Neen hoor, we zullen nooit beweren dat regisseur Padraig Reynolds een groot licht is. Hij steelt zonder schaamte de hoofdingrediënten uit illustere voorbeelden, van The Texas Chainsaw Massacre tot Wolf Creek. Meer zelfs, je kan er zeker van zijn dat hij op de filmschool een tweede zit aan zijn been zou hebben. Toch is Rites Of Spring een zeer plezante film geworden. Nou ja, plezant is misschien niet meteen het juiste woord, want het bloed vloeit met liters over je televisiescherm, maar horrorfanaten weten wat me daarmee bedoelen.
 

Het verhaal zelf is van minder belang. Sinds 24 jaar is 21 maart niet zo maar de eerste lentedag. Ieder jaar verdwijnt er op die datum één of andere tiener en nooit slaagt de politie erin om ook maar één lichaam terug te vinden. Dit jaar zijn Rachel (Anessa Ramsey) en Alyssa (Hannah Bryan) aan de beurt. Na een avondje uit worden de twee meisjes op brutale wijze ontvoerd. Als de pineuten enkele uren later in een afgelegen schuur ontwaken, grijpt een krankzinnige gek meteen een mes omdat hij wil onderzoeken of de meisjes zuiver bloed hebben. De moordenaar (Marco St. John) heeft dat bloed namelijk nodig om het te offeren aan één of ander zombieachtig wezen. Ongeveer gelijktijdig ontvoeren drie ontslagen werknemers het dochtertje van hun baas. De ontvoering ontaardt algauw in een bloedbad dat Tarantino zou doen likkebaarden. Het duurt wel een tijdje vooraleer deze personages die op het eerste gezicht niks met elkaar te maken hebben elkaar later tegenkomen, maar ze delen wel hetzelfde trieste lot.
 

 

Het warrige verhaal is misschien wel de zwakke schakel van Reynolds filmdebuut. Dat merk je ook tijdens het slot, want zelden zagen we op het scherm zo'n abrupt einde als bij Rites Of Spring. Ofwel was er geen geld meer beschikbaar ofwel was de inspiratie op. Maar zelfs dat euvel kan de griezelpret niet drukken omdat de hele cast plezier beleeft aan deze film. Op die manier sleuren ze de kijker mee in een choquerend bloedfestijn, want daar draait het hem in gruwelfilms ten slotte om. Horrorfans zijn niet op een ingenieus scenario uit, wel willen ze bloederige scènes die alle vormen van fatsoen overtreffen. Kijkers die dit soort films niet gewoon zijn zullen wellicht slikken bij de zieke fantasie van de maker, maar doorgewinterde griezelfanaten weten beter! De acteurs zijn wel geen hoogvliegers die potten zullen breken in de filmwereld, toch vertolken ze hun rol zoals het hoort. Doordat Reynolds twee verhalen met twee aparte stijlen in zijn film mengt, wordt Rites Of Spring een vreemd (maar geslaagd) huwelijk tussen een ouderwetse (weliswaar hondsbrutale) thriller en een typische slasherfilm. Op papier is het een combinatie die de wenkbrauwen doet fronzen, maar wie een beetje zijn ogen kan sluiten voor enkele onvolmaaktheden zal geen spijt hebben dat hij Rites Of Spring een kans gaf, ofschoon hij wegens zijn expliciete scènes alleen geschikt is voor horrorfanaten!

BEELD EN GELUID
Meestal zijn goedkope horrorproducties regelrechte gedrochten als je ze louter op de beeld- en geluidskwaliteit beoordeelt, maar bij deze film is dat toch anders. De transfer die Excesso uitbracht is tot in de puntjes verzorgd en je moet echt op zoek gaan om enkele foutjes te vinden. In enkele donkere scènes is er wel wat filmgrain merkbaar, maar dat is een detail dat nauwelijks het vermelden waard is. Het geluid wordt overheerst door gillende meiden die de angst van hun leven doorstaan. Tussen de kreten door kan je ook nog een knappe Dead Can Dance-achtige score van Holly Amber Church horen.
 

EXTRA'S
Er staan geen extra's op dit schijfje, maar bij zo'n release is dat helemaal niet nodig, niettegenstaande het leuk was geweest om Padraig Reynolds te horen uitleggen waarom hij voor zo'n bizar einde koos.

CONCLUSIE
Recensenten die neerkijken op het horrorgenre (bijna de hele bende dus!) zullen je doen geloven dat Rites Of Spring een te mijden vehikel is. Daar moet de horrorfan zich niks van aantrekken (als hij dat al doet), want ook al scoort maker Padraig Reynolds weinig punten als het op originaliteit aankomt, toch heeft hij met deze kleine productie een leuke (vooral bloederige) horrorprent uit zijn mouw geschud. Voer voor de echte liefhebbers, wees er zeker van dat die ervan zullen smullen!