FILM
Twee niet al te intelligente bananankwekers, de broers Tato (Gael García Bernal) en Beto (Diego Luna) zouden graag genoeg geld bij elkaar sparen om voor hun oude moeder eindelijk het huis te kunnen kopen dat ze haar altijd wilden schenken. Wanneer ze samen een potje gaan voetballen, kruist hun pad toevallig dat van talentscout Batuta (Guillermo Francella), die hen een contract aanbiedt. Hij heeft echter maar één plaats aan te bieden, en laat een penalty beslissen of de spits Tato dan wel de keeper Beto meemag. Tato wint, en na een carrière met vallen en opstaan wordt hij een lokale legende, 'Cursi'. Roem en faam liggen aan zijn voeten: de fotomodellen en de decadente feestjes liggen er maar voor het oprapen. Maar bij Beto ligt de penalty nog altijd op zijn maag: hij volgt zijn broer naar de stad, en komt uit als doelman met de bijnaam 'Rudo'... bij een andere ploeg. Roem is echter een vergankelijk iets: terwijl Tato's carrière een dipje neemt, geraakt Beto in het wereldje van de coke en het gokken verzeild. Uiteindelijk komen de twee in een match tegenover elkaar te staan, waarin veel op het spel staat. Als Tato's ploeg niet wint, degraderen ze naar tweede klasse, en Beto moet de match opzettelijk verliezen van zijn schuldeisers.

Een Spaanse taterfilm over voetbal: dat was wel het laatste wat we nodig hadden. De couleur locale van Mexico zal best wel een glimlach op het gelaat van menigeen kunnen toveren, maar Carlos Curaón, broer van Alfonso die onder meer Harry Potter And The Prisoner Of Azkaban regisseerde, werkt met zijn film het stereotiep weer in de hand dat Mexico bevolkt wordt door ongecultiveerde boertjes, die er niet in slagen uit hun mesthoop te kruipen zo lang de machtige drugsbaronnen hun pad kruisen. Curaón die probeert om in de film de sterren van zijn broers succes Y Tu Mamá También terug te verenigen, weet ook niet duidelijk te kiezen of hij met zijn film de dramatische dan wel de komische toer op wil, en belandt ergens in de grijze schemerzone tussenin. Vooral het einde van de film slaat nergens op. Gael García Bernal en Diego Luna zijn getalenteerde acteurs, en als broers vertonen ze zeker chemie op het scherm, alhoewel ze compleet niet op elkaar lijken, maar het scenario staat zodanig stijf van de van testosteron doordrongen sport- en cojones-clichés dat ze er geen kant mee opkunnen. De belerende toon en de opeenstapeling van goedkope waarheden over de arme helden die het van zero to hero brengen en weer terug, zijn er compleet te veel aan. De film is nog bekijkbaar, maar zal toch eerder de liefhebbers van voetbal, die graag hebben dat de sportheroïek van het scherm druipt, aanspreken, en het is alleszins geen hoogvlieger.

BEELD EN GELUID
A-Film levert een aangename beeldtransfer af, waarin warme en exotische kleuren de boventoon voeren. De scènes in het voetbalstadion zijn voldoende gedetailleerd, en er straalt van de hele film een goed contrast af. De 5.1-geluidstrack is sfeervol, goed gebalanceerd, en biedt evenwicht tussen dialogen en muziek.

EXTRA'S
Drie trailers worden gevolgd door een 26 minuten durende making of-documentaire, die gelukkig niet al te veel promopraat biedt en essentiële achtergrondinformatie over de film levert. Op 5 minuten tijd worden er ook nog 6 verwijderde scènes doorgejaagd. Afgesloten wordt met twee videoclips (7 min.), waarvan één door Gael Garcia Bernal, en een andere van Juana Molina, die laatste ook in karaoke-versie. Het jammere is dat de extra's enkel in het Engels ondertiteld zijn. Een slordigheidsfoutje.

CONCLUSIE
Deze belerende parabel over de relativiteit en de vergankelijkheid van roem en succes zal waarschijnlijk alleen een nichepubliek kunnen bekoren.