FILM
Jean Lucas, veroordeeld voor verschillende bankovervallen, komt na vijf jaar vrij. Hij is vastbesloten zijn leven te beteren en op het rechte pad te blijven. Commissaris Duroc heeft er geen vertrouwen in. Hij is ervan overtuigd dat Lucas vanaf de eerste bank die hij tegenkomt zal hervallen in zijn oude gewoonten. Omdat hij bovendien hoopt op een mooie promotie – die hij zeker zou krijgen mocht hij Lucas meteen weer op strafbare feiten kunnen betrappen – besluit hij de ex-gevangene te volgen. Maar Jean meent het. Bij een juwelier verkoopt hij enkele sierraden en met dat geld wil hij zijn nieuwe leven opbouwen. Op het moment dat hij een bank binnenstapt om een rekening te openen, loopt het echter mis. De hopeloze kluns François Pignon stormt de bank binnen en eist al het geld op. Het is duidelijk dat hij geen flauw benul heeft van waar hij mee bezig is en binnen de kortste keren is de bank dan ook omsingeld door Duroc en zijn mannen. Pignon ziet nog maar één uitweg en hij neemt Lucas mee als gijzelaar.


Vanaf dat moment heeft Lucas een grondige hekel aan Pignon. Niet alleen omdat Pignon zijn kans op een nieuwe start om zeep geholpen heeft, maar ook omdat hij zo vreselijk onhandig en naïef is. Pignon legt uit aan Lucas dat hij geen andere keus had dan een bank te overvallen: hij is al jaren werkloos, zijn vrouw is overleden en zijn dochtertje Jeanne spreekt niet meer sinds de dood van haar moeder. Hij is dan ook heel bang dat de autoriteiten Jeanne bij hem zullen weghalen. In eerste instantie kan Lucas niet al te veel begrip opbrengen voor dit verhaal, tot hij kennismaakt met Jeanne. Ondanks het feit dat hij alles behalve kindvriendelijk is, lijkt Jeanne zich goed te voelen bij hem en ze vraagt hem zelfs om bij hen te blijven. Jammer genoeg blijft Pignon het ongeluk aantrekken. Zijn dochtertje loopt weg en valt in de handen van de politie. Hij en Lucas moeten machteloos toekijken.


Enige maanden later leeft Pignon nog altijd op straat. Als geseinde overvaller kan hij immers geen kant uit. Met Jean Lucas gaat het beter. Hij heeft een job als slotenmaker en brengt nog af en toe een bezoekje aan Jeanne die opgenomen is in een weeshuis. Met haar gaat het minder goed, ze weigert te eten en is enorm verzwakt. Dus wanneer François besluit haar uit het weeshuis te bevrijden, is Lucas bereid te helpen. Vanaf dat moment staan de drie vluchtelingen voor een helse tocht. Ze zullen heel wat creativiteit aan de dag moeten leggen om uit de handen van de politie te blijven.


In het komische Les Fugitifs zien we twee grote acteurs van de Franse film aan het werk. De meer dan twintig jaar jongere – en ongeveer evenveel kilo’s lichtere – Gérard Depardieu neemt de rol van Jean Lucas voor zijn rekening. Pierre Richard kruipt in de huid van François Pignon. Het is overigens niet de eerste keer dat dit duo samen acteert in een komische prent. Eerder werkten ze al samen in Les Compères en La Chèvre. Zoals het zo vaak het geval is in komische films zijn de twee hoofdpersonages echte typetjes geworden zonder al te veel diepgang. Als kind konden we blijven genieten van de simpele grapjes van Les Fugitifs. Ondertussen hebben we jammer genoeg moeten toegeven dat het in onze herinnering net dat beetje grappiger was. Alle elementen van een degelijke slapstick zijn aanwezig. Niet één maar twee keer tegen dezelfde paal lopen, elkaar in de modder duwen, Depardieu die geopereerd wordt door een dierenarts die maar niet lijkt door te hebben dat zijn patiënt geen schattig hondje is,… het hoort er allemaal bij.


BEELD EN GELUID
Les Fugitifs is een film uit 1986. Dus we hadden ons niet meteen verwacht aan beeld en geluid van topkwaliteit. Maar toch stelde de film op dit punt nog teleur. Er zijn onnoemelijk veel foutjes in het beeld. De zwarte en witte vlekjes storen het meest, maar ook de ruis en het gebrek aan scherpte zijn vervelend.
Het geluid is beter, maar nog altijd verre van goed. De dialogen zijn gelukkig duidelijk verstaanbaar, maar daarmee is dan ook zowat alles gezegd. De Dolby Surround 2.0-geluidstrack stelt niet veel voor en na een tijdje begon zelfs de soundtrack ons op de zenuwen te werken.

EXTRA'S
Geen.


CONCLUSIE
Misschien waren onze verwachtingen voor Les Fugitifs net iets te hoog gespannen en was het resultaat daarom toch wel een beetje teleurstellend. Want ondanks de fouten in het beeld en de zo doorzichtige verhaallijnen, is Les Fugitifs best nog wel een goede komedie. Het is allemaal wat voorspelbaar en de humor is niet meteen verfijnd te noemen, maar toch zullen liefhebber van het genre wel genieten van deze ietwat oudere film.