Christian Dior (1905-1957) is één van de grote namen uit de naoorlogse modewereld. Aanvankelijk was hij illustrator voor de modebijlage van de krant Le Figaro en maakte hij schetsen die hij aan bekende Parijse modehuizen verkocht. In 1938 ging hij aan de slag als modeontwerper bij Robert Piquet en in 1941 bij Lucien Lelong. Z’n talent viel ook textieltycoon Marcel Boussac op, die in 1946 besloot om het modehuis Dior te financieren, dat een pand betrok op de Avenue Montaigne in Parijs. Een jaar later - op z’n 42^ste - lanceerde Christian Dior z’n eerste modecollectie onder de naam New Look, een lijn die gedomineerd werd door smalle tailles en uitlopende rokken. Het succes was overweldigend, hoewel zijn voorkeur voor veel en vooral dure stoffen ook kritiek kreeg. Frankrijk was nog druk in de weer met de wederopbouw en stoffen waren net zoals voedsel en andere basisproducten gerantsoeneerd. Volgens Pierre Cardin kwam het zelfs een keer tot rellen in La Pigalle omdat de luxe en de verspilling minder bemiddelde burgers voor het hoofd stootten.

 

Christina Dior was evenwel niet te stoppen. Met zijn uitdagende visie op de vrouwelijke elegantie veroverde hij in een mum van tijd de wereld en maakte hij van Parijs opnieuw de onbetwiste hoofdstad van de mode. Zeven jaar na z’n prille start in de Avenue Montaigne had z’n modehuis meer dan duizend medewerkers in dienst en waren de jurken en mantelpakjes van het merk Christian Dior te koop van Los Angeles via New York tot Tokio. Zijn gedroomde bescheiden modehuis was er niet gekomen, in de plaats daarvan stond hij aan het hoofd van een wereldwijd mode-imperium.

 

Volgens een voormalige medewerker had Dior iets van een bisschop of een pastoor. Hij was niet echt aantrekkelijk, heel erg kaal en hij kleedde zich onopvallend, zoals dat bij Parijse mannen uit die tijd de gewoonte was. Meestal droeg hij een grijze pantalon en een iets donkerder jasje, een wit overhemd en een kleurig vlinderdasje, het enige opvallende accent in zijn uitrusting. Ondanks het succes en de glamour bleef hij altijd de eenvoudige jongen uit een welgestelde Normandische familie van industriëlen. Uitnodigingen voor feestjes en party’s wimpelde hij resoluut af. Z’n halfjaarlijkse modeshow – hij was de eerste die een lente&zomer- en een herfst&wintercollectie lanceerde – werd altijd door zijn naaste medewerkster gepresenteerd en hij moedigde haar zelfs aan om cocktailparty’s te organiseren om de pers te woord te staan. Zelf bleef hij altijd op de achtergrond. Hij was een bescheiden man die zich verbaasde over zijn eigen succes. Liefst van al trok hij zich terug op een rustige plek om te tekenen en te ontwerpen, vaak honderden ontwerpen in een paar dagen. Voor z’n oude dag liet hij het buitenhuis La Colle Noire restaureren in de Provence, maar hij overleed in z’n slaap eind oktober 1957. Hij was pas 52 jaar oud. Z’n jonge poulin en assistent  Yves Saint Laurent nam het roer van hem over. Die gaf op zijn beurt de fakkel in 1997 door aan de flamboyante Britse modeontwerper John Galliano, die het huis Dior het nieuwe millennium inloodste.

 

De documentaire Christian Dior – The Man Behind The Myth is een biografisch portret van de Franse modeontwerper. Regisseur Philippe Lanfranchi maakt gebruik van zwart-witmateriaal dat tussen 1947-57 is gemaakt in de ateliers in de Avenue Montaigne. Op die oude filmpjes ziet Dior eruit als een bankklerk of een saaie ambtenaar; van glamour en extravaganties à la Lagerfeld of Galliano is geen sprake. De simpele linnen pasmodellen, louter lijnen en vlakken, krijgen pas vorm onder de handen van de meester op paspoppen die speciaal volgens zijn instructie zijn gemaakt. Lanfranchi laat Dior z’n eigen levensverhaal vertellen en commentaar geven op zijn passie, z’n eclatant succes en z’n gelukkige jeugd. De gaten in het verhaal worden ingevuld met interviews met medewerkers, geciteerde uitspraken van overleden medewerkers en interviews met ex-medewerkers zoals Pierre Cardin en John Gilliano. Voor de rest krijgt u heel veel jurken en mantelpakjes van Dior te zien, op oude zwart-witfilmpjes of in speciaal voor deze documentaire gemaakte kleurenopnamen. In het Dior-museum in Granville, Normandië, praat hij met de beheerder van de collectie en toont een curator een tweetal beroemde jurken van Dior. Opnamen van schetsen en ontwerpen, van het ouderlijke huis in Normandië en korte fragmenten uit z’n modeshows vervolledigen het portret, waardoor Christian Dior – The Man Behind The Myth zonder twijfel een interessante belevenis is voor liefhebbers van mode of bewonderaars van de man zelf.

 

De kwaliteit van de oude opnamen in zwart-wit is uiteraard beschadigd, het beeld is niet altijd even scherp en bijna in alle gevallen zonder geluid. De nieuwe opnamen zijn kleurrijk en scherp en tonen de jurken van Dior op de best mogelijke manier. Gezien het om een vrij jonge documentaire gaat, is er niets aan te merken op de technische afwerking van de film, noch van de dvd. Het stereogeluid dient louter ter ondersteuning. Het commentaar op de documentaire wordt in het Engels gelezen met Nederlandse ondertitels. Jammer genoeg zijn de Franse interviews ondertiteld én in het Engels overgesproken, waardoor je de stem van de geïnterviewde nauwelijks hoort. Eén keer staat er bovendien een Engelse ondertitel op een kort Franstalig zinnetje van John Galliano in een overwegend Engelstalig interview (kan u nog volgen?). Het scherm ziet er op dat moment niet fraai uit: wat je hoort en ziet en leest, het is nauwelijks te onderscheiden.  
 

 

Een aantal Andere Trailers voor andere documentaires uit deze nieuwe Homescreen-serie Film & Fashion.

 

Christian Dior – The Man Behind The Myth is een interessant portret van één van de belangrijkste en invloedrijkste modeontwerpers uit de tweede helft van de 20ste eeuw. Gezien de man zelf al meer dan 60 jaar overleden is, moet de regisseur zich behelpen met schaarse zwart-witfragmenten, foto’s, schetsen, nieuwe kleurenopnamen van het geboortehuis van het Dior en het aan hem gewijde museum in Granville, citaten en interviews met medewerkers, ex-medewerkers en beroemde collega’s. Alles wat u over Christian Dior wilde weten, krijgt u evenwel geserveerd en dat is ook de bedoeling.