FILM 
Het is bijna onmogelijk om niet aan John Hughes te denken als je The Perks Of Being A Wallflower ziet. De reden is simpel, het zijn levensechte personages die je naar je eigen jeugd terug katapulteren, geen verzinsels die alleen maar in Hollywood kunnen bestaan. Wat The Breakfast Club voor iemand die in de 80's opgroeide is, kan The Perks Of Being A Wallflower zijn voor wie een decennium later werd geboren. Niet dat de films op één lijn zitten als we het over kwaliteit hebben, maar het gaat over die universele gevoelens die iedereen wel heeft. Die eerste liefde, die eerste kus of hoe je iemand rond je vinger probeert te winden door hem of haar te overbluffen met mooie liedjes. 

We schrijven 1992. Charlie (Logan Lerman) lijdt sinds zijn jeugd aan klinische depressies en hij weet perfect hoe een ziekenkamer er in een psychiatrische inrichting uitziet. Als de buitenwereld denkt dat hij terug op de rails zit, start hij aan de universiteit maar ook dat is geen lachertje. De jongen is verlegen, vindt het moeilijk om vrienden te maken en de enige die hem naar waarde weet te schatten is zijn leraar Engels (Paul Rudd). Charlie wordt door zowat iedereen weggepest tot hij tijdens een voetbalwedstrijd Sam (Emma Watson) en haar stiefbroer Patrick (Ezra Miller) ontmoet. De twee zijn anders dan de rest. Ze aanvaarden Charlie voor wie hij is, ze luisteren naar de Throwing Muses in plaats van Britney Spears (niet dat daar iets fouts aan is) en alles draait rond fun en het nemen van drugs. Het onvermijdelijke gebeurt: Charlie raakt verliefd op Sam. 

Een simpel liefdesverhaaltje, maar wel eentje met een zwart kantje en het is misschien dat kantje die de film wat nekt. Het gedeelte waarin Patrick worstelt met zijn seksuele identiteit is meer dan prima. Het is geloofwaardig en Stephen Chbosky die in 1999 ook het boek schreef, verlaagt zich niet tot clichés. Het grote probleem zijn wel de psychische struggles waar Charlie mee te kampen heeft en die de film uit zijn drive halen, vooral omdat Chbosky van het mysterie een puzzel maakt waar na afloop toch een paar stukjes uit ontbreken.

Chbosky was altijd van plan geweest om zijn boek te verfilmen, maar hij wilde dat op zijn eigen manier doen. Uiteindelijk kwam het project bij Mr. Mudd Productions terecht, het bedrijfje van John Malkovich die ook die andere twee (fantastische) coming-of-age films onder haar hoede heeft: Ghost World en Juno. Bij ons was de film geen al te groot succes, maar in de VS deed de film het ontzettend goed. Een film die ontzettend belangrijk was voor Emma Watson, want het was voor haar om te bewijzen dat ze meer was dan Hermione Granger uit de Harry Potter-films. Is ze ook, want Watson trekt zonder al te veel problemen alle aandacht naar zich toe, hoewel het mannelijke spel van Logan Lerman ook uitstekend is. Een talent waar we trouwens nadien maar weinig van hebben gehoord, net als Ezra Miller die op dat moment het nieuwe Hollywood-wonderkind was, maar nadien vrede moest nemen met nietsbetekende rolletjes in Zack Snyder-rommel. En uiteraard is er ook de muziek, net zoals in (500) Days Of Summer spelen ook The Smiths hier een cruciale rol in, net als David Bowie en de Cocteau Twins.

Deze coming-of-age film neemt soms wat teveel hooi op zijn vork en daardoor is de film net niet de parel die hij had kunnen zijn. Niettemin één van de films uit het genre die je moet zien!

BEELD EN GELUID
Een paar jaar geleden bespraken we de film toen die op dvd uitkwam via Paradiso. Onze man was toen (zoals dat vaak het geval was met Paradiso) niet echt enthousiast over de kwaliteit ervan. Van een blu-rayversie in dit land was (zoals ook weer zo vaak) geen sprake. Wel is er deze Duitse release. En naast een Engelse DTS-HD MA 5.1-audioband (uiteraard!) kun je ook de film met Engelse ondertitels bekijken. The Perks Of Being A Wallflower is een indiefilm met een klein budget en Stephen Chbosky koos voor een kleurenpalet waarin vooral veel gele tinten gebruikt worden. Smaken en kleuren verschillen wel, maar wij vonden dit eerder lelijk. Technisch bekeken raakt de film niet verder dan met zijn hakken over de sloot. Er zijn geen mankementen, maar van scherpte of details is weinig of geen sprake. 

EXTRA'S
In tegenstelling tot de Paradiso-release vind je hier wel extra's, ook al zijn het een tiental standaard interviews van zo'n 3 à 4 minuten van de belangrijkste castleden. Best Summer Ever is een promofilmpje van zo'n vijf minuten met alleen maar interviews en er zijn ook wat weggelaten scènes. Niks wereldschokkends, maar beter dan niets.

CONCLUSIE
The Perks Of Being A Wallflower kan je gerust zien als een soort van John Hughes-film, maar dan wel in de 90's en met een zwart kantje.