FILM
Hoewel ik zeker geen fan ben van Geert Hoste, was ik enkele jaren geleden gefascineerd door zijn antwoord op de vraag of een komiek al dan niet met alles mag lachen. Hoste antwoordde vastberaden "ja". Automatisch moest ik daaraan denken toen ik mijzelf (en ook vele andere filmfans) de vraag stelde of er in een film mag worden gelachen met kanker of niet. Scenarioschrijver Will Reiser deed het en ergens heeft hij recht van spreken, want zijn eigen leven hing eveneens door deze ziekte aan een zijden draadje. Ik veronderstel dus dat het antwoord op deze vraag ook "ja" is, ofschoon heel wat mensen zullen bibberen bij de gedachte dat Seth Rogen de hoofdrol speelt. Maar let op, er wordt wel flink wat afgelachen, doch is het geen humor in het genre van Superbad. Wel is 50/50 een zeer aparte kijk op het monster dat kanker heet. Soms liggen we plat van de pret, maar een minuut later zitten we alweer weer met die fameuze brok in de keel. 50/50 is dan ook een frisse film die gebaseerd is op een autobiografisch scenario van een man die op zijn eigen manier deze zware ziekte te lijf ging.
 

Adam (Joseph Gordon-Levitt) is een jonge radiopresentator die volop van zijn leven geniet. Tijdens het joggen voelt hij plots pijn in de rug. En jawel, enkele dagen later is het verdict van de chirurg bikkelhard: Adam heeft ruggengraatkanker. De jonge kerel snapt er niks van, want heel zijn leven lang heeft hij niks verkeerd gedaan. Via een website komt hij erachter dat mensen met schwannoma neurofibrosarcoma (want zo heet de ziekte!) 50% kans op overleven hebben. Iedereen in zijn buurt ziet Adams kansen somber in. Zijn liefje Rachael (Bryce Dallas Howard) duikt meteen in bed met een ander en zijn neurotische moeder (Angelica Huston) sluit zich binnen de kortste keren bij een praatgroep aan van ouders wier kinderen kanker hebben. De enige die Adam er bovenop houdt is zijn trouwe vriend Kyle (Seth Rogen, die eigenlijk zichzelf een beetje speelt aangezien in het werkelijke leven scenarioschrijver Will Reiser ook zijn vriend is) en er is tevens de jonge kankertherapeute Katherine (Anna Kendrick).
 

De film is op alle fronten een triomf. Niet alleen is 50/50 een zeer eigenzinnige kijk op kanker, ook is het een film die aanzet tot nadenken. Ofschoon de makers de ellende die kanker veroorzaakt zo veel mogelijk vermijden, werken de grappen toch ontroerender dan al die afgezaagde clichés die we kennen uit al die andere drama's die over kanker zijn gemaakt. Kanker is verschrikkelijk, we hebben dan ook geen Hollywoodschrijver nodig om ons daaraan te herinneren. Want tja, jammer genoeg zien we dat in het dagelijkse leven meer dan genoeg. 50/50 is zelfs een film die hoop geeft, want ondanks de doembeelden valt er altijd nog wel iets leuk te vinden. Een ander sterk punt zijn uiteraard ook de vertolkingen. Joseph Gordon-Levitt is misschien nog zelfzekerder van zichzelf dan Tom Cruise dat is (let vooral op de scène waarin hij stoned door de ziekenhuisgang loopt), maar de kerel kan wel acteren en het is dan ook niet zomaar toevallig dat critici hem als één van de te volgen acteurs beschouwen. Seth Rogen is eveneens fantastisch, toch lijkt het erop alsof hij steeds dezelfde rol zal krijgen, want ook in 50/50 speelt hij een volwassen puber die alleen maar aan bier en seks denkt. Het knappe snoetje van Anna Kendrick zien we tegenwoordig ook meer en meer op het scherm verschijnen en dat vindt ondergetekende een schitterende zaak want deze mooie meid uit Portland is aardig op weg om één van de knapste (jawel, letterlijk en figuurlijk!) van de komende jaren te worden. In deze tragikomedie speelt ze op overtuigende wijze de rol van een hypernerveuze kankertherapeute die er maar niet in slaagt om haar patiënten gerust te stellen; wel worden ze verliefd op haar en dat is ook al iets, niet waar? Ook de bijrollen zijn magnifiek. Let vooral op Philip Baker Hall, de oude rakker die we kennen als de aan alcohol verslaafde quizpresentator uit Magnolia.
 

50/50 is een film die je gezien moet hebben. Laat je niet tegenhouden door het zware onderwerp, want Jonathan Levine verpakt het op een zeer aparte wijze. 

BEELD EN GELUID
Het mag worden gezegd dat de releases op Dutch Filmworks niet alleen goedkoop zijn, maar dat ze ook vaak een uitmuntende beeldkwaliteit hebben en dat merk je ook op deze dvd. Op enkele scènes na die wat overbelicht zijn, kunnen we stellen dat het beeld piekfijn is. De kleuren zijn natuurgetrouw en van wazige beelden of filmgrain is er in de verste verte geen sprake. Het geluid is tevens een meevaller, alhoewel 50/50 in de eerste plaats een dialoogfilm is. Toch ook eventjes op de uitstekende soundtrack letten die vol staat met topnummers van indiebands zoals bijv. Radiohead.
 

EXTRA'S
De extra's zijn de tegenvallers op dit schijfje, alhoewel ik eerlijkheidshalve niet zou weten wat voor bonusmateriaal ik van deze film had willen zien. Er zijn de obligate verwijderde scènes, maar het leuke eraan is evenwel dat Jonathan Levine uitlegt waarom ze de eindmeet niet hebben gehaald. The Story is een gezellige babbel met producer Evan Goldberg, producer en hoofdrolspeler Seth Rogen en scenarioschrijver Will Reiser. Bij Will werd kanker vastgesteld en zijn vrienden gingen daar op een bijzondere manier mee om. De rest is zoals men zo vaak zegt (film)geschiedenis. De laatste bonus, Seek And Destroy, is een onnozel niemendalletje waarin we zien hoe Seth Rogen en Joseph Gordon-Levitt zich amuseren met het vernietigen van een schilderij. Een leuke bezigheid voor die twee, maar geen enkele kijker heeft daar een boodschap aan.

CONCLUSIE
Een komedie over kanker lijkt op papier een verschrikking, maar in de handen van Jonathan Levine wordt het een frisse wind in komedieland. Een uitstekend scenario en prima vertolkingen van de hele cast maken dan ook van 50/50 één van die (vele) films die je niet mag missen. In huis halen is de boodschap!