FILM 
Dankzij de wondere wereld van de film kun je vaak verhalen ontdekken die je toch van je stoel doen donderen. Neem nu de tragische levensloop van Chuck Wepner, die in New Jersey de bijnaam kreeg van de Bayonne Bleeder. Een man die je niet kent, of tenminste, dat denk je toch.




Hoewel hij nooit een professionele bokser was, stond hij wel in de ring tegenover Muhammad Ali, die het als underdog vijftien ronden vol hield tegen de legende. Dit was een gebeurtenis die ook Sylvester Stallone niet ontglipte, en de man vroeg of zijn calvarietocht de inspiratiebron mocht worden voor Rocky Balboa. Stallone gaf de man de keuze tussen 1% van de totale opbrengst of 70.000 dollar. De amateurbokser koos voor boter bij de vis, en slaagde erin om het bedrag in geen tijd uit te geven aan drank, drugs en vrouwen. Het respect van Stallone naar Wepner toe was zo groot dat de vedette hem een rol aanbood in de tweede Rocky, maar doordat de man ladderzat op de audities verscheen, hielden de producers af en kwam hiermee een einde aan wat een ongelooflijke droom had kunnen worden. Uiteindelijk kreeg hij nog een korte cameo als een HBO-verslaggever in Creed, een spin-off van de Rocky-saga.




Kortom, perfect deeg om er een echte Hollywood-kaskraker van maken. De regie werd in de schoot geworpen van de Fransman Philippe Falardeau, die na het floppen van zijn tweede Amerikaanse langspeler (My Salinger Year) opnieuw naar veilige Franse oorden trok. Niet dat het commercieel falen te wijten is aan Falardeau, want die doet zijn job (weliswaar routineus getrouw) perfect. Wie weet heeft het iets te maken met het gepalaver rond de titel, want met een film die in een pak landen een andere titel kreeg (bij ons werd het The Bleeder, maar in vele andere contreien Chuck) loopt het zelden goed af.

Door het krappe budget werkt het overvloedig gebruik van archiefbeelden soms wat op de zenuwen, maar Falardeau is erin geslaagd om Rocky-gewijs het verhaal te vertellen van een man die alles in zich had om het te kunnen maken, maar steeds voor de verkeerde beslissingen ging. De hoofdrol wordt prachtig gedragen door Liev Schreiber, die geloofwaardig op zijn bek laat slaan (en dat ook al deed in The Hurricane), want daar was The Bleeder bekend voor. Hij beheerste weinig of niet de juiste techniek, maar nooit gaf hij op. Het was een talent dat ook opgemerkt werd door zijn trainer Al Braverman, die voortreffelijk en ingetogen vertolkt wordt door Ron Perlman.




Ook thuis bakt de bokser er niks van. Zijn vrouw (Elisabeth Moss) heeft er schoon genoeg van dat hij achter iedere vrouw aanloopt. Het is dan ook een kwestie van de tijd aftellen tot het moment dat de valiezen aan de voordeur worden gezet. De enige die Wepner kan binden is Linda, Naomi Watts als een sletterige cafémadam, inclusief een weelderige rosse pruik. Liev Schreiber en Naomi Watts waren in het echte leven ook een koppel, totdat ze in 2016 hun verloving verbraken. Iets minder geslaagd, maar gelukkig nauwelijks in beeld is Morgan Spector als Stallone, maar dat heb je nu eenmaal altijd als je op zoek moet gaan naar een lookalike.

BEELD EN GELUID
Deze film verscheen destijds bij Dutch FilmWorks, en mits wat geluk kun je deze release nog wel vinden tegen een aardig prijsje in de door jullie wel gekende elektrosupermarkten vinden. Hoewel de film regelmatig gebruikt maakt van oude archiefbeelden, waardoor een korreleffect onvermijdelijk is, blijft dit toch een mooie transfer die het vooral moet hebben van zijn doeltreffende kleuren die perfect de sfeer van de jaren '70 weergeven. Vaak zie je een geelachtige kleurenfilter die prima past bij de setting, net als de vele jukeboxhits uit de jaren die de geluidsband domineren.




EXTRA’S
Er staan geen extra’s op deze disk behalve wat trailers van andere films.

CONCLUSIE
The Bleeder is een compleet onterechte boksfilm met een schitterende cast. Een verhaal met veel stof tot nadenken.