FILM
Don't you do this Frankie. Don't you motherfucking do this! Motherfucker! Don't fucking do this! Don't hurt that motherfucking kid, you fuck! (Joey Gazelle)

Nadat een mislukte drugsdeal is uitgelopen op een bloedbad, krijgt de kleine gangster Joey (Paul Walker) opdracht de gebruikte vuurwapens (waarmee een aantal corrupte flikken werden neergeknald) te laten verdwijnen. Het op het eerste zicht makkelijke klusje verandert al snel in een nachtmerrie wanneer, Oleg Yukorsky (Cameron Bright), de buurjongen van Joey het pistool steelt uit diens huis en er zijn agressieve stiefvader Anzor "Duke" Yugorsky (Karel Roden) mee beschiet na een argument. Voordat zijn maffiabazen erachter komen dat het pistool zoek is, moet Joey zijn buurjongen vinden, er voor zorgen dat Anzor, die in het ziekenhuis ligt, niet gaat praten en het pistool terugvinden voordat de politie het in handen krijgt... Een spannende race tegen de klok begint...

Onze eerste kennismaking met Running Scared gebeurde eerder dit jaar tijdens de 24ste editie van het BIFFF. Niet wetende dat de film gedraaid werd door Wayne Kramer (die ons twee jaar geleden meer dan aangenaam wist te verrassen met The Cooler) hadden we weinig zin in weer één of andere on-originele Hollywood-actiefilm met Paul Walker maar we besloten de film een kans te geven als opvulling tussen twee films uit het festivalprogramma die ons wel interesseerden. Zo gezegd zo gedaan waarbij we ons in één van de ongemakkelijk zittende zetels van de Passage 44 lieten neerploffen. Hoeft het gezegd dat wij ons deze beslissing geen moment beklaagd hebben gezien regisseur Kramer ons reeds tijdens de eerste minuten bij ons nekvel wist te grijpen mits zijn wel erg puik in beeld gezette drugsdeal in de hotelkamer?

Alhoewel we niet onmiddellijk warmlopen voor de acteerprestaties van de heer Walker (bepaalde vissen, en dan vooral één van de bloeddorstige haaien, uit Into The Blue acteren beter dan Paul) durven we toegeven aangenaam verrast te zijn door zijn vertolking in Running Scared. We kunnen nog steeds niet spreken over Oscarmateriaal maar gewoon een degelijke, geloofwaardige prestatie. Nu we het toch over geloofwaardigheid hebben kunnen we niet voorbijgaan aan het scenario. Dat scenario hangt namelijk dermate aan elkaar met tegenstrijdigheden en onwaarschijnlijkheden dat de geloofwaardigheid van de film er finaal onder te lijden krijgt.

Wij houden wel van een plottwist op zijn tijd maar hier gaat het verhaal toch wel enkele keren serieus de mist in. We kunnen ons dan ook nog altijd niet inbeelden wat de makers bezield heeft bij het bedenken en het opnemen van de laatste 10 minuten van Running Scared. De plottwist is er namelijk dermate over dat in feite het hele opzet van de film geridiculiseerd wordt. Running Scared is zodoende een film waarbij het "less is more principe" beter wat meer was toegepast en bij de "less" hebben wij het dan voor alle duidelijkheid over de plottwists, de laatste(n) in het bijzonder.

Gelukkig zorgt het knullige einde er niet voor dat Running Scared een slechte film is geworden. De film heeft de nodige kwaliteiten om zelf de ietwat verzadigde actiefan te plezieren. Naast de eerder aangehaalde acteerprestaties van Paul Walker werden we ook gecharmeerd door nogal wat andere castleden, zo zijn ook Cameron Bright (Birth, The Butterfly Effect), Vera Farminga (The Manchurian Candidate) en Karel Roden (The Bourne Supremacy, Hellboy) aardig op dreef.

Wij waren geen klein beetje verrast door de hoeveelheid bruut geweld die Wayne Kramer ons hier voorschotelt, Running Scared is dan ook zonder twijfel één van de meest gewelddadige mainstream Hollyood-films van de laatste jaren. Naast het brute geweld (indrukwekkend en gestyleerd in beeld gebracht) vallen ook het weinig verhullende bloot en het grove taalgebruik op. Zelf hebben wij hier uiteraard niet het minste probleem mee maar we verkiezen toch de gevoelige kijker te waarschuwen.

BEELD EN GELUID
Oh no, not again! Het is misschien moeilijk te geloven maar Dutch Filmworks is er wederom in geslaagd om een verminkte dvd-release op de markt te brengen. Nu is DFW zeker niet de enige Nederlandse dvd producent / distributeur (denken we ook maar aan A-Film en zeker RCV) die zich aan dergelijke praktijken schuldig maakt ondertussen begint de firma wel een kwalijke reputatie op te bouwen. The Aviator en Underworld, het zijn maar twee van de recente films die zonder de minste scrupule in een verminkte versie door DFW werden uitgebracht. Ook nu weer krijgen we een print die door een slechtziende hobbyist lijkt gemanipuleerd te zijn. Alle releases van Running Scared, gelijk welke regio, werden tot nu toe uitgebracht in het originele 2.35.1 formaat, behalve natuurlijk in de Benelux waar één of andere verlichte geest (wellicht op een mindere dag) besliste om de dvd uit te brengen in het 1.78.1 formaat. We willen de merites van Wayne Kramer niet onmiddellijk vergelijken met die van grootmeesters als Bela Tarr of Kenji Mizoguchi maar het valt niet te ontkennen dat deze Running Scared op visueel vlak het één en ander heeft, of in dit geval had, te bieden. Op deze DFW-release vallen echter geregeld personages grotendeels buiten beeld en is het soms pijnlijk duidelijk te merken dat dit niet de compositie is die de regisseur en zijn crew voor ogen hadden. Jammer jammer jammer, gezien de eigenlijke beeldkwaliteit (scherpte, contrast, kleuren, allen zijn ze dik in orde) zeker een 9 op 10 zou rechtvaardigen. Op het vlak van geluid gaat deze transfer gelukkig de mist niet in. We krijgen twee voortreffelijke (goede spreiding, laag) en bijna inwisselbare tracks. Zoals meestal hebben wij toch een lichte voorkeur voor de DTS-track aangezien deze iets meer detail lijkt te bevatten.

EXTRA'S
Running Scared werd uitgebracht in een mooie double disk steelbook editie. Op het eerste schijfje krijgen we als enige extra trailers voor drie andere DFW releases namelijk 16 Blocks, Slither en Tristan + Isolde. In tegenstelling tot gewoonlijk krijgen we het audiocommentaar op het tweede schijfje, er werd namelijk voor geopteerd om de film ook volledig op het tweede schijfje te plaatsen, ditmaal weliswaar enkel met de commentaartrack. Deze door regisseur Wayne Kramer ingesproken track loont zeker eens de moeite, vele facetten uit het ontstaansproces van Running Scared komen aan bod. Een groot deel van de overige extra's op de tweede dvd zouden we gemakshalve durven omschrijven als opvulsel, zo krijgen we de trailer, liner notes (7 tekstschermen), een photo gallery, film clips, interview met cast en crew (5 minuten), een behind the scenes featurette (10 minuten) en de bij DFW gebruikelijke "also or soon available" (met daarin de drie zelfde trailers van op de eerste dvd + trailers voor Chaos en Minotaur). De extra's worden op relatief interessante wijze afgesloten door Through the looking glass (18 minuten). We krijgen hierin opnieuw een aantal interviews en beelden van achter de schermen.

CONCLUSIE
Indien DFW Running Scared niet in het verkeerde beeldformaat had uitgebracht konden we ongetwijfeld over een aanrader spreken. Het blijft hoe dan ook zowel fascinerend als triest om te zien hoe een distributeur zijn eigen ramen ingooit door te sollen met de consumenten.

John Wayne was a fagot... (Oleg Yugorsky)