SERIE
Leo Tolstoys beroemdste roman bevat alle ingrediënten voor een fascinerend, episch drama op het kleine of grote scherm, maar dé uitdaging bij Oorlog en Vrede is altijd geweest om het gigantische volume van 1500 pagina's te condenseren tot een werkbare lengte, zonder de nuances van ingewikkelde relaties tussen de personages te verliezen. De meest recente poging, een gigantische pan-Europese coproductie in 4 tv-delen, heeft bijna 8 uur ter beschikking en slaagt er al bij al redelijk in om de belangrijkste verhaallijnen tot een ingekort, maar coherent geheel te stroomlijnen. Het belangrijkste aspect van Tolstoys boek, de ongebreidelde passie voor zowel de liefde, de aristocratie als de geschiedenis, komt er in War And Peace helaas bekaaid van af, want de miniserie is - alle grandioze decors en kostuums ten spijt - doorgaans koeler dan een strenge Siberische winter.

De tv-serie opent net als het boek op het moment dat Napoleons legers Rusland dreigen binnen te vallen. Aristocraat Andrej Bolkonsky schrijft zich meteen in het leger in om de kleine generaal tegengewicht te geven. Op het thuisfront zweet zijn zwangere vrouw echter duizend angsten uit, zeker wanneer er een vals bericht de ronde doet dat Bolkonsky gesneuveld is. De aristocraat keert echter levend huiswaarts, net op tijd om zijn vrouw in het kraambed te zien sterven. Maar onverwacht snel komt er een nieuwe liefde in zijn leven: de ravissante Natasha Rostova die al lang stiekem naar hem verlangt. In de aristocratische kringen waarin het koppel vertoeft, loopt ook Pierre Bezukhov rond, een levensgenieter die net een massa geld van zijn vader heeft geërfd endie zich geen weg weet met zijn nieuwe status. Hij valt in de klauwen van de mooie, maar geldzuchtige Helene Kuragin en haar intrigant en vader Vasilii.  Deze karakters vormen de ruggengraat van War and Peace, waarin verraad en verborgen verlangens steeds weer de kop opsteken.

Filmmakers hebben keer op keer de neiging om boeken uit de negentiende eeuw heel klassiek te verfilmen en War And Peace vormt daarop geen uitzondering. De 'stiff upper lip' van de gegoede Russische klasse waart permanent als een wazig spook door de vier delen van de miniserie. Enkel het gebruik van HD-camera's en speciale effecten verraadt dat dit een recente productie is. Al het overige had net zo goed in 1960 gedraaid kunnen worden. En dat is een van de grote problemen in War and Peace. De boodschap van het verhaal is vandaag de dag nog even interessant als toen, maar door nauwelijks subtext of moderne touches in de vertelling te stoppen, richt de miniserie zich vooral op degenen die het boek waarschijnlijk toch al hebben gelezen en niet op een nieuwe generatie die Tolstoy nog moet ontdekken. Door diverse locaties en meerdere personages in een behoorlijk snel tempo af te wisselen, strooit het regisseursduo de kijker aanvankelijk nog zand in de ogen, maar eenmaal deel drie aanbreekt, heb je dat ook wel gezien. De regie is zonder meer degelijk, maar slaagt er nooit in werkelijk indruk te maken.

Om de grote kosten van een productie als deze te dekken, is geld bijeengeschraapt in nagenoeg elk groot Europees land. Dat komt de look van de film in ieder geval ten goede: decors en kostuums ogen grandioos en doen zo hun uiterste best de epiek van de roman naar het kleine scherm te vertalen. Tijdens de zeldzame veldslagscènes wordt ook grandeur beoogt, maar daar wordt al snel duidelijk dat zelfs een groot Europees budget onvoldoende is om Amerikaanse miniseries als John Adams naar de kroon te steken. Maar waar op technisch en logistiek vlak de Europese samenwerking al bij al een goede invloed heeft op War and Peace, verzandt de productie op vlak van casting in de typische 'Europudding'. Alle landen die geld hebben gestopt in de productie zijn immers vertegenwoordigd in de rolbezetting: Italianen, Fransen, Engelsen, Duitsers en noem maar op. Dat de voertaal van de miniserie Engels is, leidt bijgevolg tot afgrijselijk evidente dubbings. Hoofdpersonages Beyer, Poésy en Boni brengen het er nog redelijk vanaf, maar in de nevencast zijn overacting en loden dialogen schering en inslag.

Daarmee komen we bij de vraag of War and Peace nu geslaagd is in zijn opzet. Als het de bedoeling was om te bewijzen dat Europese samenwerking kan lonen om een ambitieuze verfilming van een epische roman op poten te zetten, luidt het antwoord (ondanks de zwakke cast) ongetwijfeld ja. Als het voorgestelde doel was om een meeslepend drama te creëren dat met de kwaliteit van met name de Amerikaanse zender HBO en de Britse omroep BBC kon wedijveren, is de conclusie echter een stuk negatiever. Er zullen ongetwijfeld voldoende kijkers zijn die zich wél met plezier zullen wentelen in de klassieke aanpak van de makers. Maar of daar veel mensen tussen zitten die de pensioengerechtigde leeftijd nog niet hebben bereikt, valt te betwijfelen.

BEELD EN GELUID
War And Peace oogt uitstekend op Blu-ray. De helderheid van de kleuren springt als eerste in het oog: het somptueuze design van de decors en de kostuums komt hierdoor volledig tot zijn recht. Ook de scherpte van het beeld is verbluffend goed, net als het niveau van de zwarte vlakken. Het contrast is door de knappe belichting van zelfs de donkerste scènes nimmer een probleem, maar op een groot scherm komt wel een constante, lichte filmgrain bovendrijven. De soundtrack klinkt steeds helder, verstaanbaar en dynamisch, of het nu gaat over de vele intieme dialoogscènes of het handvol grootse actiesequenties.

EXTRA'S
Deze disk bevat geen extra's.

CONCLUSIE
War And Peace is de zoveelste poging om alle belangrijke punten van Tolstoys Oorlog En Vrede in één productie te vatten. Het is meteen de zoveelste mislukte poging. Alle eyecandy ten spijt, blijkt de miniserie immers een emotioneel holle ervaring die de passionele romantiek van de klassieker maar niet op de kijker kan overbrengen. Op Blu-ray oogt het beeld echter bijzonder knap, terwijl ook de soundtrack hoge ogen gooit. Een bonussectie is niet aanwezig.