FILM
Na de moord op haar echtgenoot mag Marnie Watson (Famke Janssen) terug met een electronische enkelband haar huis in. Dat ze eertijds haar man Mike Watson (Michael Paré) heeft neergeschoten ontkent ze ook niet; de man mishandelde haar totdat er iets geknapt is, en toen pas heeft Marnie het recht in eigen handen genomen. Mike's ex-collega Shanks (Bobby Cannavale) doet geregelde pogingen om haar het huis uit te pesten, zodat ze niet meer aan de voorwaarden van haar probatie voldoet. Een zekere Joey (Ed Westwick) brengt haar iedere dag boodschappen.Maar, zoals gezegd, het huis is behekst, meer bepaald door Mike's geest (Michael Paré) en die is vastbesloten om Marnie het leven zo zuur te maken dat ze liever terug de bak zou indraaien.

De film start vanuit een prachtig claustrofobisch uitgangspunt, dat we kennen vanuit films als Panic Room, Phone Booth, Cellular en Buried: het hoofdpersonage, Famke Janssen, zit op een kleine oppervlakte gevangen en moet daar zien te overleven. De verwachtingen die de film als confined space thriller aanvankelijk bij me creëerden waren dan ook erg hoog. Jammer genoeg ontvouwt de plot zich daarna tot een kermisspookhuisattractie met een hoop lamme special effects, een bijzonder ijle plot en dialogen die door een kleuter lijken te zijn geschreven. 100 Feet is een archetypisch voorbeeld van hoe men een prima uitgangspunt dat als unique selling position van de film kan tellen, door een hoop knoeiwerk recht naar de afgrond glijdt. Wat helpt het om sloten geld in speciale effecten te pompen als het scenario zodanig dun is dat de stukken er sneller van afvallen dan van de Fyra? Famke Janssen is nochtans een bekwame actrice, en het feit dat ze in dit vehikel is belandt betekent waarschijnlijk dat iemand haar met compromitterende foto's of zoiets onder druk zet. Onvergefelijk is echter het casten van iemand van het niveau van Michael Paré, die al zijn krediet is kwijtgespeeld door in zowat elke Uwe Boll-film op te draven en gezien zijn gebrek aan talent wellicht terecht op de payroll van Hollywood net boven de builenpestlijders thuishoort. 100 voet is ongeveer 30,5 meter. Dit zal allicht niet genoeg zijn als afstand die u beter tussen uzelf en deze dvd laat.

BEELD EN GELUID
Alhoewel het gros van de actie zich afspeelt in een niet bijster verlicht huis en een al niet veel beter gestelde kelder is het contrast toch nog voldoende om details waar te nemen. De kleuren zijn grijs en grauw en de huidtinten zijn uiterst bleek, maar vinden daarmee ongetwijfeld aansluiting met het idee achter de film. Compressie vormt soms een klein probleem. De Engelse Dolby Digital 5.1-geluidstrack heeft genoeg body om de kijker bij momenten eens goed te laten schrikken, en de griezelige atmosfeer wordt nog eens onderstreept door een hoop kraakgeluidjes en ijle soundscapes.

EXTRA'S
Niet te vinden. Ze zullen schrik gehad hebben van het spook, en zijn vervolgens gaan lopen.

CONCLUSIE
100 Feet is een magere thriller die bol staat van de clichés; het interessante uitgangspunt van de elektronische enkelband had een veel beter verhaal kunnen opleveren.