FILM
Psychiater Giovanni (Nanni Moretti) krijgt het éne zware geval na het andere in zijn praktijk gepresenteerd: mensen met een dwangneurose, stervensangst en een seksueel geobsedeerde. Op een zondagmorgen krijgt hij een telefoontje van een patiënt die hem dringend nodig heeft, en moet daarom de afspraak om met zijn zoon Andrea (Giuseppe Sanfelice) te gaan joggen, laten schieten. In de plaats daarvan gaat Andrea met twee schoolmakkers duiken, en het noodlot slaat toe: hij krijgt zuurstoftekort, en verdrinkt jammerlijk. Hierdoor borrelen er uiteraard spanningen op tussen Giovanni, zijn vrouw Paola (Laura Morante) en zijn dochter Irene (Jasmine Trinca). Hijzelf krijgt het ook hoe langeer hoe moeilijker om zijn job naar behoren uit te oefenen, want dagelijks andermans misère te moeten aanhoren, doet hem zijn eigen problemen uiteraard niet vergeten. Bovendien blijft hij zich verwijten maken dat, als hij zich die zondagmorgen niet weg had laten roepen, zijn zoon misschien nog zou leven. De confrontatie wordt nog pijnlijker wanneer er een brief van een vakantieliefje van Andrea, Arianna (Sofia Vigliar) arriveert. Arianna weet ook nog niet wat er met Andrea is gebeurd.


Ondanks het feit dat La Stanza Del Figlio door de critici de hemel werd ingeprezen, en met diverse prijzen werd bedacht, waaronder zelfs de niet onaardige Gouden Palm op het festival van Cannes 2001, kon de prent ons nauwelijks bekoren, wat nogmaals het bewijs is dat een professionele jury soms heel aparte criteria hanteert. Niet dat we niet van artistiek wat moeilijkere films zouden houden, integendeel. Maar deze film mist eenvoudig een deftig scenario, en vervalt al snel in een oeverloos geleuter, waarin je tevergeefs zit te wachten op de pointe, die er overigens toch niet aankomt. Misschien is het het cultuurverschil, maar je kan jezelf moeilijk identificeren met de personages, ook al omdat er nogal overdreven wordt geacteerd. Om de haverklap worden stukjes ingelast waarin de patiënten van Giovanni op nogal ongeloofwaardige wijze hun problemen komen op tafel gooien, waarbij de brave dokter zit ja te knikken en op een blaadje te kribbelen, maar het tempo wordt hierdoor onderbroken en het verhaal verzandt in de trivialiteit. Dit had een doordringend psychisch drama kunnen zijn over het overlijden van een kind, maar dat is het spijtig genoeg niet geworden. Misschien betrachtte hoofdrolspeler/regisseur Nanni Moretti een realistisch beeld van de dood van een kind te schetsen; als je een film als deze echter volpropt met psychologisch gezwam, en enkele sleutelscènes zoals het overlijden zélf gewoon niet toont, dan zijn anderhalf uur ruimschoots te veel om een dergelijk verhaal te vertellen. Dit gegeven is overigens niet origineel, en wordt in films zoals het met Oscars beladen Ordinary People van Robert Redford veel beter uitgewerkt. We kunnen bijvoorbeeld weinig aanvangen met de ellenlange shots waarin vader doelloos over de kermis rondzwalpt en zich eens goed door elkaar laat schudden in een paar attrakties. Naast de hoofdplot worden er bovendien nog een paar naar niets leidende nevenplots geweven, zoals het verhaal van Andrea's vakantieliefde, zus Irene die op het basketbalveld wordt geschorst voor agressief gedrag, of over een al dan niet vermeende diefstal van de één of andere fossiele steen op school, waar Andrea voor iets tussen zou zitten. Bovendien weet ik niet waarom een psycholoog die zo zijn patiënten vanuit zijn nek aankijkt, überhaupt nog één klant zou overhouden.


BEELD EN GELUID
Over de technische kwaliteit van deze release, kunnen we redelijk tevreden zijn. Het beeld lijdt af en toe wat onder edge enhancement, en de kleuren zijn soms een tikkeltje te scherp, maar we hebben nergens printbeschadigingen of artefacts gezien. Ook is de beeldruis erg minimaal. In tegenstelling tot wat er op de hoes staat, bevat deze disc geen 2.0-geluidstracks, maar een Italiaanse en een Franse 5.1-track met een bitrate van 448 Kbps, wat ruim genoeg is voor een film waarin niets noemenswaardigs gebeurt. Vanzelfsprekend lopen de niet aanwezige geluidseffecten en de dialogen elkaar bijgevolg niet in de weg; de film wordt ondersteund door erg mooie instrumentale muziek, die goed tot zijn recht komt.

EXTRA'S
Deze release bevat geen extra's.

CONCLUSIE
Uitsluitend voer voor de zéér cinefiele medemens, maar wij beschouwen onszelf toch op zijn minst als liefhebbers, en deze prent ging ons alleszins boven ons petje.