans rumba-tempo, ook Won't Cry wordt omgetoverd tot een ballad, en de band slaagt er zelfs in om Beautiful, een nummer van Christina Aguilera, het muzikale equivalent van het monster van Loch Ness, op een zeer gepersonaliseerde manier te coveren. Dat Krezip niet tracht te teren op hun bestaande succes, maar vooruit wil, merk je onder meer aan het feit dat hun I Would Stay *niet* op de playlist terug te vinden is, net alsof de band daarmee een statement wil maken van geen one-hit worder te zijn.



En alhoewel dergelijke concerten zich meestal beperken tot een uurtje of zo, en dit concert daarop geen uitzondering is, is het een memorabel uurtje geworden. Frontvrouw Jacqueline Govaert heeft uitzonderlijk veel charisma, en een stem waarmee ze zowel gewapend beton spontaan kan laten splijten, als heel delicate zangpartijen mee tot een goed einde weet te brengen, zoals in Don't You Feel Afraid, en zelfs een aangeboren aanleg heeft voor de blues in de meer jazzy nummers zoals For Sure. Nummers zoals Happy Now en That'll Be Me zingt ze met heel veel overgave. In de inleiding verklaren de bandleden dat ze deze unplugged-sessie als een uitdaging zagen, en de bedoeling van een dergelijk intiem concert is inderdaad zien in welke mate hun songs overeind blijven wanneer ze van alle geweld en digitale truukjes worden ontdaan. Wat er dan nog in de pit van de perzik - pardon, Krezip - overblijft, zijn soms ogenschijnlijk eenvoudige maar verrassend delicate zangpartijen, fijna akoestische instrumentaties met af en toe een pianospelende Jacqueline in combinatie met het Hammond-orgel van Annelies Kuijsters, en daarbij nog een ingehouden ritmesectie van Thijs Romeijn. Allemaal onwaarschijnlijke combinaties, die niet alleen overeind blijven, maar ook nog eens weten te overtuigen dat Krezip geen eendagsvliegen zijn. Alleen de bindteksten tussen de verschillende nummers zijn een beetje nietszeggend, en hadden er voor ons part uit gemogen.

BEELD EN GELUID
De unplugged-sessie zelf is opgenomen in 1.78:1 widescreen, en voorzien van zowel een Dolby Digital 5.1-track als van een DTS-track. De twee geluidstracks zijn elkaar waard, en weten beiden de intimiteit van het kleinschalige project zeer goed in de huiskamer te brengen. Daarnaast is er nog een Dolby Surround 2.0-track voorzien die uiteraard alle ruimtelijkheid mist, maar voor afspelen op een gewone hifi-audioinstallatie duidelijk scherper klinkt. Het doet ons bovendien plezier te mogen vaststellen dat de beeldkwaliteit niet voor de geluidskwaliteit moet onderdoen. Het 1.78:1 beeld is mooi anamorf, en wat onmiddellijk opvalt zijn de heldere, natuurlijke kleuren. Grain en artefacts zijn op deze disc een non-issue, het enige echte storende is het voortdurende P.U.R.E.-logo dat op de beeldband gebrand is. Jammer genoeg is er wel erg veel interlacing te zien, want dat stoort bij momenten toch wel. Ook is er slechts hier en daar is er een kleine hint van aliasing op sommige muziekinstrumenten te zien, maar voor de rest is het beeld piekfijn afgewerkt. Al bij al een meer dan aardige huismakerervaring.



TRACKLIST
1. More Than This
2. Won't Cry
3. Take It Baby
4. Promise
5. Don't You Feel Afraid
6. You Can Say
7. Happy Now
8. Mine
9. Beautiful
10. All Unsaid
11. For Sure
12. That'll Be Me
13. In Her Sun (Stupid)

EXTRA'S
Omwille van de relatief korte duur van het concert, waren we blij dat we ons nog op tal van extra's op deze schijf mogen verheugen. We vinden om te beginnen twee video-dagboeken terug, ééntje van hun tournee door de Benelux (19 min.) en eentje van die in Duitsland (27 min.), waaruit we vooral onthouden dat de bandleden inderdaad bijzonder weinig kapsones hebben, en in de eerste plaats een bende goeie vrienden zijn die goeie muziek willen maken, en hun idee hebben over hoe dat zou moeten klinken. De dagboeken zijn natuurlijk wel met een handcamera opgenomen, en beeld- en geluidskwaliteit zijn navenant. Dan volgt er nog een 40 minuten durende TV-special, gemaakt voor BNN, getiteld "Alles of niets", waarvan de beeld-en geluidskwaliteit niet echt geweldig te noemen zijn, en vooral tijdens de live-fragmenten is flink wat grain te zien. Desalniettemin blijft het een leuke documentaire.



Verder vinden we nog een concertfragment (4 min.) waarin Jacqueline Govaert en Annelies Kuijsters het nummer I Would Stay uitvoeren met behulp van een jongerenorkest. De beeldkwaliteit is hiervan heel wat beter, maar de bijdrage van het orkest komt niet echt goed uit de verf. In een aparte sectie vinden we dan nog de bescheiden maar wél totnogtoe volledige videoclip-collectie van Krezip terug, allemaal in de correcte aspect ratio. Concreet: Everything And More en You Can Say zijn in 4:3, de andere zes in widescreen geschoten (en anamorfisch weergegeven). De acht tracks zijn achtereenvolgens: de eerste versie van Won't Cry, de overbekende Pinkpop-registratie van I Would Stay, dan All Unsaid, Everything And More, de Duitse re-release van Won't Cry, You Can Say, het bloedmooie Promise en de nieuwe single Mine, die afkomstig is uit deze unplugged-sessie. Als kers op de taart krijg je bij deze DVD ook nog eens de CD met het integrale Unplugged-concert er gratis bovenop!



CONCLUSIE
Dit is een verrassend goede muziek-DVD die de Tilburgse band Krezip eens van een hele andere kant belicht. Waar voor je geld, dat is wat er bij mij opkomt bij het zien van tracklist en extra's. Beeld- en geluidskwaliteit zijn ruim bovenmaats, en dat je er nog een CD bovenop krijgt, is al helemaal een motivatie om tot aanschaf over te gaan.

KREZIP OP HET WWW
De officiële site van Krezip vind je op www.krezip.com.