In 1973 geeft Led Zeppelin het veertiende en laatste concert van z’n Amerikaanse tournee in de Madison Square Garden in New York. De groep is in de States op dat moment zowaar populairder dan The Beatles, verkopen meer tickets en verdienen meer poen. Om contractuele redenen kunnen ze het inblikken van hun laatste Amerikaanse show niet verhinderen, hoewel ze daar veel zin in hebben, want de voorbije weken waren slopend voor Jimmy Page, Robert Plant, John Paul Jones en (de inmiddels overleden) Jon Bonham. Ze zijn dringend aan rust toe. Het resultaat van het laatste Amerikaanse optreden uit 1973 staat op deze muziek-dvd, oorspronkelijk als videoband uitgebracht in 1976 en toentertijd matig tot lauw ontvangen door de gespecialiseerde pers. Dertig jaar na datum (2007) bracht Warner Bros. Entertainment een gerestaureerde dvd-versie op de markt die nu opnieuw in circulatie komt via Living Colour Entertainment, een dubbele dvd-release met op disk 1 het concert (138 min.!) en op disk 2 een interview met manager Peter Grant en Robert Plant over de persoonlijke filmpjes in de concertfilm, een journaalverslag over hun optreden in Tampa (Florida) en over de diefstal van hun recettes in New York.

 

Gezien de omstandigheden was het Madison Square Garden-concert niet het beste uit de carrière van Led Zeppelin, dat zullen ook diehardfans toegeven, maar gezien de beperkte hoeveelheid beschikbaar live videomateriaal over de band en het feit dat ze de laatste energie uit hun instrumenten persen (en Plant uit z’n longen), wordt The Song Remains The Same toch een interessante kijkervaring met boeiende versies van No Quarter, Since I’ve Been Loving You en Stairway To Heaven. Hun grootste hit, Whole Lotta Loving (1969),mocht uiteraard niet ontbreken en die sluit het concert dan ook in stijl af. De rest van het materiaal houdt het midden tussen rock en blues, een genre dat veel populairder is in de States dan bij ons, waardoor de groep het altijd beter deed over de Grote Plas.

 

Led Zeppelin ontstond in de nadagen van de Britse band The Yardbirds (1963-68), ooit het troetelkind van zowel Eric Clapton, Jeff Beck als Jimmy Page. Na de split van de groep probeerde Page The New Yardbirds op de been te brengen om z’n contractuele verplichtingen in Scandinavië na te komen, maar de aangezochte Mickie Most-protégé Terry Reid had andere plannen. Hij stelde Robert Plant aan Jimmy Page voor. Die bracht drummer John Bonham mee. John Paul Jones had eerder met Page samengewerkt en was bereid om bassist worden in de nieuwe formatie. In het eerste jaar van z’n bestaan releasete de groep 2 studioalbums (Led Zeppelin I & II) en toerde vier keer in de States én in Groot-Brittannië met instant wereldsucces na de release van de single Whole Lotta Love.

 

In Led Zeppelin – The Song Remains The Same is de hoofdrol weggelegd voor gitaarvirtuoos Jimmy Page. Het materiaal lijkt bijwijlen alleen maar een excuus voor de meester om z’n grote talent te bewijzen. De registratie is dan ook vooral voer voor liefhebbers van z’n lang uitgesponnen gitaarsolo’s met zanger Robert Plant slechts als tweede viool. John Bonham mag één keer schitteren in de indrukwekkende, maar ook een beetje saaie drumsolo van Moby Dick en John Paul Jones komt er eigenlijk nauwelijks aan te pas. Die zien we alleen af en toe in wat lijkt op een toevallige beweging van de camera in z’n richting. Veertig jaar na datum is het allemaal veel minder indrukwekkend. Page’s solo’s zijn vaak oeverloos lang en lijken te vaak op elkaar om te blijven boeien, terwijl Robert Plant op zulke momenten niet veel meer rest dan wat luchtgitaarspel en insinuerende bewegingen met z’n half ontblote torso. Dat Led Zeppelin z’n tijd ruim vooruit was bewijst Jimmy Page in een gitaarsolo met een strijkstok en even later in een sequentie met een theremin. Maar uiteraard valt ook hun belang voor de latere metalmuziek niet te onderschatten, wat Page altijd is blijven minimaliseren door te verwijzing naar de blues- en folkinvloeden in hun muziek en de vele akoestische nummers in hun set.

 

Het meer dan twee en een half uur durende concert wordt af en toe onderbroken voor opnamen uit het familiealbum, die in het geval van Plant heel sterk naar flower power en patsjoelie ruiken, voor impressies over het traject tussen het vliegveld – waar ze met hun eigen jet uiteraard landen – en Madison Square Garden, voor een korte zwart-witsequentie over de diefstal van hun inkomsten uit de beide New Yorkse concerten en voor langere filmpjes die de groepsleden apart en onder regie van Peter Grant speciaal voor de concertfilm hebben gemaakt: we zien een Bonny & Clyde-achtige schietpartij, rokende machinegeweren, iets wat op een fragment uit de drie musketiers lijkt, Robinson Crusoë die in z’n bootje langs het strand dobbert, brandende zwaarden en middeleeuwse zwaardgevechten, magiërs, ridders en prinsessen, hollende paarden in Wales, naakte flowerpower-kinderen, holbewoners, heel veel auto’s van vroeger en nu en een korte opname in de New Yorkse metro; allemaal stuff die anno 1973 zeer relevant was en precies in de tijdgeest paste, maar die vandaag alleen maar een sfeer van naïviteit en geestverruimende middelen uitstraalt.

 

Live-set:

1. Black Dog

2. Rock & Roll

3. Since I’ve Been Loving You

4. No Quarter

5. The Song Remains the Same

6. Rain Song

7. Dazed & Confused

8. Stairway to Heaven

9. Moby Dick

10. Heart Breaker

11. Whole Lotta Love

 

De beeldkwaliteit van de concertregistratie is verrassend goed, met stevige kleuren en een redelijk zwartniveau zonder storende ongerechtigheden. De filmpjes van de groepsleden zijn korrelig en iets te donker. De journaalitems zijn soms wazig en beschadigd, maar dat stoort nauwelijks. Voor de dvd-release is van de originele geluidstrack (4 kanalen) een stereoversie gemaakt en een 5.1-track die beide uitstekend klinken, met voorrang voor die laatste wegens leuke effecten via de achterste kanalen en een iets meer geprononceerde subwoofer. Jammer genoeg ligt het geluidsniveau van de interviews met cast en crewleden een stuk lager, waardoor ze minder goed verstaanbaar zijn, tenzij je je vinger voortdurend op de geluidsknop van de afstandsbediening houdt. En dan nog kan je last krijgen van de buren bij elke nieuwe muziekintro, want die klinkt dan plots oerend hard. De disk bevat bovendien geen Nederlandse ondertiteling (wel voor alle mogelijke kleinere Europese taalgebieden!) en dat is niet minder dan een schande. Uiteraard kan u de Engelse (of Franse) ondertiteling aanklikken.

Op disk twee wordt de fan getrakteerd op vier extra live-opnamen uit de Houses of the Holy-tournee (1973) onder de titel Rare Performances: Over the Hills and Far Away, Celebration Day (cutting copy), Misty Mountain Hop en The Ocean. Vervolgens een journaalfragment van Tampa News Report over het uitverkochte concert in de stad, een Interview met Peter Grant en Robert Plant op een lege toeristenboot op de Thames over de filmpjes van de vier groepsleden, het niet-verknipte Verslag over de Diefstal van ruim 180.000 dollar uit de Led Zeppelin-safe in The Drake-hotel in New York en ter afsluiting de Originele Trailer.

 

Fans van Led Zeppelin zullen smullen van deze 2-disc Special Edition van de concertfilm The Song Remains The Same, want alle elementen die van de groep een wereldsucces maakten (mystiek, mythologie, classic rock, breekbare zangpartijen, loeiend harde gitaren, blues- en folkinvloeden) zijn van de partij. Voor wie niet vertrouwd is met Led Zeppelin is deze dvd beslist een interessante kennismaking met één van de grootste en invloedrijkste bands uit de rockmuziek. De technische kwaliteit van het materiaal is meer dan acceptabel en de bonussectie biedt nog wat extra.