FILM
Terwijl Pedro een douche neemt bedrijven twee van zijn vrienden de liefde in de slaapkamer. Twee stevige en behaarde kerels, zgn. bears, een condoom en een pak suggestieve scènes: een uitzonderlijk begin voor wat in se een pakkende familiefilm moet zijn. Pedro is tandarts, goeduitziend en met een uitgebreide vriendenkring van gay-beren. Voor ze het goed en wel beseffen worden de troetels aan de deur gezet, want Pedro verwacht elk moment zijn zus Violeta en zijn neefje Bernardo. Die laatste komt 14 dagen bij hem logeren terwijl z'n zus en haar vriend op vakantie zijn naar India. Bernardo is volwassen voor zijn leeftijd en houdt van koken. In de periode die volgt zal hij dat deel van de huiselijke taken op zich nemen, gemotoveerd, toegewijd en oprecht.

De komst van Bernardo stuurt Pedro's privé leven evenwel in de war: de vrienden kunnen niet meer bij nacht en ontij binnenvallen voor seks en andere toestanden en ook de uitstapjes naar de disco, de sauna en de ontmoetingsplaatsen aan de rand van het park zijn taboe. Pedro stelt evenwel vast dat de vrij opgevoede Bernardo niet snel ergens van opkijkt. De situatie wordt kritiek wanneer er uit India slecht nieuws arriveert: Violeta en haar vriend zijn in problemen geraakt en hun terugkeer is voor onbepaalde tijd uitgesteld. Het dringt tot Pedro door dat hij wellicht de opvoeding van de jongen op zich zal moeten nemen. Bernardo schikt zich vrij makkelijk in de nieuwe situatie. Na de vakantie gaat hij naar school in een Madrileens college.

De komst van Bernardo's grootmoeder is het begin van ellende. Ze heeft met haar schoondochter – Pedro's zusje en Bernardo's moeder – niet de beste relatie gehad in het verleden en stelt vast dat haar kleinzoon ook niet erg op haar is gesteld. Ze is van mening dat Bernardo een fatsoenlijke opvoeding moet krijgen en stelt Pedro voor om de jongen in een tweetalig college in Valencia te plaatsen. Daar voelt geen van beide mannen iets voor, maar wanneer oma aan Pedro vertelt dat haar advocaat zijn medisch dossier heeft kunnen inkijken, blijft er niets anders over dan een regeling te aanvaarden.

Cachorro bevat alle elementen van een gevoelig en intimistisch familiedrama, met humoristische scènes, fragmenten vol menselijke warmte, vertederende vriendschap en samenhorigheid tussen mensen die om elkaar geven. Regisseur Miguel Albaladejo situeert de actie in het promiscue Madrileense homomilieu en levert bijgevolg niet zo maar een doorsnee feel-good-film af. De homomannen van Albaladejo zijn geëmancipeerd, kerels die geen behoefte hebben aan vergezochte excuses, uitvluchten, aangeprate complexen of schuldgevoelens over wie en wat ze zijn. Homoseksualiteit en HIV zijn geen discussiepunten voor ze en ook geen obstakels voor een normaal leven. Saunabezoek, darkrooms en cruising ervaren ze net zo normaal als het hebben van een mobieltje of het versturen van een e-mail. Cachorro is een post-homo-emancipatieproductie zonder stereotype nichten of beklagenswaardig verwijfde zeurtrienen. Pedro en zijn vrienden zijn levenslustige, opgeruimde en gezonde genieters die met hun beide voeten in het leven staan. De relatie Pedro-Bernardo is er een van vader en zoon, inclusief de genegenheid en de vertrouwensband die een dergelijke relatie veronderstelt, zonder de benauwende bijgedachten die de goegemeente er durft op na te houden als het om homohuwelijk en homo-adoptie gaat. De vrijmoedigheid die de regisseur hanteert is aandoenlijk en natuurlijk in al haar eenvoud.

De acteerprestaties zijn zonder meer uitstekend. José Louis García-Perez (Pedro) is tegelijk de volbloed homo en de bezorgde vaderfiguur die alle extravaganties bant, tot en met het rollen van een joint in zijn huiskamer wanneer Bernardo in de buurt is. David Castillo is het ongedwongen en vroegrijpe neefje dat als het er op aan komt zal bewijzen dat de opvoeding die hij van zijn moeder heeft gekregen wel degelijk op zijn maat is gesneden. Hij is degene die zich afvraagt of zijn aanwezigheid de bewegingsvrijheid van zijn oom niet te veel belemmert en die de onvermijdbare scheiding aanvoelt als een groot onrecht. Empar Ferrer is de bezorgde grootmoeder die haar moderne ideeën oplegt via chantage en dreigementen en zich op geen enkel moment vragen stelt over wat goed is voor Bernardo en nog veel minder voor Bernardo en Pedro.

BEELD EN GELUID
Miguel Albaladejo kiest voor een zeer realistisch en gecontroleerd kleurenpalet. De tinten zijn nooit echt fel en nooit echt somber. Met gedempt licht en rustige scènes wordt een intimistische sfeer opgehangen. De grootmoeder-fragmenten zijn iets heftiger en dreigender en baden in donkere kleuren met tegenlicht. De buitenopnamen krijgen het volle licht van de Madrileense hoogvlakte en de scènes in Valencia zijn zelfs een beetje overbelicht. Uit India bereiken ons koele beelden met blauw en grijs, want de situatie van Bernardo's moeder is voorlopig uitzichtloos. Het geluid is veelzijdig en van goede kwaliteit. De stemmen zijn duidelijk en warm, de muziek van Lucio Godoy ingehouden en nooit opdringerig. De 5.1-versie heeft de stemmen in het midden en het omgevingsgeluid op de flanken met de muziek netjes verdeeld tussen voor en achter.

EXTRA'S
De dvd bevat weinig meer dan de Originele Bioscooptrailer en een tweetal Andere Trailers uit het aanbod van Homescreen, waaronder Kebab Connection.

CONCLUSIE
Cachorro is een drama en een comedy tegelijkertijd, een gezellige film zonder taboes. Michel Albadalejo durft expliciet te zijn, maar valt vooral op door de ongedwongenheid waarmee hij zijn thema's presenteert. Promiscue seksualiteit, AIDS en HIV komen aan bod zonder dat er veel misbaar over wordt gemaakt. Het zijn gevaarlijke tijden voor wie niet uitkijkt en die boodschap zit ook onverbloemd in deze film. Cachorro is met andere woorden niet helemaal vrijblijvend, terwijl de toon altijd realistisch en het verhaal geloofwaardig blijft.