FILM
Sissi (Franka Potente) werkt op de gesloten afdeling van een tehuis voor mentaal gehandicapten als verpleegster. Om de gevaarlijkste exemplaren in toom te houden geeft ze sommigen onder hen zelfs wat extra service (wie de film heeft gezien weet wat ik bedoel). Wanneer ze op een dag voor een vriendin naar de bank gaat, wordt ze overreden door een vrachtwagen. Haar strottenhoofd is verpletterd, maar de ex-commando Bodo (Benno Fürmann) kan, dankzij zijn legeropleiding en een colarietje, een incisie in haar luchtpijp maken, waardoor ze het ongeluk overleeft. Wanneer ze twee maanden later het ziekenhuis mag verlaten, wordt Sissi geobsedeerd door de zoektocht naar de man die haar het leven heeft gered, omdat ze wil weten of hun ontmoeting toevallig was. Toevallig komt ze hem op het spoor; hij woont samen met zijn broer Walter (Joachim Król), een beveiligingsagent, in een schamel hutje. Wanneer Sissi plots voor de deur staat, werkt Bodo haar manu militari buiten. Hij en zijn broer zijn namelijk van plan om binnenkort een gigantische hold-up te plegen, en met het geld naar Australië uit te wijken, en pottenkijkers kunnen ze best missen. De bank die ze willen overvallen blijkt net die te zijn waar Sissi nog iets bij moet afhalen voor haar vriendin, en net op het moment dat ze dat eindelijk doet, plegen Bodo en Walter hun langverwachte overval. Alleen loopt die niet af zoals voorzien: Walter wordt neergeschoten en ze maken geen buit. Bodo moet op de loop gaan, en gezien de beperkte keuzemogelijkheid laat Sissi hem in het gekkenhuis onderduiken. Het personeel en de medepatiënten daar hebben geen flauw idee waar die nieuwe ineens vandaan komt, maar anderzijds kijken ze er niet op een gek meer of minder. Wanneer de politie foto's van de voortvluchtige overvaller Bodo en ook van Sissi verspreidt, is de enige overblijvende optie vluchten.


Na Tom Tykwers culthit Lola Rennt heeft deze jonge, veelbelovende regisseur opnieuw een zeer gestileerde prent afgeleverd. De film is zowat diametraal het tegengestelde van zijn hyperkinetische vorige prent, en helaas ook een iets minder commercieel succes, maar zeker niet kwalitatief slechter. Tykwer bewijst met het ineens allemaal over een andere boeg te gooien, eens te meer zijn veelzijdigheid. Ook de lokatie Berlijn werd verruild voor het al even troosteloze Wuppertal. Enige overeenkomst met Lola Rennt is dat hij hierbij opnieuw beroep doet op zijn favoriete fetisj-actrice Franka Potente, eertijds bovendien zijn partner, maar als we de gespecialiseerde roddelpers mogen geloven heeft Franka Potente sinds kort een relatie met Frodo de Hobbit (Elijah Wood, dus) - smaak kan soms vreemd zijn, nietwaar? Doch dit terzijde. Tykwer loopt over van de visuele spitsvondigheden (bijzondere camerastandpunten, mengen van beelden met verschillende snelheden, contrast tussen losse en vaste camera's) én kan bovendien een ingewikkeld verhaal met vele kantjes en eindjes, waarvan sommige zelfs redelijk surrealistisch, netjes tegen het einde aan aan elkaar weven. Uiteindelijk is Der Krieger Und Die Kaiserin nog het best te beschrijven als een onwaarschijnlijke love-story tussen een verlegen verpleegster en een neurotische would-be crimineel, met erg veel ruimte voor de psychologische uitwerking van de hoofdrolspelers. Om bovendien alle details van de plot en de kruisverwijzingen mee te hebben, dringt een meervoudige visie zich op. Bovendien krijg je de indruk dat alle technische hoogstandjes niet zomaar gedaan zijn om mee te kunnen opscheppen, maar echt allemaal wel functioneel zijn in het verhaal. Het geheel wordt opgesmukt door een zeer gevarieerde soundtrack, waarbij pompende beats worden afgewisseld met ingetogen pianospel, een amalgaam van composities van Reinhold Heil, Johnny Klimek en Tom Tykwer zelf. Kortom, de film is een doordacht werkstuk, net niet te esotherisch om alleen maar gesmaakt te worden door cinefielen.


BEELD EN GELUID
Voor zover we kunnen inschatten is dit voor A-Film totnogtoe één van de beste releases op het vlak van beeld en geluid. Eertijds heeft A-Film een paar gebrekkige DTS-tracks op de mensheid losgelaten (zoals de originele versie van Taxi), maar deze DTS-track hier is één van de meest subtiele werkstukjes die we in lange tijd gehoord hebben. De achterkanalen zijn zodanig goed gestuurd, dat je bijna de individuele vogels hoort tsjirpen. Eén welbepaalde scène, waarin een dove patiënt zich op het geluid moet oriënteren, en waarbij de camera intussen een volledige pan-beweging rondom maakt, is ronduit schitterend uitgevoerd. Ook de muziek en de dialogen zijn goed gekanaliseerd; de Dolby Digital 5.1-track is uiteraard iets minder gedetailleerd, en mist wat diepte. Het beeld is uitermate scherp, met zeer vibrante en heldere kleuren, af en toe een klein beetje edge enhancement, af en toe een beetje flikkering in heldere scènes, en in de buurt van de layer change zitten er een paar scènes met een paar schoolvoorbeelden van Moiré-artefacts (de scènes vlak voor Sissi naar de bank gaat). Over het algemeen zijn de achtergronden rijk gedetailleerd en voldoende contrasterend. Technisch gesproken een zeer mooie release.


EXTRA'S
Alleen op het gebied van extra's blijft de disc wat achter, want wat making of-materiaal was bij een film als deze zeer welkom geweest. Nu krijgen we enkel een trailer, en cross-promotionele trailers voor The Fellowship Of The Ring, La Stanza Del Figlio en Kiewloswki's trilogie Trois Couleurs: Bleu, Blanc, Rouge.

CONCLUSIE
Der Krieger Und Die Kaiserin - om onduidelijke redenen uitgebracht onder zijn Engelse, niet helemaal correcte titel The Princess And The Warrior - is een redelijk onconventionele film, die ondanks zijn duur toch erg weet te intrigeren. Bovendien is de disc zeer mooi afgewerkt; vooral de zeer subtiele DTS-soundtrack is van referentiekwaliteit.