FILM
Alles begon toen de jonge Tarantino in een videotheek in Manhattan Beach werkte. De jonge snaak werd als geen ander door het filmvirus gebeten en natuurlijk had hij net als alle andere filmfanaten diezelfde ultieme droom: zelf een film regisseren. Het feit dat de cinefiel op dat moment geen stuiver bezat, kon de dromer niet stoppen. Zijn grote voorbeeld, Roger Corman, regisseerde immers zijn debuutfilm Monster From The Ocean Floor met het luttele budget van 12.000 dollar. De jonge Quentin begon scenario's te schrijven en het eerste script dat hij kon verkopen was True Romance, de geniale en zwaar onderschatte misdaadfilm van de onlangs overleden Tony Scott. Het was echter tijdens de opnames van Tarantino's eerste film My Best Friend's Birthday (een prent die overigens nooit werd afgewerkt) dat het leven van de beroemde cineast veranderde, want in die tijd schreef hij op een stokoude typemachine het script van Reservoir Dogs, een Amerikaanse term waarmee men honden aanduidt die op een vuilnisbelt leven. Quentin gaf vervolgens het scenario door aan zijn maatje, de producer Lawrence Bender, die op dat moment acteerlessen volgde. Het toeval wilde dat diens leraar was getrouwd met Lily Parker, een actrice die goed bevriend was met Harvey Keitel die op zijn beurt het scenario las. De acteur raakte zo onder de indruk van het verhaal dat hij meteen voorstelde om coproducer te worden. De rest is zoals men zegt geschiedenis, want niet alleen werd Reservoir Dogs één van de meest opzienbarende debuutfilms aller tijden, ook drukte Quentin Tarantino een onuitwisbare stempel op de filmwereld. De in Tennessee geboren regisseur werd het handelsmerk voor gewelddadige films die hun inspiratie uit B-films halen, want van zodra Tarantino ook maar één goed woordje over had voor de één of andere obscure film, werd z'n naam met grote letters op het dvd-hoesje vermeld. De naam Quentin Tarantino ging immers als zoete broodjes over de toonbank. Zelf heeft de legendarische cineast een eigen uitleg voor z'n succes, hij wil met iedere film de kijker een onvergetelijke ervaring bezorgen. Een goede film sleurt de kijker mee en hij moet vooral komisch zijn (jawel, Tarantino beschouwt Reservoir Dogs als een komedie). Met een budget van 900.000 dollar (men gebruikte zelfs de Cadillac van Michael Madsen om kosten te besparen) werd Reservoir Dogs een gigantisch succes en tien jaar na datum blijft dit misdaaddrama (of zo u het wilt een misdaadkomedie) een film om van te blijven genieten.

Het verhaal van de film is ondertussen overbekend, maar voor wie het nog niet zou hebben gehoord, vatten we graag nog eens de gebeurtenissen samen. De maffiabaas Joe Cabot (Lawrence Tierney) bedenkt samen met zijn zoon Nice Guy Eddie (Chris Penn, de in 2006 overleden broer van Sean) een geniale diamantroof. De bendeleden die de diamantenhandelaar overvallen, weten niks af van elkaars achtergrond, zelfs niet hun naam, de mannen spreken immers elkaar aan met Mr. Orange, Mr. Blue of Mr. Pink. Het meesterplan eindigt echter in een tragisch bloedbad als de maniakale Mr. Blonde (Michael Madsen die hier zonder twijfel zijn beste rol ooit speelt) zijn zelfcontrole verliest en iedereen die zijn pad kruist omverschiet. De schuld van het falen ligt echter niet bij de schietgrage Mr. Blonde, de gangsters ontdekken vrij vlug dat de politie op de hoogte was van het reilen en zeilen van hun activiteiten. Ze beseffen dan ook dat er in hun midden een mol aanwezig is, de vraag is alleen wie.

Er zijn tientallen redenen waarom Reservoir Dogs één van de beste films van de laatste decennia is geworden, maar zonder twijfel is de frisse kijk van Tarantino de allerbelangrijkste. Neem gewoon de openingsscène waarin de boeven het niet hebben over hun roofplannen, maar wel over de nummers van Madonna. Volgens de cineast is dat ook normaal, bandieten zijn ook mensen van vlees en bloed die over de eenvoudige dingen van het leven praten waardoor de kijker een heel andere soort band met de protagonisten krijgt. Een ander aspect dat Tarantino zo groots maakte is zijn immense liefde voor de cinemawereld (en natuurlijk ook zijn encyclopedische kennis ervan). Quentin stelt dat een briljante cineast niet naar de filmschool moet gaan. Meer zelfs, hij moet niets afweten van de vele lenzen die men in de filmwereld gebruikt, zolang het hart maar op de juiste plaats zit, want dat is de beste garantie dat de te maken film een voltreffer wordt. Bijna iedere scène uit deze klassieker is historisch geworden, toch is die met Michael Madsen waarin hij op de tonen van Stuck In The Middle With You van Stealers Wheel een ontvoerde agent een oor afsnijdt, de meest beklijvende; plots was zinloos geweld kunst geworden. Het geniale debuut van Tarantino is een film die als een sneltrein voorbijrijdt en precies zoals de cineast hetzelf wilde: een belevenis. Eens je hem gezien hebt, leg je hem opnieuw bovenaan de stapel films die je in korte tijd terug wil zien.

BEELD EN GELUID
Het is vooral bij de Blu-ray-versie dat je merkt dat Reservoir Dogs een goedkope film is. Sommige scènes hebben weliswaar een uitmuntende beeldkwaliteit, maar in andere scènes heb je toch de indruk dat de kleuren net iets te artificieel ogen. Het geluid is bevredigend, maar uiteraard is het de geniale soundtrack die met de pluimen gaat lopen.

EXTRA'S
Het lijkt ongelooflijk maar deze Blu-ray (die tegen een zeer lage prijs wordt aangeboden) bezit zo maar eventjes 154 minuten (!) extra materiaal waarvan iedere minuut een aanrader van jewelste is. Het merendeel bestaat uit schitterende interviews met zowel de hele cast van Reservoir Dogs als met de filmhelden van Quentin Tarantino. Zo is er bijv. een interessant gesprek met Jack Hill die met The Big Doll House de eerste vrouwengevangenisfilm draaide en daarmee een nieuw genre in het leven riep en uiteraard is deze cineast ook de man die met Coffy en Foxy Brown van Pam Grier (die later de hoofdrol in Jackie Brown zou spelen) een internationale ster maakte. Ook Roger Corman, Monte Hellman (de maker van Ride In The Whirlwind, een cultwestern met Jack Nicholson) en uiteraard Tarantino zelf komen uitgebreid aan bod. Bijzonder leuk is eveneens de bijdrage over Lawrence Tierney. Deze schizofrene gek ging met zo wat de hele crew in de clinch en werd door Tarantino in de laatste week van de opnames tijdelijk ontslagen. Je hoort een hele resem verhalen die je niet voor mogelijk houdt. Zo belde deze bullebak regelmatig de politie om een zogezegde knokpartij te melden en dit met de bedoeling om nadien de ordehandhavers zelf een pak rammel te geven. Naast de talrijke interviews is er ook een leerrijke commentaarband waarop verschillende recensenten je vertellen waarom Reservoir Dogs zo'n belangrijke film is. Ten slotte is er nog een kleine extra waarin George Baker centraal staat, de Nederlandse muzikant die met zijn Selection Little Green Bag componeerde, een briljant nummer uit de jaren 70 dat een belangrijke rol in de film speelt. Gelukkig wordt er met geen woord gerept over Paloma Blanca, ofschoon je er de lachwekkende videoclip van Little Green Bag bovenop krijgt.

CONCLUSIE
Reservoir Dogs deed de filmwereld op zijn grondvesten daveren. Tarantino werd een begrip en er is dan ook geen twijfel mogelijk: dit meesterwerk hoort thuis in iedere filmcollectie. Een klassieker die je steeds opnieuw bekijkt!