FILM
Helen (Gwyneth Paltrow) wordt in haar PR-job op staande voet ontslagen nadat ze vier (!) flessen vodka verdonkemaand heeft. Door een klein oponthoud op de trap naar de Londense metro neemt haar leven twee totaal andere wendingen: in het ene scenario mist ze net op het nippertje de tram, waardoor ze een taxi moet nemen, op straat overvallen wordt, en naar het ziekenhuis moet voor verzorging. In het andere scenario heeft ze net haar tram gehaald, en is ze nog net op tijd thuis om haar vriend Gerry (John Lynch) met zijn ex-lief Lydia (Jeanne Tripplehorn), met wie hij eertijds heeft gebroken omdat ze naar Amerika verhuisde, te betrappen in een compromitterend standje. De nietsvermoedende Helen vindt vervolgens een baantje als serveerster, terwijl Gerry haar blijft bedriegen met Lydia en hij niet kan kiezen tussen zijn twee vriendinnen. De bedrogen Helen heeft in het metrostel een nieuwe prince charming leren kennen: James (John Hannah) heeft humor, intelligentie en de looks mee; alleen wordt ze daar voortdurend op de hielen gezeten door Gerry, die pas goed tot het besef komt wat voor een prachtvrouw hij heeft laten schieten. De zaak wordt er niet beter op als Helen in elk van de parallelle werelden zwanger wordt: in de éne van Gerry, in de andere van James. Wat in beide werelden wél overeenstemt, is dat Gerry ("ook" respectievelijk "daarentegen") Lydia zwanger heeft gemaakt.

Sliding Doors staat aangeschreven als een romantische komedie, maar het komediegehalte van deze prent is nauwelijks vermeldenswaard, het dramatisch gehalte des te meer. Gelukkig maar, want anders was deze best aardige film ongetwijfeld verzand in de puberale banaliteit; nu geeft de film een veel positievere indruk dan het romantische niemendalletje dat je verwacht als je het gegeven leest. Regisseur Peter Howitt heeft de twee naast elkaar lopende verhalen met erg veel gevoel voor evenwicht en vorm gestalte gegeven, en door enkele zeer simpele ingrepen - Gwyneth Paltrow eerst een pleister op haar voorhoofd plakken en haar vervolgens een andere haarsnit steken bijvoorbeeld - houdt hij de twee parallelle verhaallijnen toch voldoende gescheiden. Het gehele scenario is feitelijk rond Gwyneth Paltrow geschreven, en als U die niet kan uitstaan, is dit uiteraard geen film voor U. Ook John Hannah levert in zijn flamboyante stijl een positieve bijdrage aan de prent. John Lynch daarentegen heeft maar een lullige rol, en Jeanne Tripplehorn overacteert haar rol schromelijk. Wat de film interessant en origineel maakt, is de redelijk onconventionele verhaallijn, waar je wel best even je aandacht bijhoudt, maar die toch nergens té gecompliceerd wordt, en enkele interessante plotwendingen, waarbij in de beide parallelle werelden wel vaak dezelfde locaties en situaties terugkeren. Een zeer goed geregisseerde scène is bijvoorbeeld wanneer in beide werelden Helen ongeveer tegelijkertijd ontdekt dat ze zwanger is, zij het niet met dezelfde vader. Uiteraard neem je de realiteit daarbij best met een korreltje zout; zo blijft het een raadsel hoe iemand vier flessen vodka leeg krijgt, zelfs al heet de persoon in kwestie Gwyneth Paltrow; en de film heeft niet de ingenuïteit van die andere bekende what if-film, Lola Rennt, maar de opzet ervan is alleszins erg geslaagd. Het geheel is bovendien nog voorzien van een erg leuke soundtrack, variërend van Elton John over Jamiroquai tot Dido Armstrong.

BEELD EN GELUID
Om eerlijk te zijn, dit is de eerste keer dat we een release van Indies voorgeschoteld krijgen die op technisch gebied aanvaardbaar is. Toegegeven, het beeld is niet anamorf, maar is tenminste wél in widescreen. Er zit hier en daar toch een beetje noise op het beeld, en soms is er iets te duidelijk edge enhancement aanwezig - bijvoorbeeld in de scène in het bootje op de rivier, maar vergeleken met pakweg The Mission is dit een mooi, scherp en stabiel beeld. Het contrast is goed en duidelijk, de scherpte ook, af en toe een klein uitschuivertje in de vorm van aliasing - zoals bij de blitse sportauto van Lydia. Ook het geluid is aanvaardbaar, zeker als je vergelijkt met releases als Driving Miss Daisy, waarbij de dialogen volledig overstemd worden door de surround-effecten, waardoor de 5.1-track onbruikbaar wordt. Niets daarvan op deze release, dus: heldere dialogen, een redelijk goed ruimtelijk effect bij bijvoorbeeld voorbijrijdende auto's, en muziek en dialoog zijn goed met elkaar in evenwicht. Alleen verdient deze release een prijs voor de meest klunzig geplaatste layer change aller tijden: midden in het gerinkel van een telefoon!

EXTRA'S
Ook op gebied van extra's steekt deze Indies-release boven zijn soortgenoten uit, alhoewel van het bonusmateriaal niets Nederlands ondertiteld is. De pagina's met biografische informatie over Gwyneth Paltrow, John Hannah en John Lynch is dan weer vreemd genoeg wél in het Nederlands. Qua beeldmateriaal staat er een trailer van een kleine twee minuten op, die de film alleszins een stuk luchtiger voorstelt dan die eigenlijk is, een featurette van zes minuten, zeg maar een met stukjes interview aangedikte trailer; voorts nog enkele korte interviewfragmenten met naast de vier hoofdacteurs onder meer ook regisseur Peter Howitt en producent Sydney Pollack; en tot slot is er een acht minuten durende en redelijk vervelende B-roll. Verder staan er nog enkele screenshots als fotogalerij vermomd, onbruikbaar door het feit dat ruim een kwart van het beeld wordt ingenomen door de navigatiebalken van het menu. Ergerlijk zijn de steeds bij Indies terugkerende ellenlange openingscredits, waar men toch eens de schaar in zou mogen zetten.

CONCLUSIE
Zeker wanneer je de lage aankoopprijs van deze prent in acht neemt, is dit een aardige, amusante en aangenaam verrassende film met een hoge prijs/kwaliteitsverhouding. Bovendien is de disc technisch misschien geen topper, maar alleszins wel aanvaardbaar.