FILM
Drunken Angel speelt zich af in een sloppenwijk van Tokio, kort na de Tweede Wereldoorlog. De behuizing is slecht, het milieu vervuild en de toekomst hopeloos. Tussen afval en verval proberen mensen te overleven. We maken kennis met een huisarts (Takashi Shimura) die z’n carrière heeft vergooid aan drank en vrouwen en op zekere dag een lid van een plaatselijke maffiabende (Toshiro Mifune als Matsunaga) over de vloer krijgt om een kogel uit de hand te verwijderen. Beide mannen hebben met elkaar niet veel op en toch komt het tot een zekere mate van verstandhouding : de arts herkent iets van zichzelf in de jonge boosdoener en probeert hem op het rechte pad te brengen. Omdat de godfather van de bende net omtrent die tijd weer op vrije voeten komt na een gevangenisstraf voor moord, slaagt de huisarts uiteindelijk niet echt in zijn opzet.

Akira Kurosawa noemde Drunken Angel ooit zijn meest persoonlijke film en het werk waarmee hij zichzelf ontdekte als mens en als regisseur. Het belang van de film ligt minder in het verhaal dan wel in de achtergrond waartegen de handeling zich afspeelt en in de sterke prestaties van de acteurs. De modderpoelen, de regen en de tbc-besmetting van de booswicht staan symbool voor het Japan van net na WOII : vernield, ontwricht en zonder toekomst. De mensen bewegen zich door dit verstoorde landschap als automaten, ze doen wat ze altijd hebben gedaan en stellen geen vragen. Alleen onze aan alcohol verslaafde huisarts weigert zich naar de voorbijgestreefde en afgeschafte gebruiken en zeden te schikken en probeert de mensen in zijn omgeving te overtuigen om het anders aan te pakken en hun leven in eigen hand te nemen. Zo ook met Matsunaga die hij verzorgt tegen zijn longaandoening en op wie hij probeert in te praten om zijn milieu definitief te verlaten, alsof hij daardoor een stuk van zijn eigen verloren idealisme en jeugd kan terughalen.

Een nog zeer jonge en bijna onherkenbare Toshiro Mifune speelt de rol van de boosdoener Matsunaga die instinctmatig inhoud geeft aan zijn rol en op die manier eigenhandig een groot gedeelte van de sfeer bepaalt. Van hem zou Kurosawa later zeggen dat hij moeite had de volle betekenis van Mifunes improvisaties te begrijpen. Mifune tekent een stille, in zichzelf gekeerde, eigengereide jonge bandiet die ten onder gaat aan zijn eigen koppigheid en angst om gezichtsverlies te lijden. De dokter daarentegen is zijn complete tegenpool : hij brult en vloekt en gooit zijn tegenstander de waarheid onverbloemd voor de voeten, hij schreeuwt zijn frustratie uit om uiteindelijk vast te stellen dat er niet veel aarde aan de dijk is gezet en dat er meer nodig is dan welbedoelde woorden en goede wil om de wereld te veranderen.

BEELD EN GELUID
Jammer genoeg heeft niemand de moeite genomen om van deze toch wel zeer oude film een fatsoenlijke digitale master te maken. Het gevolg laat zich raden: een zeer zwaar beschadigde filmpellicule met heel veel witte stippen, strepen, zwarte punten en andere beschadigingen. Het beeld hapert, beweegt op en neer (op plaatsen waar het plakband losgekomen is) en stuitert, fragmenten houden midden in het verhaal plots op wegens herstelde bandbreuken, etc. Het geluid is van dezelfde kwaliteit en ook hier is niet de moeite gedaan om aan kwaliteitsverbetering te doen.

EXTRA’S
Geen extra's op deze release.

CONCLUSIE
Met Drunken Angel maakt Akira Kurosawa een eigentijdse film over onderwerpen die in het na-oorlogse Japan zeer gevoelig liggen: alcoholisme, banditisme, afbrokkelende intermenselijke relaties, tuberculose, bevrijding en loutering. Hij hanteert daartoe een zeer harde, ruwe en realistische stijl, waarbij er geen plaats is voor menselijke gevoelens. Het na-oorlogse Japan is een ontwortelde en losgeslagen maatschappij waar het recht van de sterkste zegeviert. Het eindresultaat is een psychologisch drama, gestoeld op ijzersterke acteerprestaties en een zeer aparte cameravoering. Voer voor cinefielen.