FILM
In 1998 schreef Richard Price het boek Freedomland, dat losjes gebaseerd is op het waargebeurde verhaal van Susan Smith dat de VS wekenlang in de ban hield. Er werd aan Price gevraagd of hij zin had om het boek als scenario te herwerken en dat was een doordachte keuze want Price verzorgde eerder scenario's voor films als The Color Of Money, Sea Of Love en zelfs wat afleveringen uit de gelauwerde serie The Wire. Helaas is het talent van Price niet zo groot als dat van regisseur Roth waardoor Freedomland een film geworden is die volledig zijn doel misloopt. Het was zonder twijfel Roths bedoeling om een thriller met een sociaal drama te combineren, maar de film is op beide fronten gebuisd en je merkt na een paar minuten dat Freedomland het soort film is dat je in een mum van tijd vergeet.


Alles begint wanneer de alleenstaande moeder Brenda (Julianne Moore) met opengereten handen de spoeddienst van een ziekenhuis binnenstapt. Brenda blijkt het slachtoffer te zijn van een carjacking maar wanneer ze door de lokale inspecteur Lorenzo Council (Samuel L. Jackson) ondervraagd wordt, merkt de man dat er heel wat meer aan de hand is. Doorheen haar wartaal komt Lorenzo er achter dat in de gestolen auto haar vierjarig zoontje Cody blijkt te zitten. Wie denkt dat er nu een klopjacht op de kidnapper zal volgen heeft het mis. Alle aandacht wordt nl. verschoven naar de zwarte woonwijk Armstrong, het werkgebied van Lorenzo, want daar zou de kidnapper zich verschuilen. De rechercheur ruikt echter onraad omdat Brenda's verhaal niet honderd procent lijkt te kloppen, temeer daar zij tot één van de weinige blanken behoort die in Armstrong alom gerespecteerd wordt, want als onderwijzeres bekommert ze zich dagelijks om de noden van de zwarte minderheid. Om het allemaal nog erger te maken is er ook nog de broer van Brenda, een politieagent die niet verlegen zit om wat racistische uitspraken en die meteen het hele gebied belegert met de oproerpolitie. Zowel de provocerende zwaailampen als het opgetrommelde mediacircus werken de oplaaiende rassenrellen alleen maar in de hand. De bewoners kunnen maar niet begrijpen dat er op een jaar tijd drie zwarte kinderen vermist zijn waar geen haan om kraait en nu bijna het gehele politieleger ingezet wordt omdat een blanke peuter gekidnapt is. De woonwijk wordt meer en meer  een tijdbom die iedereen moment kan ontploffen.


Ook al is alles echt gebeurd, lijkt het verhaal zeer ongeloofwaardig en dat is grotendeels de schuld van Roth die teveel op twee paardjes heeft gewed. Je kan niet ongestraft een thriller van 40 minuten draaien en er dan plots een sociaal drama van maken, zeker niet als die bol staat van de afgezaagde clichés . Zo verschilt Freedomland in wezen weinig van pakweg Dangerous Minds. Het is allemaal niet verwonderlijk als je weet dat Roth de regisseur is  van de flutkomedie America's Sweethearts en Christmas With The Kranks. Een film als Freedomland is voor deze man veel te hoog gegrepen en het resultaat is niet meer dan een doordeweekse tv-film geworden. Het is niet alleen bij de regisseur dat er iets schort, ook de acteurs lopen hier duidelijk verloren. Zowel Samuel L. Jackson en (de hier irriterende) Julianne Moore zijn schuldig aan overacting, waar je ook nog het moreel geleuter moet bijnemen. Of wat dacht je van een inspecteur die een wanhopige moeder troost door te stellen dat kidnapping nu eenmaal de wil van God is?  Freedomland is een film die de kijker op alle fronten koud laat, nooit spannend is en de boodschap die hier gegeven wordt hebben we ondertussen ook al meer dan genoeg gehad.

BEELD EN GELUID
Doorgaans is de beeldkwaliteit vrij behoorlijk, ook al is dit een film die veel donkere scènes bevat. Er is weinig of geen korrelvorming te bespeuren en van beschadiging is helemaal geen sprake. Wat het geluid betreft blijven de speakers stil, want ondanks de gillen van Julianne Moore en enkele vuistslagen van Samuel L. Jackson is dit in de eerste plaats een film die het moet hebben van de dialogen.

EXTRA'S
Soms is het echt wel bizar om te zien wat voor irrelevante dingen op een dvd gezwierd worden en daar is deze Freedomland een mooi voorbeeld van. Uiteraard gaat deze film over racisme, maar wat een documentaire als Race On The Job voor meerwaarde aan deze film kan bieden is ons een raadsel. In een klein kwartiertje tijd krijg je hier oninteressante interviews met verschillende politiemensen die vertellen hoe moeilijk het is om als zwarte de wet te handhaven. De andere documentaire Adapting Himself is al niet veel beter, want hier komt schrijver Richard Price tien minuten aan het woord waarin hij ons alles weet te vertellen over zijn boek. Na vijftien minuten naar The Look Of Freedomland te hebben gekeken, weet je hoe men aan de locatie van een verlaten weeshuis is gekomen en voor de liefhebbers is er ook nog een weggelaten scène, maar ondertussen heeft onze vinger al lang de eject-knop bereikt.


CONCLUSIE
Vertel nooit te veel in films als je geen groots regisseur bent. Een wijze raad die Joe Roth beter boven zijn bed zou hangen, want Freedomland is nooit spannend, nooit choquerend, nooit aangrijpend... wel vervelend.